Περίεργα

Υπενθύμιση αρχικής δημοσίευσης :

Κάποια είδη μυρμηγκιών επιτίθενται σε φωλιές άλλων μυρμηγκιών, σκοτώνοντας την "βασίλισσα" και παίρνοντας τους "εργάτες" σαν σκλάβους. Μάλιστα, οι "εισβολείς" εξαναγκάζουν τους "δούλους" να κάνουν τις δυσκολότερες εργασίες.

Ανακαλύφθηκε αρχαία ιερή πόλη των Ετρούσκων



Ιταλοί αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι βρήκαν τον μυστικό ναό, που ήταν το θρησκευτικό και πολιτικό κέντρο του ετρουσκικού πολιτισμού. Οι Ετρούσκοι ήταν ένας αρχαίος λαός που γνωρίζουμε ότι έζησε στην περιοχή της Ιταλίας, μεταξύ της Ρώμης και της Φλωρεντίας, από τον 8ο π.Χ. αιώνα μέχρι την απορρόφησή τους από τη Ρώμη, περίπου 600 χρόνια αργότερα. Για αιώνες κυριαρχούσαν την πόλη στον Τίβερη και ακόμη από αυτούς προήλθαν οι πρώτοι της βασιλείς. Αλλά τα περισσότερα ίχνη του ετρουσκικού πολιτισμού, τα οποία παρήγαγαν μεγάλης πολυπλοκότητας και αξίας τέχνη, εξαλείφθηκαν με την ανάπτυξη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Ο ετρουσκικός κόσμος ήταν οργανωμένος γύρω από μια ομοσπονδία 12 πόλεων κρατών. Κάθε άνοιξη οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες από τις πόλεις θα συναντιόντουσαν σε κάποιον ιερό τόπο που ονομαζόταν «Fanum Voltumnae» για να συνεδριάσουν. Εδώ, θα συζητούσαν στρατιωτικές εκστρατείες, αστικές υποθέσεις και θα προσεύχονταν για τους κοινούς τους θεούς. Επικεφαλής σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις ήταν ο Voltumna, θεός του κάτω κόσμου. Μέχρι τώρα, δεν είχε γίνει ποτέ φανερή η θέση του Fanum, δηλαδή του ναού, ενώ οι ιστορικοί έψαχναν για αυτό επί τουλάχιστον έξι αιώνες.

Σήμερα, μετά από εκτεταμένες ανασκαφές σε ένα χώρο κοντά στη γεμάτη λόφους πόλη του Orvieto, 60 μίλια βόρεια από τη Ρώμη, μια ομάδα αρχαιολόγων από το πανεπιστήμιο του Macerata είναι σίγουρη ότι το μυστήριο λύθηκε. Βρήκαν τους τοίχους από ένα κεντρικό ναό, δύο σημαντικούς δρόμους και μέρος της περιτοίχισης ενός εκτεταμένου ιερού, όλα κτισμένα στην πορώδη βράχο, που χρησιμοποιούσαν οι Ετρούσκοι. Αποκάλυψαν ακόμη τμήματα από τελετουργικά δοχεία του 6ου π.Χ. αιώνα, που χρησιμοποιούνταν σε θρησκευτικές τελετές. «Έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός πολύ σημαντικού ιερού τόπου και συγκεκριμένα, εκείνου ειδικά του ναού», είπε η Simonetta Stopponi, καθηγήτρια ετρουσκικών σπουδών στο πανεπιστήμιο της Macerata. Απαριθμώντας κάποια από εκείνα τα χαρακτηριστικά, ανέφερε την κλίμακα της κατασκευής, την πολύπλοκη δομή και κάτοψή της, την παρουσία πηγών και σιντριβανιών και το κεντρικό κτίριο του ναού.

Επιγραφές που λείπουν

Μέχρι στιγμής η ομάδα δεν έχει βρει κάποια επιγραφή, που να αναφέρεται στο θεό Voltumna. Αυτό θα απεδείκνυε πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο τόπος είναι το διάσημο Fanum Voltumnae. Στο μεταξύ οι ανασκαφές συνεχίζονται και η Stopponi σκέφτεται ότι μια τέτοια επιγραφή θα μπορούσε να βρεθεί όταν οι ανασκαφές επαναληφθούν το επόμενο καλοκαίρι. Ακόμη, στήριξη της υπόθεσης ότι αυτός ο τόπος είναι το Fanum Voltumnae, αποτελεί το γεγονός ότι η περιοχή ήταν σε συνεχή χρήση για θρησκευτικούς σκοπούς ακριβώς από τον 6ο π.Χ. αιώνα μέχρι και τον 15ο αιώνα. Στην ουσία, στον τόπο αυτό χτίστηκαν ρωμαϊκοί ναοί σε πιο πρόσφατους αιώνες και η τελευταία εκκλησία κατασκευάστηκε εκεί κατά το 12ο αιώνα.

Ο ρωμαίος ιστορικός Livy αναφέρει το Fanum Voltumnae αρκετές φορές στις εργασίες του. Περιγράφει τις συναντήσεις που λάμβαναν χώρα εκεί μεταξύ των ετρουσκικών αρχηγών. Αναφέρεται συγκεκριμένα σε μια συνάντηση, κατά την οποία δύο ομάδες ζήτησαν να βοηθήσουν την πόλη του Veio σε έναν πόλεμο που φαινόταν ότι θα ξεκινούσε. Η απάντηση του συμβουλίου ήταν αρνητική, επειδή η πόλη του Veio κήρυξε τον πόλεμο χωρίς πρώτα να το γνωστοποιήσει. Ο Livy λέει ακόμη ότι οι ρωμαίοι έμποροι, οι οποίοι ταξίδευαν σε μια μεγάλη γιορτή που συνόδευε τη συνάντηση, ενεργούσαν ως κατάσκοποι, αναφέροντας πίσω στις αρχές της νεοσύστατης πόλης κράτους της Ρώμης, ετρουσκικές υποθέσεις. «Όταν η Ετρουσκική Ομοσπονδία συναντιόνταν, οι άνθρωποι στη Ρώμη η οποία ήταν ακόμη σχετικά μικρή φοβόντουσαν», ανέφερε η Stopponi.

Οι Ετρούσκοι ως τουριστικός μαγνήτης

Ο υπουργός πολιτισμού της Ιταλίας Francesco Rutelli πιστεύει ότι οι ετρουσκικές τοποθεσίες, διάστικτες στην εξοχή στα περίχωρα της Ρώμης, προσφέρουν μια σημαντική ευκαιρία για την ανάπτυξη του τουρισμού στην περιοχή. Η ετρουσκική πόλη του Veio, ένας από τους εντυπωσιακότερους αλλά και πιο παραμελημένους αρχαιολογικούς θησαυρούς, αποτελεί τώρα στόχο μιας κυβερνητικής αποστολής με σκοπό την εστίαση του ενδιαφέροντος στους αρχαίους Ετρούσκους. Στις 19 Σεπτεμβρίου ο υπουργός πολιτισμού Francesco Rutelli θα επισκεφτεί τις ανασκαφές στο Veio, όπου οι αρχαιολόγοι πρόσφατα έφεραν στο φως τα παλαιότερα δείγματα ζωγραφικής του Δυτικού πολιτισμού. Εμπειρογνώμονες ανάσκαψαν έναν τύμβο που χρονολογείται στον 7ο π.Χ. αιώνα, τον παλαιότερο που είχε ποτέ ανασκαφτεί από το έδαφος στην θαμμένη ετρουσκική πόλη βόρεια της Ρώμης. Περιείχε τοιχογραφίες 5 κόκκινων βρυχώμενων λιονταριών και ένα σμήνος από κιτρινωπά πουλιά των νερών. Ο Rutelli προτίθεται να εργαστεί κοντά στους τοπικούς διαχειριστές, ώστε να ενισχύσει τον τουρισμό στην περιοχή. «Αν κάποια άλλη χώρα του κόσμου είχε ένα χώρο όπως το Veio, αυτό θα χαρακτηριζόταν ως εξέχων θέαμα. Η Ιταλία έχει τόσο μεγάλο καλλιτεχνικό πλούτο και, πολύ συχνά, το παίρνουμε αυτό ως δεδομένο», είπε.

Άνθρωποι που μεταμορφώνονται σε ζώα!




Ο μύθος του λυκάνθρωπου στην Ευρώπη εδώ κι εκατοντάδες χρόνια σχετίζεται με την ιδέα ενός ανθρώπου που μπορεί να μεταμορφωθεί σε λύκο κατά την πανσέληνο. Ο μύθος ξεκίνησε από την Γερμανία περίπου στα τέλη του 16ου αιώνα. Διάφοροι πολιτισμοί έχουν διαφορετικές εκδοχές ζωομορφίας, όπως οι άνθρωποι - τίγρεις στην Ινδία ή οι άνθρωποι - αλεπούδες στην Κίνα. Επιπλέον σε διάφορες περιπτώσεις στην παγκόσμια μυθολογία υπάρχουν αναφορές για ανθρώπους που μπορούν να μεταμορφωθούν σε διάφορα είδη ζώων. Ο όρος που χρησιμοποιείται επίσης για τη ζωομορφία είναι και η λέξη "θηριανθρωπία" (therianthropy) η οποία προέρχεται από τη λατινική λέξη "ther" που σημαίνει άγριο ζώο κι από τη λέξη "anthro" που σημαίνει άνθρωπος. Είναι όμως η θηριανθρωπία αληθινή? Μπορεί ένας άνθρωπος να μεταμορφωθεί πραγματικά σε ζώο?

Η ζωομορφία δεν είναι ένα φαινόμενο του οποίου η εγκυρότητα μπορεί εύκολα να αποδειχθεί. Για όσους το πιστεύουν, είναι αδιαμφισβήτητο ότι έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση μεταμόρφωσης. Το πρόβλημα όμως έγκειται στο ότι μια εμπειρία ζωομορφίας είναι μια εμπειρία υποκειμενική παρά αντικειμενική. Οι υποκειμενικές εμπειρίες από την φύση τους είναι δύσκολο να αποδειχθούν σε κάποιον που δεν τις βίωσε, ο οποίος μπορεί μεν να τις θεωρεί πιθανές αλλά δε μπορεί να έχει αποδεικτικά στοιχεία.

Το θέμα λοιπόν με την ζωομορφία είναι ότι, όπως και σε όλα τα παραφυσικά φαινόμενα, δύσκολα αποδεικνύεται ως αληθινή. Λόγω της έλλειψης απτών αντικειμενικών στοιχείων, οι εμπειρίες αυτές εξετάζονται από ψυχολογική σκοπιά. Εάν αρκετοί άνθρωποι ισχυριστούν ότι είδαν με τα μάτια τους έναν άνθρωπο να μεταμορφώνεται σε ζώο τότε αυτό θεωρείται ομαδική παραίσθηση. Εάν ένα μόνο άτομο ισχυριστεί ότι μπορεί να μεταμορφώνεται, τότε θεωρείται ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος προσπαθεί να υιοθετήσει τις θετικές πλευρές ενός ζώου για να εξελιχθεί, το οποίο μπορεί να επιφέρει μεν κάποιες αλλαγές στο άτομο, αλλά σε επίπεδο ανάπτυξης θετικών ιδιοτήτων μόνο κι όχι μεταμόρφωσης. Με αυτό τον τρόπο, αυτός που πιστεύει στην ζωομορφία θα συνεχίσει να την πιστεύει, αλλά δε θα μπορέσει να το αποδείξει σε αυτόν που δεν πιστεύει.

Τι είναι όμως η ζωομορφία για αυτόν που πιστεύει σ' αυτήν;

Η ζωομορφία χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: πνευματική, μιμητική και φυσική. Κι οι τρεις κατηγορίες συνδέονται στενά με τον σαμανισμό, αλλά δεν είναι απαραίτητο κάποιος να είναι σαμάνος για να εξασκηθεί στην ζωομορφία. Στην πραγματικότητα πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με τον σαμανισμό εξασκούνται σε έναν ή περισσότερους τύπους ζωομορφίας είτε για προσωπική τους ικανοποίηση είτε για πλάκα. Μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι δε μπορούν να το αποφύγουν επειδή είναι περισσότερο ζώα παρά άνθρωποι. Οι λόγοι για μια τέτοια πρακτική μπορεί να είναι είτε για καλό είτε για κακό, ανάλογα με τον κάθε άνθρωπο. Άσχετα με το ποιο είναι το πρωταρχικό κίνητρο για τη μεταμόρφωση, όταν αυτή συμβαίνει εκείνος που μεταμορφώνεται δέχεται όλες τις πλευρές ενός ζώου, και τις καλές και τις κακές.

Η φυσική μεταμόρφωση είναι η πραγματική αλλαγή κάποιου ανθρώπου σε ζώο. Σε ποικίλες περιπτώσεις, κάποιοι άνθρωποι πετυχαίνουν αυτή τη μεταμόρφωση μέσω κάποιου τελετουργικού, άλλοι πιστεύουν ότι το βιώνουν επειδή τους κυνηγάει κάποια «κατάρα». Για οποιονδήποτε λόγο και με οποιονδήποτε τρόπο κι αν συμβαίνει αυτή, ο άνθρωπος ταυτίζεται πραγματικά με το ζώο στο οποίο έχει μεταμορφωθεί. Παρόλα αυτά εξετάζεται ακόμα το κατά πόσο ο άνθρωπος αυτός διατηρεί τις δικές του διανοητικές ικανότητες ή αποκτά εκείνες του ζώου. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ο νους του παραμένει ανθρώπινος ενώ άλλοι ότι μεταβαίνει στο επίπεδο του ζώου. Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή μικρότερης αποδοχής που αναφέρει ότι ο νους αυτού που μεταμορφώνεται είναι ένα υβρίδιο μεταξύ ανθρώπινου και ζωώδους νου. Οι παραδοσιακές ιστορίες για λυκάνθρωπους, αφορούν τον παραπάνω τρόπο μεταμόρφωσης. Τέτοιες ιστορίες όμως είναι πιθανότατα το αποτέλεσμα παραισθήσεων ή νοητικής σύγχυσης, γεγονός που μας φέρνει στο νου ιστορίες και θρύλους, που προσπαθώντας να εξηγήσουν τις δυνάμεις των μαγισσών, πυροδότησαν τελικά το κυνήγι τους στην Ευρώπη.

Οι ιθαγενείς σαμάνοι πιστεύεται ότι έχουν την ικανότητα να μεταμορφώνονται σε ζώα. Πολλοί υποστηρίζουν ότι έχουν δει σαμάνους ή άλλους ανθρώπους να μεταμορφώνονται, ή τουλάχιστον έχουν τέτοιες ενδείξεις. Από τους τρεις τύπους μεταμόρφωσης, αυτός της φυσικής μεταμόρφωσης απαιτεί αντικειμενικά στοιχεία για την απόδειξή του. Παρόλα αυτά, οι μόνες αποδείξεις συνήθως αφορούν προσωπικές μαρτυρίες χωρίς καμία πειστική ισχύ.

Στη μιμητική ζωομορφία ο άνθρωπος ντύνεται και συμπεριφέρεται όπως ένα ζώο προκειμένου να λάβει τις δυνάμεις και τις ιδιότητες του. Αυτός ο τύπος μεταμόρφωσης χρησιμοποιείται ευρέως από τους σαμάνους όλου του κόσμου κι επιτυγχάνεται μέσω κάποιου τελετουργικού. Ο άνθρωπος θα ντυθεί κατάλληλα μιμούμενος το ζώο, φορώντας γούνες, φτερά, ή βάφοντας το σώμα του με τα χρώματα του ζώου που επικαλείται. Στην συνέχεια συμπεριφέρεται όπως αυτό, μέσω κάποιου χορού ή διαφόρων χειρονομιών για να καλέσει την δύναμη του ζώου.

Αυτός ο τύπος της μεταμόρφωσης είναι το ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στην φυσική και την πνευματική μεταμόρφωση. Στο φυσικό επίπεδο ο άνθρωπος μιμείται το ζώο, ενώ καλεί τις πνευματικές δυνάμεις του ζώου, τις οποίες το ζώο του παραχωρεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Όταν το πνεύμα του ζώου ενσαρκωθεί στον άνθρωπο, ο άνθρωπος μεταμορφώνεται σε ζώο για λίγο, συνήθως για μερικές ώρες. Κατά την διάρκεια του τελετουργικού κι ενώ έχει καταληφθεί από το πνεύμα του ζώου, το άτομο βρίσκεται σε μια κατάσταση έκστασης ενώ δεν θυμάται πάντοτε τι συμβαίνει εκείνες τις ώρες. Ενώ είναι σ' αυτήν την εκστατική κατάσταση, μπορεί να χρησιμοποιήσει την δύναμη του για να αποκτήσει απόκρυφες γνώσεις, να θεραπεύσει ανθρώπους, να εκδιώξει δαίμονες ή να επιτύχει διάφορους σκοπούς του που δεν θα μπορούσε κανονικά να τους επιτύχει.

Ο τρίτος τύπος της μεταμόρφωσης λαμβάνει χώρα σε πνευματικό επίπεδο. Και πάλι η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται από τους σαμάνους για να αποκτήσουν γνώσεις αποκρυφισμού, να θεραπεύσουν, να εκδιώξουν δαίμονες ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο για τον οποίο μπορεί να χρειάζονται τη δύναμη του ζώου. Αυτή η μέθοδος επίσης χρησιμοποιείται ευρέως από πολλούς ανθρώπους που είτε πιστεύουν σε κάποιο παγανιστικό σύστημα αξιών, είτε κάνουν συνειδητό ονείρεμα ή αστρική προβολή. Με αυτόν τον τρόπο η μεταμόρφωση συμβαίνει στο πνευματικό επίπεδο, αλλά δεν υπάρχει καμία μίμηση ή αλλαγή στο φυσικό. Αυτή η κατάσταση συχνά επιτυγχάνεται μέσω διαλογισμού, αστρικής προβολής, ονείρων ή έκστασης. Με αυτήν τη μέθοδο το άτομο αποκτά κάποια στοιχεία από την δύναμη του ζώου έτσι ώστε να τα χρησιμοποιεί στην κανονική του ζωή. Αν και αρκετά συχνά θεωρείται ότι αυτός ο τύπος μεταμόρφωσης χρησιμοποιείται για προσωπικό όφελος, κάτι τέτοιο δεν ισχύει πάντοτε.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους κάποιοι άνθρωποι εξασκούνται επάνω στη μεταμόρφωση. Όπως οι σαμάνοι, αρκετοί από αυτούς δεν προσπαθούν μόνο να ενσαρκώσουν το πνεύμα του ζώου, αλλά προσπαθούν να γίνουν αυτό το ζώο σε φυσικό επίπεδο. Πιστεύεται ότι αυτοί οι άνθρωποι αποζητούν γνώση και δύναμη ή ότι θέλουν να βελτιώσουν κάποια χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα. Αν και δεν υπάρχουν αρκετά απτά αποδεικτικά στοιχεία που να συνηγορούν υπέρ του ότι η ζωομορφία υφίσταται, παρόλα αυτά πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στην ύπαρξη της καθώς επίσης κι ότι έχουν καταφέρει να μεταμορφωθούν σε ζώα μέσω των πρακτικών που χρησιμοποιούν. Εξάλλου, οι μύθοι για τους λυκάνθρωπους υπάρχουν σε πολλά μέρη του κόσμου, οπότε υπάρχει κάποιος λόγος που οδήγησε στην δημιουργία αυτών των μύθων.

Τα χέρια μας εκπέμπουν φως





Τα ανθρώπινα χέρια λάμπουν, αλλά τα νύχια απελευθερώνουν το περισσότερο φως, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, η οποία βρήκε ότι όλα τα μέρη του χεριού εκπέμπουν ανιχνεύσιμα επίπεδα φωτός. Τα ευρήματα της μελέτης υποστηρίζουν προηγούμενη έρευνα, που πρότεινε ότι τα περισσότερα έμβια όντα, συμπεριλαμβανομένων των φυτών, εκπέμπουν φως. Εφόσον η εξασθένηση και η αρρώστια φαίνονται να επηρεάζουν τη ισχύ και τη μορφή της λάμψης, η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε λιγότερο επεμβατικούς τρόπους διάγνωσης των ασθενειών.

Ο Mitsuo Hiramatsu, επιστήμονας στο Κεντρικό Ερευνητικό Εργαστήριο του Hamamatsu Photonics στην Ιαπωνία, ο οποίος διηύθυνε την έρευνα, είπε στην εφημερίδα «Discovery News», ότι τα χέρια δεν είναι τα μοναδικά τμήματα του σώματος τα οποία λάμπουν, εκπέμποντας φωτόνια, ή λεπτές φωτεινές ακτίνες ενέργειας. «Όχι μόνο τα χέρια, αλλά και το μέτωπο ή οι φτέρνες των ποδιών εκπέμπουν φωτόνια», είπε ο Hiramatsu, και συμπλήρωσε ότι σε ό,τι αφορά τα χέρια «η παρουσία φωτονίων σημαίνει ότι τα χέρια μας παράγουν φως συνεχώς».

Το φως δεν είναι ορατό στο γυμνό μάτι, έτσι ο Hiramatsu και η ομάδα του χρησιμοποίησαν έναν ισχυρό μετρητή φωτονίων για να το «δουν». Ο ανιχνευτής εντόπισε ότι τα νύχια εκπέμπουν 60 φωτόνια, τα δάχτυλα εκπέμπουν 40 και οι παλάμες είναι οι λιγότερο λαμπερές από όλα τα υπόλοιπα μέρη, εκπέμποντας σύμφωνα με τις μετρήσεις 20 φωτόνια. Τα ευρήματα δημοσιεύονται στο τρέχον τεύχος του περιοδικού «Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology». Ο Hiramatsu δεν είναι σίγουρος για το λόγο που τα νύχια εκπέμπουν περισσότερο φως από τα άλλα τμήματα του χεριού, αλλά είπε πως μπορεί αυτό να οφείλεται στην ιδιότητα των νυχιών, να λειτουργούν σαν ένα πρίσμα, που διασκορπίζει το φως.

Για να βρει την αιτία της δημιουργίας του φωτός αρχικά, αυτός και ο συνάδελφός του Kimitsugu Nakamura εξέτασαν υποκείμενα που κρατούσαν πλαστικές μποτίλιες γεμάτες με καυτό ή κρύο νερό, πριν μετρηθεί η εκπομπή φωτονίων από τα χέρια τους. Οι ερευνητές ακόμη διοχέτευσαν άζωτο ή αέριο οξυγόνο μέσα σε ένα σκοτεινό δοχείο, όπου τα υποκείμενα έβαλαν τα χέρια τους κατά τη διάρκεια της ανάλυσης. Οι ζεστές θερμοκρασίες αύξησαν την εκπομπή φωτονίων, όπως και η εισαγωγή του οξυγόνου. Το τρίψιμο ορυκτέλαιου πάνω στα χέρια, αύξησε επίσης τα επίπεδα του φωτός.

Βασισμένοι σε αυτά τα αποτελέσματα, οι επιστήμονες διατύπωσαν τη θεωρία ότι το φως που εκπέμπεται σ' αυτές τις περιπτώσεις «είναι ένα είδος χημικής φωτοβολίας», μιας φωτοβολίας η οποία βασίζεται σε χημικές αντιδράσεις, όπως αυτές που κάνουν τις πυγολαμπίδες να λάμπουν. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το 40% του φωτός προκύπτει από τη χημική αντίδραση, η οποία σταθερά λαμβάνει χώρα καθώς το δέρμα των χεριών μας αντιδρά με το οξυγόνο. Από τη στιγμή που το ορυκτέλαιο το οποίο διεισδύει μέσα στο δέρμα αυξάνει το φως, πιστεύουν πλέον ότι το 60% της λάμψης μπορεί να προέρχεται από χημικές αντιδράσεις, που λαμβάνουν χώρα μέσα στο δέρμα.

Ο Fritz-Albert Popp από το στο Διεθνές Ινστιτούτο Βιοφυσικής στη Γερμανία, ο οποίος είναι διεθνούς κύρους ειδικός σε ό,τι αφορά φωτόνια που σχετίζονται με τη βιολογία, συμφωνεί με τα ευρήματα και δεν εκπλήσσεται από αυτά. Ο Popp είπε στην εφημερίδα Discovery News, ότι μπορούν να βρεθούν στην λάμψη που εκπέμπουν ορισμένα σημεία του σώματος, ξεκάθαρες συσχετίσεις που αφορούν το είδος και τον βαθμό, καθώς επίσης τον τύπο και τη σοβαρότητα των ασθενειών. Ο Popp και η ομάδα του πιστεύουν ότι το φως από το μέτωπο και τα χέρια πάλλεται με τον ίδιο βασικό ρυθμό, αλλά ότι αυτοί οι παλμοί γίνονται ακανόνιστοι σε άρρωστους ανθρώπους. Μια μελέτη, που διεξήγε σε ασθενή που έπασχε από μυϊκή σκλήρυνση φαινόταν να επικυρώνει τη θεωρία.

Και αυτός και ο Hiramatsu ελπίζουν ότι μελλοντικές μελέτες θα αποκαλύψουν περισσότερα, σχετικά με την εκπομπή φωτονίων από τον άνθρωπο, ιδιότητα η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε εφαρμογές ιατρικής διάγνωσης.

Nέσσυ, το τέρας του Λοχ Νες




Αν διερευνήσει κάποιος το φαινόμενο του τέρατος του Λοχ Νες, δεν μπορεί παρά να πλημμυρίσει από ερωτήματα. Η Νέσσυ, είναι ένας από τους πιο ξακουστούς χαρακτήρες της Σκοτίας, και κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες ταξιδεύουν στις όχθες της λίμνης του Λοχ Νες για να την συναντήσουν. Αλλά η ερώτηση για το τι βρίσκεται ή δε βρίσκεται πίσω από τα βαθιά, μυστηριώδη νερά του Λοχ Νες, έχει πυροδοτήσει βεντέτες, ανταγωνισμούς, πλαστογραφίες. Ακόμη και σήμερα, μια αναβράζουσα αντιπαλότητα υπάρχει μεταξύ των δύο μουσείων για τέρατα του Drumnadrochit, το ένα από τα οποία ασπάζεται μια σκεπτική άποψη για το μυστήριο, ενώ το άλλο τάσσεται αρκετά υπέρ της ύπαρξης της Νέσσυ.

Πολλά χρόνια εξαπάτησης, ψευδοεπιστήμης και μεταφυσικών εμμονών έχουν καταστήσει τη Νέσσυ ένα αμφίβολο πεδίο για σοβαρούς νατουραλιστές, ενώ τα σουβενίρ του τέρατος έχουν γίνει πια τουριστική κακογουστιά. Και όμως, η Νέσσυ, είναι ένας από τους πιο ανθεκτικούς μύθους, με μια ιστορία που εκτείνεται από τον άγιο Columba (ή Columcille, άγιος της Ιρλανδίας, που έζησε από το 521 μέχρι το 597 μ.Χ.) έως τους Simpsons. Όποια κι αν είναι η αληθινή φύση του τέρατος, έχει αναπτυχθεί σε ένα πολυαγαπημένο σύμβολο του σκωτικού έθνους, άμεσα αναγνωρίσιμο σε όλο τον κόσμο. Ιστορίες που σχετίζονται με τον άγιο Columba και αρχαία σκαλίσματα των Πιχτών (οι Πίχτες ήταν ένας αρχαίος λαός που καταλάμβαναν τις εδαφικές περιοχές που σήμερα καταλαμβάνει η Σκωτία) που βρέθηκαν στα Highlands, περιλαμβάνουν την περιγραφή ενός παράξενου τέρατος με πτερύγια και ράμφος. Λαϊκοί μύθοι μιλούν για πνεύματα των νερών, κακόβουλα υδρόβια άλογα που έλκουν παιδιά στο θάνατό τους, και παλιοί χάρτες περιέχουν μέρη που σημειώνονται ως «Loch Na Beistie» (τέρας του Λοχ Νες).

Η πρώτη γραπτή μαρτυρία της Νέσσυ υπάρχει στο κείμενο του St Adamnan «η ζωή του St Columba» τον έβδομο αιώνα, η οποία διηγείται πώς ο άγιος έσωσε κάποιον Πίχτη από το τέρας του Λοχ Νες. Ο Columba λέει: «Μην πας μακρύτερα, μην αγγίξεις τον άνθρωπο: φύγε με όλη σου την ταχύτητα» ('Thou shalt go no further, nor touch the man: go back with all speed'). Κάποιοι λένε ότι η Νέσσυ δεν έχει από τότε επιτεθεί σε κανέναν, άλλοι πιστεύουν ότι η ιστορία αυτή είναι μια παραβολή, που δείχνει την επιβολή του Χριστιανισμού στις παγανιστικές δοξασίες για τα πνεύματα της φύσης.

Αναφορές αυτόπτων μαρτύρων

Χιλιάδες άνθρωποι ορκίζονται ότι είδαν ένα πλάσμα να κινείται στα σκοτεινά, βαθιά νερά της λίμνης του Λοχ Νες. Κάποιοι βλέπουν εξογκώματα, κάποιοι ένα μεγάλο σχήμα σαν φάλαινα, άλλοι κάτι σαν το κεφάλι ενός αλόγου. Ανάμεσα στους μάρτυρες έχουν υπάρξει σοβαρά και έντιμα μέλη της κοινωνίας. Τον Ιούνιο του 1965 ο αστυνομικός ερευνητής Ian Cameron είπε ότι είδε ένα «φαλαινοειδές αντικείμενο» 20 πόδια (6 μέτρα) μακρύ, ενώ, τον Οκτώβριο του 1971, ο πάτερ Gregory Brusey, ένας μοναχός από το αβαείο του Fort Augustus είπε ότι είδε ένα λαιμό 10 πόδια (3 μέτρα) ψηλό.

Η Νέσσυ και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης

Μετά τη διάνοιξη ενός καινούργιου δρόμου κατά μήκος της ακτής του Λοχ Νες το 1933, υπήρξε μια πλημμύρα από θεάσεις του τέρατος, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του κυρίου και της κυρίας Spicer, οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι είδαν κάτι σαν «ένα δράκο ή προϊστορικό ζώο» να περνά μπροστά από το αυτοκίνητό τους. Η εφημερίδα Daily Mail έστειλε τον «κυνηγό των μεγάλων παιχνιδιών» Marmaduke Wetherell, ο οποίος παρουσίασε προπλάσματα γύψου από δύο γιγαντιαία ίχνη, τα οποία όπως αποδείχτηκε, είχαν δημιουργηθεί χρησιμοποιώντας μια βάση ομπρέλας με σχήμα ποδιών ιπποπόταμου. Ο Wetherell, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα έπεσε θύμα φάρσας, κατέληξε εθνικός περίγελος μέχρι που παρουσίασε τη φωτογραφία ενός χειρουργού, που δείχνει έναν πλησιόσαυρο να κολυμπά δια μέσου του Λοχ Νες. Χρόνια αργότερα παραδέχτηκε ότι ήταν απάτη, που έκανε τοποθετώντας ένα γύψινο κεφάλι πάνω σε ένα υποβρύχιο παιχνίδι.

Η Νέσσυ και οι αποκρυφιστές

Η πίστη και το ενδιαφέρον για το τέρας του Λοχ Νες αυξήθηκε τη δεκαετία του 60, όταν η Νέσσυ υιοθετήθηκε από την κοινωνία των ανθρώπων που ασχολούνταν με τον αποκρυφισμό, ως ένα από τα ανεξήγητα μυστήρια του κόσμου. Οι ψυχικοί (μέντιουμ) είπαν ότι το Λοχ Νες ήταν μια πύλη μεταξύ ενός κόσμου και ενός άλλου, και οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας υπέθεσαν ότι η Νέσσυ ήταν ένας δεινόσαυρος που ταξίδευε στο χρόνο. Όταν η επιστήμη αμφισβήτησε τις μαρτυρίες, ο θρύλος μεγάλωσε. Στη δεκαετία του 70, ο ερασιτέχνης κυνηγός της Νέσσυ Frank Searle, ζούσε σε ένα τροχόσπιτο κοντά στο Boleskine, στο αγροτόσπιτο που ανήκε στον Jimmy Page των Led Zeppelin και εκεί που ο Aleister Crowley ισχυρίστηκε ότι συνάντησε τον ιερό φύλακα άγγελό του. Ο Searle παρουσίασε δεκάδες φωτογραφίες της Νέσσυ, όλες φτιαχτές.

Η Νέσσυ στην τηλεόραση

Η δεύτερη σειρά επεισοδίων του σήριαλ «The Goodies», το 1971, άρχισε με ένα επεισόδιο, όπου το τρίο, που αποφάσισε να «πάει οπουδήποτε, οποτεδήποτε», πήγε για να πιάσει το τέρας του Λοχ Νες, ώστε να κάνει ευτυχισμένο έναν κάτοχο ζωολογικού κήπου, που είχε μανία αυτοκτονίας.

Η Νέσσυ, το κινούμενο σχέδιο

Το 1983 στη σειρά κινουμένων σχεδίων του BBC «The Family-Ness», οι Elspeth και Angus McTout γίνονται φίλοι με μια ολόκληρη κοινότητα τεράτων του Λοχ Νες. Η σειρά κινουμένων σχεδίων παρουσίαζε τον Γερμανό κυνηγό τεράτων καθηγητή Dumkopf, ο οποίος προσπαθούσε να πιάσει το τέρας χρησιμοποιώντας υποβρύχια τηλεσκόπια και άλλες παράξενες μηχανές. Το 1999 στο επεισόδιο των Simpsons «Monty Can't Buy Me Love», ο Mr Burns αποξηραίνει το Λοχ, βρίσκει το τέρας και το πηγαίνει πίσω στο Springfield σε μια καταδικασμένη απόπειρα να κερδίσει δημοτικότητα. Το επεισόδιο δείχνει μια συναισθηματική επανασύνδεση μεταξύ του Groundskeeper Willie και των γονέων του. Η Νέσσυ ακόμη πρωταγωνιστεί σε μια ταινία του Scooby Doo, σε ένα επεισόδιο του South Park και σε δεκάδες παιχνίδια στον υπολογιστή, συμπεριλαμβανομένων των Tomb Raider, Sim City 2000, Zoo Tycoon και Monster Truck Madness.

Η Νέσσυ και το Hollywood

Το 1996 η ταινία του Hollywood «Λοχ Νες», εξέθεσε πολλά επαναλαμβανόμενα θέματα της Νέσσυ, μέσα από την ιστορία ενός αποκαρδιωμένου επιστήμονα, που εξορίστηκε σε μια ανέλπιδη αποστολή να βρει το τέρας. Ο Dr Dempsey παρεμποδίζεται σε κάθε του βήμα από μη συνεργάσιμους ντόπιους, αλλά ερωτεύεται την ξενοδόχα Laura. Ανακαλύπτει ότι το τέρας είναι αληθινό, αλλά πρέπει να κρατηθεί μυστικό. Το 2004, ο σκηνοθέτης Werner Herzog πρωταγωνιστούσε σε ένα υποτιθέμενο ντοκιμαντέρ στο Λοχ Νες, στο οποίο κινηματογραφιστές, οι οποίοι προσπαθούσαν να διαψεύσουν την ύπαρξη της Νέσσυ, συναντήθηκαν με το αληθινό τέρας. Τελευταία βρίσκεται σε διαδικασίες παραγωγής μια σημαντική ταινία με τίτλο «The Water Horse», στην οποία δύο παιδιά βρίσκουν ένα αυγό, το οποίο εκκολάπτεται και μεγαλώνει για να γίνει ένα τέρας του Λοχ Νες.

Η αποκάλυψη πολυάριθμων απατών δεν έχει κάνει τίποτε στο να μετριάσει την όρεξη του κοινού για ιστορίες του τέρατος. Οι φυσικοί επιστήμονες συζητούν ότι οι τόσο συχνές οπτικές απάτες είναι αντικατοπτρισμοί. Οι βιολόγοι θεωρούν ότι δεν υπάρχει αρκετή τροφή στο νερό ώστε να συντηρήσει τόσο μεγάλα πλάσματα. Έρευνες με sonar για χρόνια απέτυχαν να βρουν στοιχεία που να οδηγούν σε κάποιο συμπέρασμα. Και ποτέ δεν έχει γίνει κάποια ανακάλυψη πτώματος ή οστών της Νέσσυ. Ακόμη και το επίσημο όνομα «Nessiteras rhombopteryx», που καταγράφηκε από τον Sir Peter Scott, ανακαλύφθηκε ότι ήταν ένας αναγραμματισμός του «Monster Hoax By Sir Peter S», (τέρας ψεύτικο από τον Sir Peter S). Αλλά οι ιστορίες έχουν τη δική τους ζωή χιλιάδες έρχονται στο Λοχ Νες κάθε χρόνο, εκατομμύρια παγκοσμίως πιστεύουν. Και, όπως ο GK Chesterton επισήμανε: «Πολλές φορές ένας άνθρωπος στηρίχτηκε σε λιγότερες μαρτυρίες, από αυτές που υπάρχουν για το τέρας του Λοχ Νες».

Τι είναι ο σαμανισμός

Μάγοι-γιατροί, προφήτες, σοφοί θεραπευτές...




Ο σαμανισμός γενικά συνδέεται με αυτόχθονες πληθυσμούς, ειδικότερα σε συνύπαρξη με ανιμιστικές ή τοτεμικές θρησκείες. Αυτή η συσχέτιση δεν είναι εντελώς ακριβής. Ο σαμανισμός μπορεί να ανιχνευτεί σε κάθε πολιτισμό, σε κάθε κοινωνία σε όλη την ιστορία. Μπορεί ακόμη να βρεθεί ως μια πρακτική που περιλαμβάνεται σε κάθε θρησκεία, συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων θρησκειών του κόσμου.

Η λέξη «σαμάν» κατάγεται από τις φυλές Tungus της Σιβηρίας. Σύμφωνα με την κοινότερη αντίληψη, σαμάνος είναι το κάθε πρόσωπο, που λειτουργεί ως ένας μάγος-γιατρός, προφήτης, ή ένας σοφός θεραπευτής. Ενώ υπάρχουν σαμάνοι που κάποιες φορές γίνονται πολύ δύσκολα αντιληπτοί ως τέτοιοι μέσα στον πολιτισμό όπου βρίσκονται, υπάρχουν επίσης συχνά σαμάνοι που είναι πλήρως ενσωματωμένοι και καταξιωμένοι ως μέλη μιας κοινωνίας.

Γενικά υπάρχουν τρεις τρόποι, μέσα από τους οποίους μπορεί ένα άτομο να γίνει σαμάνος:


κληρονομικότητα


κάλεσμα


σκόπιμη προσπάθεια.

Το άτομο που γίνεται σαμάνος μέσα από σκόπιμη προσπάθεια θεωρείται γενικότερα πολύ πιο αδύναμος από κάποιο άτομο, που δέχεται το κάλεσμα στο σαμανισμό και σε κάποιους πολιτισμούς ποτέ δεν γίνεται αποδεκτός ως ένας αληθινός σαμάνος. Ένα άτομο, που έχει γεννηθεί μέσα σε μια οικογένεια σαμάνων, ειδικότερα αν η γενεολογική γραμμή των σαμάνων πάει πίσω πολλές γενεές, παρουσιάζει συχνά μια φυσική ροπή και δέχεται το κάλεσμα για την πρακτική του σαμανισμού. Πολλοί σαμάνοι δέχτηκαν το κάλεσμα από κάποια άλλη δύναμη ώστε να αναλάβουν την πρακτική χωρίς να έχουν γεννηθεί μέσα σε μία οικογένεια σαμάνων, ή να αναζητούν ενεργά να γίνουν σαμάνοι.

Ο σαμανισμός δεν είναι θρησκεία από μόνος του. Ενεργεί συχνά ακολουθώντας τα θρησκευτικά πιστεύω του πολιτισμού, μέσα στον οποίο ζει ο σαμάνος, ή τα συγκεκριμένα πιστεύω που έχει ο ίδιος ο σαμάνος. Ενώ ο σαμάνος προσφέρει πνευματική καθοδήγηση σε αυτούς που τη ζητούν, οι σαμανικές πρακτικές είναι περισσότερο για την πνευματική ανάπτυξη και τους στόχους του ιδίου. Στο βαθμό που οι άλλοι αντιλαμβάνονται, ο σαμάνος είναι γενικά ο θεραπευτής τους (φυσικά, πνευματικά, ή και τα δύο), αλλά αυτό είναι περισσότερο ένα «υποπροϊόν» του χαρίσματος που έχει ο σαμάνος. Ο σαμάνος εύχεται να εξελιχθεί και να γίνει ένα περισσότερο διαφωτισμένο άτομο, για το λόγο αυτό, ο σαμανισμός είναι μια «ατραπός του γίγνεσθαι» για το σαμάνο. Ο σαμανισμός είναι μια μυστικιστική διαδικασία.

Το κάλεσμα στο σαμανισμό συχνά ξεκινά με όνειρα θανάτου και αποσυναρμολόγησης. Αυτά τα όνειρα είναι κάπως τραυματικά για το άτομο. Αποτελούν επίσης την εισαγωγή, που προηγείται ενός ασυνήθιστου ονείρου. Για το σαμάνο υπάρχουν δύο είδη ονείρων. Συνηθισμένα όνειρα είναι τα κανονικά όνειρα στερημένα από νόημα, ή όπως τα περισσότερα όνειρα που έχουν οι άνθρωποι σε καθημερινή βάση. Το ασυνήθιστο όνειρο είναι αναμφισβήτητο όσον αφορά τη σπουδαιότητα του μηνύματός και του περιεχομένου του, καθώς και μιας αίσθησης επιτακτικότητας με την οποία η πληροφορία χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί με κάποιον τρόπο, που ο σαμάνος οφείλει να διακρίνει.

Ο σαμάνος χρησιμοποιεί ονειρικά μονοπάτια για να προσεγγίσει πληροφορίες. Σε πολλές περιπτώσεις ο σαμάνος ακόμη προκαλεί την ψυχή του να αφήσει το σώμα για να περπατήσει τα ψυχικά μονοπάτια και να αναζητήσει πληροφορίες. Αυτές οι δύο πρακτικές είναι σήμερα περισσότερο γνωστές ως συνειδητό ονείρεμα και αστρική προβολή. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι για το σαμάνο, τα συμβάντα σε ένα όνειρό του και τα ψυχικά μονοπάτια είναι τόσο πραγματικά, αν όχι περισσότερο, όπως και τα συμβάντα της φυσικής πραγματικότητας. Ένας άλλος τρόπος που χρησιμοποιείται από το σαμάνο για να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες, είναι μέσω της έκστασης. Έκσταση είναι η μετάβαση σε μια αλλαγμένη κατάσταση της συνείδησης. Η πιο κοινή μέθοδος για να επιτευχθεί μια αλλαγμένη κατάσταση συνείδησης είναι μέσα από τη χρήση ρυθμικής τυμπανοκρουσίας ή μέσα από ψαλμωδίες. Κάποιες σαμανικές τεχνικές ακόμη χρησιμοποιούν παραισθησιογόνες ουσίες ώστε να εισέλθουν σε μία άλλη κατάσταση. Κατά τη διάρκεια της έκστασης ο σαμάνος μπορεί να δει μια ασυνήθιστη πραγματικότητα και εκείνη τη στιγμή είναι πιθανό κάποια πνεύματα ή θεότητες να καταλάβουν το σώμα του σαμάνου και να τον βοηθήσουν.

Συνήθως η επόμενη μεγάλη δοκιμασία του σαμάνου είναι να μεταστοιχειώσει κάποιο δηλητήριο. Αυτό περιλαμβάνει την πρόσληψη δηλητηρίου στο σώμα και έπειτα την μετάλλαξή του σε κάποια αβλαβή ουσία. Αν ο σαμάνος αποτύχει, μπορεί να πεθάνει. Αυτή η δοκιμασία μπορεί ακόμη να συμβεί στα ψυχικά μονοπάτια, καθώς ο ονειρικός και ο ψυχικός κόσμος είναι εξίσου πραγματικοί για το σαμάνο. Αν ο σαμάνος αποτύχει, αυτή η δοκιμασία μπορεί να μην αποβεί με φυσικό τρόπο μοιραία στο ψυχικό πεδίο, αλλά το άτομο θεωρείται τότε πολύ αδύναμο για να γίνει ένας αληθινός σαμάνος.

Οι σαμάνοι εργάζονται σε συνεργασία με τα πνεύματα. Τα πνεύματα μπορεί να περιλαμβάνουν θεότητες, προγόνους, νεκρούς σαμάνους, ζώα, φυτά, έντομα, ή διάφορα άλλα είδη πνευμάτων, όπως πέτρες, σύννεφα, ή ποτάμια. Αυτή η πίστη, ότι οτιδήποτε μέσα στο σύμπαν έχει ένα πνεύμα, ονομάζεται «ανιμισμός». Η έκσταση χρησιμοποιείται για να καλέσει αυτά τα πνεύματα να συνεργαστούν με το σαμάνο, ωστόσο αυτή η μέθοδος δεν είναι η μοναδική που χρησιμοποιείται. Η μίμηση ενός πνεύματος, ή η μεταμφίεση στη μορφή ενός πνεύματος μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την πρόσκληση ενός συγκεκριμένου πνεύματος ώστε να βοηθήσει το σαμάνο. Ένα πνεύμα μπορεί ακόμη να εμφανιστεί αυθόρμητα στο σαμάνο σε μια ασυνήθιστη συνάντηση στο φυσικό κόσμο ή στα ψυχικά πεδίο, για να κάνει το σαμάνο να αντιληφθεί ότι χρειάζεται να εργαστεί περισσότερο σε μια όψη της ατομικής του εξέλιξης. Αυτά τα πνεύματα ακόμη συχνά βοηθούν το σαμάνο, όταν εργάζεται στη θεραπεία ενός άλλου ατόμου.

Όταν ένα πνεύμα συμφωνεί να εργαστεί με ένα σαμάνο, αυτό μπορεί να συμβεί για ένα μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα που εξαρτάται από την ανάγκη. Τα πνεύματα μεγάλης διάρκειας είναι κοινώς αντιληπτά κυρίως ως «τοτέμ». Η μακρόχρονη σχέση με ένα τοτέμ έχει ιδιαίτερη σημασία για το σαμάνο. Περιλαμβάνει σεβασμό και εμπιστοσύνη μεταξύ του πνεύματος και τους σαμάνου. Ένας αρκετά βαθύς δεσμός με ένα τοτέμ εξασφαλίζει στο σαμάνο το δώρο της μεταμόρφωσης. Σε αυτό το σημείο ο σαμάνος δεν μιμείται απλά ή μεταμφιέζεται στη μορφή ενός πνεύματος, αλλά το πνεύμα παραχωρεί στο σαμάνο τις δυνάμεις του. Για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, εκείνη την στιγμή δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ του σαμάνου και του πνεύματος. Πραγματική αλλαγή της μορφής κυρίως συμβαίνει στον πνευματικό κόσμο, ωστόσο υπάρχουν θρύλοι σε πολλούς πολιτισμούς φυλών, για σαμάνους που υπήρξαν τόσο σπουδαίοι και δυνατοί, που μπορούσαν να μεταμορφωθούν σε οποιοδήποτε ζώο από το φυσικό βασίλειο.

Οι σαμάνοι αναγνωρίζονται ως σπουδαίοι θεραπευτές και σοφοί διδάσκαλοι. Εξαιτίας των επαφών τους με άλλους κόσμους οι σαμάνοι έχουν πρόσβαση στη διδασκαλία και τη γνώση, που ίσως δε θα μπορούσαν να κατέχουν με άλλο τρόπο. Οι σαμάνοι μπορεί να χρησιμοποιούν φυσικούς ή πνευματικούς τρόπους για να θεραπεύσουν κάποιον, κάτι που αποφασίζεται ανάλογα με την περίπτωση. Τα πνεύματα μπορούν να διδάξουν ένα σαμάνο, ο οποίος με τη σειρά του μπορεί να περάσει αυτή τη γνώση σε άλλους.

Ακόμη και μετά τις δοκιμασίες που περνά ο σαμάνος, του θανάτου, της μεταστοιχείωσης του δηλητηρίου, μετά επίσης και την εκμάθηση της συνεργασίας με πνεύματα και της πορείας στα πνευματικά μονοπάτια, κάποιος δε θεωρείται σαμάνος. Πράγματι, κάποιος μπορεί να επιτύχει θαυμάσια στις δοκιμασίες και να μάθει όλα τα εργαλεία που χρειάζεται να μάθει ένας σαμάνος, και να είναι και σπουδαίος και δυνατός, αλλά όλα αυτά δεν εξασφαλίζουν αναγκαία σε κάποιον τη δυνατότητα να αυτοαποκαλείται σαμάνος. Στην ουσία, στις περισσότερες περιπτώσεις, αν κάποιος αυτοαποκαλείται σαμάνος, πιθανότατα δε θα τον πάρουν στα σοβαρά, ή δε θα θεωρηθεί σαμάνος από τα μέλη της κοινότητας. Το πιο σημαντικό πράγμα για να γίνει κάποιος αληθινά ένας σαμάνος, είναι να αναγνωρίσουν οι άλλοι το άτομο αυτό και να του απονείμουν τον τίτλο του σαμάνου.

Ο πύργος της Βαβέλ... και μια νέα εφεύρεση!




"Και όλη στη γη μιλούσαν την ίδια γλώσσα και με όμοιες λέξεις. Και έγινε και κινήθηκαν αυτοί από ανατολάς και βρήκαν μία πεδιάδα στη γη του Σενναάρ και κατοίκησαν εκεί. Και είπε ο κάθε άνθρωπος στο διπλανό του: «Ας φτιάξουμε πλίνθους και ας τους βάλουμε στη θερμότητα της φωτιάς». Κι έτσι οι πλίνθοι έγιναν γι΄ αυτούς πέτρες και η λάσπη έγινε πηλός. Και είπαν: «Ας οικοδομήσουμε για μας μία πόλη και έναν πύργο που η κορυφή του να φτάνει στον ουρανό και ας φτιάξουμε για εμάς ένα όνομα κι ας διασκορπιστεί η φήμη μας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Και κατέβηκε ο Κύριος, είδε την πόλη και τον πύργο που έφτιαξαν οι υιοί των ανθρώπων. Και είπε ο Κύριος: «Ιδού! Αυτοί είναι το ίδιο γένος και μιλούν την ίδια γλώσσα και να τι άρχισαν να φτιάχνουν. Τώρα πως θα συγκρατηθούν σε όλα όσα σχεδιάσουν να κάνουν; Ας κατεβούμε και ας τους προκαλέσουμε σύγχυση στη γλώσσα, ώστε ο καθένας να μην καταλαβαίνει τη γλώσσα του διπλανού του.

Και τους διασκόρπισε ο Κύριος από εκεί σε ολόκληρη τη Γη και σταμάτησαν να χτίζουν την πόλη και τον πύργο. Γι' αυτό, ονομάστηκε Βαβέλ (Σύγχυσις), γιατί εκεί ο Κύριος μπέρδεψε τις γλώσσες σε όλη τη Γη και εκεί τους διέσπειρε σε ολόκληρη τη Γη."

Γένεσις, κεφ.11:1-9


______________________________________________

Σύμφωνα με το ενδέκατο κεφάλαιο της Γένεσις της Βίβλου, η Βαβέλ ήταν ένας πύργος που χτίστηκε από όλη την ανθρωπότητα με σκοπό να φτάσει στον ουρανό. Οι άνθρωποι λέγεται ότι φάνηκαν πολύ εγωιστές, γιατί θέλανε να γίνουν πιο σπουδαίοι από τον Θεό που τους δημιούργησε. Έτσι, ο Θεός σταμάτησε τις προσπάθειές τους, μπερδεύοντας τις γλώσσες που μιλούσαν, ώστε να μην μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Έτσι, δεν μπορούσαν να συνεχίσουν να κατασκευάζουν τον πύργο. Διασκορπίστηκαν σε διάφορα σημεία της γης. Αυτός ο μύθος χρησιμοποιείται για να εξηγήσει την ύπαρξη των διαφορετικών γλωσσών και φυλών.

Επιστήμονες φιλοδοξούν να κατασκευάσουν μία συσκευή άμεσης μεταγλώττισης

Συσκευή που μπορεί να γκρεμίσει τα γλωσσικά σύνορα μεταξύ των ανθρώπων, αναπτύσσεται από αμερικανούς επιστήμονες. Όσοι την χρησιμοποιούν, δεν έχουν παρά να προφέρουν σιωπηρά μία λέξη στη μητρική τους γλώσσα, ώστε να μεταφραστεί αυτόματα και να εκφωνηθεί στον απέναντί τους.

Οι ερευνητές δήλωσαν πως το αποτέλεσμα έμοιαζε σα να έβλεπε κανείς ένα μεταγλωττισμένο τηλεοπτικό πρόγραμμα. Το σύστημα που περιγράφεται λεπτομερώς στο "New Scientist" δεν έχει αναπτυχθεί στην πληρότητά του, αλλά σύμφωνα με μελέτες ειδικών, αποτελεί δείγμα για ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον.

Τα συστήματα μετάφρασης που ήδη χρησιμοποιούνται, λειτουργούν με βάση τα προγράμματα της φωνητικής αναγνώρισης. Όμως, τέτοια συστήματα απαιτούν να μιλήσει κανείς δυνατά και μετά να περιμένει για την εκφώνηση της μετάφρασης, καθιστώντας μία συζήτηση αρκετά δύσκολη στην παρακολούθησή της. Η νέα συσκευή που δημιουργήθηκε από ερευνητές του πανεπιστημίου Carnegie Mellon στο Pitsburgh, είναι εντελώς διαφορετική:

Στον αυχένα και στο πρόσωπο του ανθρώπου που πρόκειται να μιλήσει, τοποθετούνται ηλεκτρόδια, ώστε να ανιχνεύσουν τις κινήσεις που γίνονται, όταν αυτός εκφωνεί σιωπηρά λέξεις και φράσεις. Χρησιμοποιώντας αυτά τα στοιχεία, ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής υπολογίζει τους ήχους που θα έβγαζε το άτομο εκφωνώντας τις λέξεις και να σχηματίσει τις λέξεις που θα έλεγε. Μετά τις μεταφράζει στην επιθυμητή γλώσσα και τις εκφωνεί μέσα από ένα σύστημα φωνητικής σύνθεσης.

Η ομάδα επί του παρόντος έχει αναπτύξει δύο τύπους της συσκευής: η μία μπορεί να μεταφράσει κινέζικα σε αγγλικά και η άλλη μεταφράζει αγγλικά σε ισπανικά ή γερμανικά. Εάν στις συσκευές αυτές χρησιμοποιηθεί ένα φτωχό λεξιλόγιο αποτελούμενο από 100 έως 200 λέξεις, η ακρίβεια της μεταγλώττισης φτάνει σε ποσοστό 80%, όπως δηλώνει η ερευνήτρια Tanja Schultz. Ωστόσο, όσο αυξάνεται ο πλούτος του λεξιλογίου, μειώνεται η ακρίβεια της μεταγλώττισης.

Προσθέτει, ότι η γενική ιδέα της συσκευής είναι, να προφέρει κανείς σιωπηρά μία λέξη και η λέξη αυτομάτως να ακούγεται σε διαφορετική γλώσσα. Ο απώτατος στόχος είναι να μπορεί κανείς με τον τρόπο αυτό να συμμετάσχει σε μία κανονική συζήτηση. Ο Chuck Jorgensen, ερευνητής της NASA στην Καλιφόρνια, δήλωσε στο New Scientist, πως η συσκευή αυτή αποτελεί δείγμα, πως υπάρχει η τεχνολογία για να καταφέρουμε κάτι τέτοιο.

Μπορούμε να ζήσουμε εκατοντάδες χρόνια;




"Και έζησε ο Ενώχ εκατόν εξήντα πέντε χρόνια και γέννησε τον Μαθουσάλα. Και βάδισε ο Ενώχ με το Θεό για διακόσια έτη μετά από τη γέννηση του Μαθουσάλα και γέννησε υιούς και θυγατέρες. Και έπαυσαν οι ημέρες του Ενώχ στα τριακόσια εξήντα πέντε έτη. Και βάδισε ο Ενώχ με το Θεό και έπαψε να είναι, διότι τον πήρε ο Θεός.

Και έζησε ο Μαθουσάλας εκατόν εξήντα επτά έτη και γέννησε τον Λαμέχ. Και έζησε ο Μαθουσάλας μετά τη γέννηση του Λαμέχ, οκτακόσια δύο έτη και γέννησε υιούς και θυγατέρες. Και έπαυσαν οι ημέρες του Μαθουσάλα, αφού έζησε εννιακόσια εξήντα εννέα έτη και πέθανε."

Γένεση, κεφ.5:21-27


______________________________________________


Οι βιβλικοί υπερ-αιωνόβιοι

Ο Μαθουσάλας είναι ο γηραιότερος άνθρωπος, το συνώνυμο της μακροζωίας. Αναφέρεται στη βίβλο, στο πέμπτο κεφάλαιο της Γένεσης, σύμφωνα με το οποίο, ο Μαθουσάλας έζησε 969 χρόνια.

Η σύγχρονη επιστήμη θέτει το φυσικό όριο της διάρκειας της ανθρώπινης ζωής κάτω από τα 150 χρόνια. Αυτό το όριο απέχει πολύ από τις μεγάλης διάρκειας ζωές πολλών βιβλικών προσώπων, που αναφέρονται στη Γένεση πριν από τον κατακλυσμό. Ωστόσο, οι βιβλικές αναφορές αμφισβητούνται από πολλούς ανθρώπους, κάποιοι από τους οποίους θεωρούν πως οι αναφορές των υπερ-αιωνόβιων στη Βίβλο είναι μεταφορικές, ενώ άλλοι ισχυρίζονται πως οι αναφορές αυτές οφείλονται σε λάθη που έγιναν στη μετάφραση των βιβλικών κειμένων. Διάφοροι ερμηνευτές της Βίβλου έχουν προτείνει κάποιες θεωρίες, προσπαθώντας να εξηγήσουν την μεγάλη μείωση της διάρκειας της ανθρώπινης ζωής, μετά από τον κατακλυσμό του Νώε.

Μία τέτοια θεωρία, που εμπεριέχει την περίπτωση των παρερμηνειών στη μετάφραση της Βίβλου, προτάθηκε από τον Robert Best, ο οποίος πρότεινε πως οι μεγάλοι αριθμοί οι οποίοι περιγράφουν τη διάρκεια της ζωής του Μαθουσάλα, του Νώε και άλλων τέτοιων μυθικών προσώπων, οφείλονται στην ανακριβή συσχέτιση των ποικίλλων αρχαίων σουμερικών μετρικών συστημάτων. Θεωρεί πως με έναν πιο ακριβή υπολογισμό, ο Μαθουσάλας θα προέκυπτε ότι έζησε μέχρι τα 85 του χρόνια και πως έκανε τον πρώτο του γιο στα 17. Μια άλλη θεωρία, προτείνει πως οι ηλικίες των υπερ-αιωνόβιων που αναφέρονται στη Βίβλο, έχουν υπολογιστεί με βάση τους ηλιακούς κύκλους, ενώ στην πραγματικότητα θα έπρεπε να μετρηθούν σεληνιακοί κύκλοι (μήνες). Κάτι τέτοιο θα έδινε ως αποτέλεσμα ηλικίες παρόμοιες με τις σύγχρονες.

Από την άλλη μεριά, οι υποστηρικτές της Δημιουργίας εκλαμβάνουν ως σωστές τις ηλικίες που αναφέρονται στη Βίβλο και έχουν προτείνει διάφορους λόγους, για τους οποίους υπήρξε δραματική μείωση της διάρκειας ζωής των ανθρώπων, μετά από τον μεγάλο κατακλυσμό στην εποχή του Νώε. Ένας από τους λόγους της μείωσης αυτής, θεωρούν πως είναι οι περιβαλλοντικές συνθήκες που άλλαξαν μετά από τον κατακλυσμό, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η υπεριώδης ακτινοβολία, πράγμα το οποίο απέτρεψε τη μεγάλη διάρκεια της ζωής των ανθρώπων. Σύμφωνα με τον Carl Wieland, υποστηριχτή της Δημιουργίας, η μείωση της διάρκειας ζωής έγινε εξαιτίας της μεγάλης μείωσης του πληθυσμού της γης στον κατακλυσμό. Θεωρεί πως με τη μείωση του πληθυσμού, χάθηκε και το γονίδιο που ήταν υπεύθυνο για τη μακροζωία.

Για κάποιους που πιστεύουν στη Βίβλο κατά γράμμα, η μείωση της διάρκειας ζωής του ανθρώπου οφείλεται σε ενέργεια του Θεού:

«Τότε,είπε ο Κύριος: το πνεύμα μου δε θα παραμένει μέσα στον άνθρωπο για πάντα, γιατί είναι θνητός οι ημέρες ζωής του θα είναι εκατό και είκοσι χρόνια».

(Γένεση: 6:3)


Είναι η ελαφριάς μορφής υποθερμία, κλειδί για τη μακροζωία;

Από το 2003 οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι τα θερμόαιμα ζώα που ακολουθούν δίαιτες περιορισμένης θερμιδικής απόδοσης παρουσιάζουν χαμηλότερη θερμοκρασία στο εσωτερικό του σώματός τους και ζουν περισσότερο. (Η θερμοκρασία που αντιστοιχεί στο εσωτερικό του σώματος είναι διαφορετική από τη θερμοκρασία του εξωτερικού, η οποία συνήθως μετράται με τη χρήση θερμόμετρου στην κοιλότητα της μασχάλης. Θερμοκρασία μεταξύ 36,8 και 37 βαθμών Κελσίου θεωρείται φυσιολογική για το εσωτερικό του σώματος, ενώ παράγοντες όπως ο χαμηλός ή ο υψηλός μεταβολισμός, μπορούν να την μειώσουν ή να την αυξήσουν αντίστοιχα).

Ερευνητές στο ερευνητικό ινστιτούτο του La Jolla στο Calif αναφέρουν πως δοκιμάζοντας να μειώσουν την εσωτερική θερμοκρασία ποντικιών, μπόρεσαν να επιμηκύνουν τη διάρκεια των πειραματόζωων αυτών, μέχρι και 20 τις εκατό. Πέτυχαν να προσθέσουν τρεις μήνες επιπλέον ζωή στα ποντίκια, τα οποία σε κανονικές συνθήκες ζουν μέχρι δύο χρόνια.

«Ο περιορισμός των θερμίδων δεν είναι κατάλληλος για τον καθένα» αναφέρει ο Tamas Bartfai, διευθυντής του τμήματος "Molecular & Integrative Neurosciences" του ινστιτούτου και ένας από τους συγγραφείς της έρευνας. Προσθέτει, ότι για να επιτευχθεί η πτώση της θερμοκρασίας, η πρόσληψη θερμίδων θα πρέπει να μειωθεί κατά 25 με 30 τις εκατό. «Εάν μειωθούν περισσότερο από αυτό το όριο», δηλώνει πως «δεν έχει νόημα». Προσπάθησαν επίσης, αυτός και ο συνεργάτης του Bruno Conti, να διερευνήσουν εάν μπορεί να επιτευχθεί μείωση της εσωτερικής θερμοκρασίας του σώματος, χωρίς να μειωθεί η πρόσληψη της τροφής.

Στα ψυχρόαιμα ζώα η μείωση της θερμοκρασίας του σώματός τους είναι εύκολη: απλώς χρειάζεται να πέσει η θερμοκρασία του περιβάλλοντός τους. Αλλά στα θερμόαιμα είδη, που διαρκώς προσαρμόζουν τη θερμοκρασία του σώματός τους αναλόγως των συνθηκών, είναι πιο δύσκολο να γίνει αυτό: ο εγκέφαλος πρέπει να ξεγελαστεί και να πιστέψει ότι η τοπική θερμοκρασία (που την αντιλαμβάνεται μέσω πληροφοριών που δέχεται από το αίμα) είναι πολύ υψηλή κι έτσι να μειώσει την εσωτερική θερμοκρασία του σώματος, λίγα κλάσματα του ενός βαθμού Κελσίου. «Αυτή η σκέψη φαίνεται πολύ απλή» εξηγεί ο Bartfai. «Είναι σα να έχεις έναν θερμοστάτη και να τοποθετείς δίπλα του ένα κερί, ώστε να τον ξεγελάσεις».

Για να επιτύχουν την ψευδαίσθηση αυτή σε βιολογικό επίπεδο, ο Bartfai και ο Conti εφάρμοσαν γενετική μηχανική σε ποντίκια, με στόχο την αύξηση του επιπέδου συγκέντρωσης μιας πρωτεΐνης, η οποία κάνει τα μιτοχόνδρια των κυττάρων να παράγουν θερμότητα αντί για ATP, που είναι το βασικό ενεργειακό μόριο του κυτταρικού μεταβολισμού. Εστίασαν τη συγκεκριμένη ενέργεια στους υποκρετινικούς νευρώνες του υποθαλάμου. Καθώς η θερμότητα διαχύθηκε διαμέσου του εγκεφάλου, έφτασε στην προοπτική περιοχή, μία πρόσθια περιοχή του υποθαλάμου, όπου γίνεται η ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος. Με την αίσθηση της θερμότητας, η προοπτική περιοχή προκάλεσε μείωση της εσωτερικής θερμοκρασίας στα ποντίκια, που κυμάνθηκε μεταξύ 0.3 έως 0,5 βαθμών Κελσίου.

Τα ποντίκια της έρευνας μπορούσαν να καταναλώσουν οτιδήποτε ήθελαν. Έτρωγαν με τον ίδιο ζήλο που έτρωγαν τα ποντίκια της ομάδας ελέγχου και τα θηλυκά ζύγιζαν κατά μέσο όρο το ίδιο και στις δύο ομάδες. Τα αρσενικά ποντίκια της έρευνας ζύγιζαν 10 τις εκατό περισσότερο από τα φυσιολογικά αρσενικά, αλλά ο Bartfai δηλώνει πως τα ποντίκια αυτά χρειαζόντουσαν λιγότερη ενέργεια για να διατηρήσουν την εσωτερική τους θερμοκρασία. Οι επιστήμονες δεν ανέφεραν άλλες διαφορές στη φυσιολογία και στη συμπεριφορά μεταξύ των δύο ομάδων ποντικιών.

«Λίγοι άνθρωποι θα επέλεγαν έναν τρόπο ζωής, που θα ελάττωνε την πρόσληψη θερμίδων» σχολίασε ο Clifford B. Saper, νευρολόγος της ιατρικής σχολής του Χάρβαρντ. Πρόσθεσε, πως η έρευνα προκαλεί το ερώτημα, εάν η ήπια υποθερμία των 0,3 έως 0,5 βαθμών Κελσίου θα μπορούσε να είναι περισσότερο ανεκτή, απ' όσο η εφ' όρου ζωής έλλειψη θερμίδων, ως τρόπος για να επιτευχθεί η μακροζωία.

Δείχνοντας πως η θερμοκρασία του σώματος θα μπορούσε να μειωθεί χωρίς να υπάρξουν αλλαγές στις διαιτητικές συνήθειες, οι επιστήμονες Bartfai και Conti τράβηξαν την προσοχή πολλών εταιριών του San Francisco. Κάποιοι ενδιαφέρθηκαν για την δημιουργία μίας μικροσκοπικής συσκευής, που θα μπορούσε να τοποθετηθεί μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο. «Θα ήταν πολύ εύκολο να εισαχθεί μέσα από το στόμα, με τη βοήθεια ενός νυστεριού» εξήγησε ο Bartfai. «Δε θα ήταν δα και κάποια σοβαρή εγκεφαλική επέμβαση».

Επιστήμονες πειραματίζονται στην αιώρηση με υπερήχους

Επιστήμονες κατάφεραν να ανυψώσουν ζωντανά μικρά ζωάκια,
χρησιμοποιώντας ήχους που... "ανεβάζουν"!



Η πειραματική διάταξη


Στο παρελθόν, ερευνητές του βορειοδυτικού πολυτεχνικού πανεπιστημίου στο Xi'an της Κίνας, χρησιμοποίησαν πεδία υπερήχων και ανύψωσαν με επιτυχία σφαίρες αποτελούμενες από τα βαρύτερα στερεά και υγρά ιριδίου και υδραργύρου αντίστοιχα. Ο σκοπός της έρευνάς τους είναι να βρουν τον τρόπο ώστε να χειρίζονται οτιδήποτε από φάρμακα μέχρι και μεταλλικά κράματα χωρίς να έρχονται αυτά σε επαφή με τα μέσα συσκευασίας. Κάποιες φορές, διάφορα υλικά είναι διαβρωτικά για να κρατηθούν μέσα σε κάποια συσκευασία, ή αντιδρούν με τα υλικά της συσκευασίας με μη επιθυμητό τρόπο.

«Μία ενδιαφέρουσα ερώτηση είναι, τι θα συμβεί εάν ένα ζωντανό ον βρεθεί μέσα στο ηχητικό πεδίο. Θα μπορέσει κι αυτό να ανυψωθεί σταθερά;» αναρωτιέται ο ερευνητής Wenjun Xie, φυσικός σωματιδίων στο πανεπιστήμιο του Xi'an. Αυτός και οι συνάδελφοί του χρησιμοποίησαν μία συσκευή εκπομπής και αντανάκλασης υπερήχων, δημιουργώντας ένα ηχητικό πεδίο μεταξύ τους. Η συσκευή εκπομπής παρήγαγε ήχους με μήκος κύματος περίπου 20 millimeter, κάτι που σύμφωνα με τη θεωρία θα μπορούσε να ανυψώσει αντικείμενα με το μισό μήκος από αυτό των κυμάτων ή και λιγότερο από αυτό.

Μετά την εκκίνηση της λειτουργίας του πεδίου των υπερήχων, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τσιμπιδάκι για να τοποθετήσουν προσεχτικά τα μικρά ζώα μεταξύ της συσκευής εκπομπής και του ανακλαστήρα. Ανακάλυψαν πως μπορούσαν με τον τρόπο αυτό να κάνουν να επιπλέουν στον αέρα μυρμήγκια, σκαθάρια, αράχνες, πασχαλίτσες, μέλισσες, γυρίνους και ψαράκια, σε ύψος λίγο παραπάνω από τον ένα τρίτο της ίντσας. Όταν ανύψωσαν το ψαράκι και τον γυρίνο, οι ερευνητές κάθε λεπτό προσέθεταν νερό στο ηχητικό πεδίο, με τη βοήθεια μιας σύριγγας.




Το ανυψωμένο μυρμήγκι προσπάθησε να «κολυμπήσει» στον αέρα και να αποδράσει, κάμπτοντας αστραπιαία τα πόδια του, αν και δεν τα κατάφερε, γιατί τα πόδια του δεν μπορούσαν να βρουν αντίσταση στον αέρα. Η πασχαλίτσα επιχείρησε να πετάξει μακριά, αλλά επίσης δεν τα κατάφερε γιατί το πεδίο ήταν πολύ ισχυρό για να ξεφύγει απ' αυτό.

«Πρέπει να χειριζόμαστε τη δύναμη της ανύψωσης πολύ προσεχτικά, γιατί τα ζωάκια προσπαθούν να ξεφύγουν» δήλωσε ο Xie. «Μία ενδιαφέρουσα στιγμή ήταν όταν εγώ και οι συνεργάτες μου, προσπαθούσαμε να πιάσουμε τις πασχαλίτσες που ξέφευγαν!»

Το μυρμήγκι και η πασχαλίτσα φαινόντουσαν μια χαρά μετά από 30 λεπτά ανύψωσης, αν και το ψαράκι δε θα «έλεγε» το ίδιο, εξαιτίας της ανεπαρκούς ποσότητας νερού, αναφέρουν οι επιστήμονες. «Τα αποτελέσματα της έρευνάς μας, μπορούν να προσφέρουν μεθόδους και ιδέες για βιολογική έρευνα» δήλωσε ο Xie.

Εμείς, δεν έχουμε παρά να περιμένουμε, μιας και η επιστήμονες μας εκπλήσσουν άλλη μία φορά, θυμίζοντάς μας δυνατότητες, τις οποίες ακόμα και οι φαντασία μας δυσκολεύεται να προλάβει. Ποιος ξέρει; Ίσως κάποια στιγμή, να πετάμε κι εμείς μέσω ενός ηχητικού πεδίου...

Να μετακομίσουμε σε άλλον πλανήτη, προτείνει ο καθηγητής Stephen Hawking




Ο καθηγητής Stephen Hawking,
δε φοβάται το θάνατο,
αλλά δε βιάζεται να πεθάνει


"Το ανθρώπινο γένος πρέπει να μετακομίσει σε ένα πλανήτη πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, για να προστατευτεί το μέλλον των ειδών", προειδοποίησε ο καθηγητής φυσικής Stephen Hawking.

Είπε στο BBC, ότι η ζωή θα μπορούσε να εξαφανιστεί από έναν πυρηνικό όλεθρο, ή από έναν αστεροειδή που θα χτυπούσε τον πλανήτη. Και συμπλήρωσε: "Από τη στιγμή που θα εξαπλωθούμε στο διάστημα και θα εγκαθιδρύσουμε αποικίες, το μέλλον μας θα είναι πλέον ασφαλές".

Ο καθηγητής Hawking, 64 χρονών, δήλωσε τα παραπάνω, πριν παραλάβει το βραβείο επιστημών του Ηνωμένου Βασιλείου, το μετάλλιο Copley της Βασιλικής εταιρίας. Σύμφωνα με την άποψη του Hawking, δεν υπάρχουν παρόμοιοι πλανήτες με τη Γη στο δικό μας ηλιακό σύστημα, έτσι η ανθρωπότητα θα "έπρεπε να πάει σε άλλον αστέρα".

Ο Stephen Hawking είπε ότι οι σύγχρονοι χημικοί και πυρηνικοί πύραυλοι δεν θα ήταν επαρκείς για να μεταφέρουν αποίκους στο διάστημα, καθώς αυτό θα σήμαινε ένα ταξίδι που θα υπερέβαινε τα 50.000 χρόνια. Αποδοκίμασε ακόμη τη χρήση χωροχρονικής στρέβλωσης για να ταξιδέψει ο άνθρωπος στην ταχύτητα του φωτός και να οδηγηθεί σε νέες βάσεις. Αντίθετα, πρότεινε την αντίδραση ύλης αντιύλης, ως μέσο προώθησης.

Εξήγησε ότι: "όταν η ύλη και η αντιύλη συναντιούνται, εξαφανίζονται σε μια έκρηξη ακτινοβολίας. Αν αυτή η ενέργεια εκπεμπόταν από το πίσω μέρος ενός διαστημοπλοίου, θα μπορούσε να του δώσει μια ικανή ταχύτητα προώθησης".

Η χρήση μιας ταχύτητας λίγο πριν το όριο της ταχύτητας του φωτός, θα μπορούσε να σημαίνει ένα ταξίδι περίπου έξι χρόνων για την προσέγγιση ενός νέου αστέρα. "Θα χρειαζόταν πολύ μεγάλη ποσότητα ενέργειας, για μια επιτάχυνση κοντά στην ταχύτητα του φωτός", συμπλήρωσε.

Ο καθηγητής Hawking έγινε γνωστός με την έκδοση του βιβλίου του -A Brief History of Time- στα τέλη της δεκαετίας του '80. Στη δεκαετία του 60 και όταν ήταν 22 ετών, προσβλήθηκε από μία σοβαρότατη πάθηση: σύμφωνα με τους γιατρούς του, δεν του απέμεναν πολλά χρόνια ζωής, όταν διεγνώσθη ότι έπασχε από μία ασθένεια που έπληττε τους κινητικούς νευρώνες.

Είπε ότι από τότε έμαθε να μην κοιτά πολύ μακριά στο μέλλον, αλλά να επικεντρώνεται στο παρόν. "Δεν φοβάμαι το θάνατο, αλλά δε βιάζομαι να πεθάνω", εξομολογείται ο καθηγητής. "Ο νέος μου στόχος είναι να ταξιδέψω στο διάστημα, ίσως ο Richard Branson να με βοηθήσει".

Ο όμιλος Virgin του Sir Richard Branson ανέθεσε σε μια εταιρία το σχεδιασμό και την κατασκευή ενός επιβατικού διαστημόπλοιου. Η εταιρία Virgin Galactic θα έχει στην κατοχή της και θα λειτουργεί τουλάχιστον πέντε διαστημόπλοια και δύο μητρικά σκάφη και θα χρεώνει 100.000 λύρες για να μεταφέρει επιβάτες σε ένα ύψος περί τα 140 χιλιόμετρα σε μια υπο-τροχιακή διαστημική πτήση.

Χειμερινό ηλιοστάσιο: Ο Θρίαμβος του Φωτός στη σκοτεινότερη ημέρα του χρόνου





Τα χαράματα της 21ης Δεκεμβρίου ξεκινάει η μικρότερη ημέρα του χρόνου, το χειμερινό ηλιοστάσιο. Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι έδιναν ιδιαίτερη σημασία στην ημέρα αυτή, πολύ πριν καν υπάρξει ο μήνας Δεκέμβρης.

Πριν από 5.000 χρόνια είχε κατασκευαστεί ένα σημαντικότατο μνημείο επάνω σε έναν νεφροειδούς σχήματος λόφο, στην κορυφή της περιοχής που σήμερα γνωρίζουμε ως Newgrange στην Ιρλανδία, 48 περίπου χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Δουβλίνου. Ο θάλαμος σε σχήμα σταυρού στην καρδιά του λόφου, βρίσκεται στο τέλος ενός στενού διαδρόμου με μήκος 19 μέτρα. Στο χειμερινό ηλιοστάσιο, τεσσεράμισι λεπτά μετά την ανατολή, οι ακτίνες του ήλιου γλιστράνε μέσα από μία σχισμή που βρίσκεται πάνω από την πόρτα, διαπερνούν τον διάδρομο και φωτίζουν τα σκαλιστά σχέδια του θαλάμου.

Οι αστρονόμοι της σύγχρονης εποχής έκαναν υπολογισμούς λαμβάνοντας υπόψη τους την ελαφριά αλλαγή της κλίσης της γης εδώ και 5.000 χρόνια και ανακάλυψαν ότι το φαινόμενο αυτό θα συνέβαινε τότε, μόλις τεσσεράμισι λεπτά νωρίτερα, δηλαδή ακριβώς την ώρα της αυγής.

Το πότε και το που ανατέλλει και δύει ο ήλιος στις μέρες μας, δε θεωρείται πλέον τόσο σημαντικό. Τα σπίτια και οι εργασιακοί μας χώροι είναι επαρκώς φωτισμένα και σε πείσμα των ισχυρισμών, ότι οι σκοτεινές ημέρες του χειμώνα μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την ψυχολογία μας, οι περισσότεροι άνθρωποι καταφέρνουμε να περάσουμε τη σκοτεινιά του χειμώνα χωρίς σοβαρά προβλήματα. Φαίνεται πως οι πραγματικά δύσκολες μέρες του χειμώνα δεν είναι τότε που οι ώρες της ηλιοφάνειας είναι λιγότερες, αλλά τον Φλεβάρη και στις αρχές του Μάρτη, όπου το κρύο είναι ιδιαίτερα τσουχτερό. Το Δεκέμβρη αντιλαμβανόμαστε τη σκοτεινιά ως κάποιο διακοσμητικό στοιχείο της νύχτας, που δένει μυστηριακά με τα χριστουγεννιάτικα φώτα και θεωρούμε ως ένα είδος πολυτέλειας να βρούμε καταφύγιο δίπλα στη φωτιά από το τζάκι. Το ημίφως των ημερών αυτών αποτελεί ένα στοιχείο της μαγείας της εποχής αυτής.

Εάν προσπαθούσαμε να παρατηρήσουμε τι συμβαίνει με τον ήλιο στο χειμερινό ηλιοστάσιο, σε μια προσπάθεια να μιμηθούμε τους αρχαίους μας προγόνους στο χτίσιμο μνημείων που έδιναν έμφαση στο φαινόμενο αυτό, θα συνειδητοποιούσαμε την αργή κίνηση του ηλίου που ταλαντεύεται κάθε χρόνο μεταξύ της κυριαρχίας του φωτός και της σκιάς. Καθώς η γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο, το ένα ημισφαίριο δέχεται ολοένα και περισσότερο φως, ενώ συγχρόνως στο αντίθετο ημισφαίριο η ημέρα μικραίνει και το φως του ήλιου λιγοστεύει. Δύο φορές το χρόνο το φθινόπωρο και την άνοιξη - η εναλλαγή αυτή μεταξύ της σκοτεινότητας και της φωτεινότητας προσεγγίζει ένα μέσο σημείο και τότε υπάρχει ισημερία.

Την αυγή του χειμερινού ηλιοστασίου ξεκινάει η πιο μικρή ημέρα του χρόνου, με διάρκεια 9 ώρες και 11 λεπτά, ενώ ο ήλιος ανεβαίνει μόλις 25 μοίρες πάνω από τον ορίζοντα και λάμπει το μεσημέρι με μία ισχύ 455 watt ανά τετραγωνικό μέτρο. Στο θερινό ηλιοστάσιο, στις 21 Ιουνίου, η ημέρα διαρκεί 15 ώρες και 10 λεπτά και ο ήλιος βρίσκεται 72 μοίρες πάνω από τον ορίζοντα, εκπέμποντας ακτινοβολία ισχύος 1.167 watt ανά τετραγωνικό μέτρο κατά την ώρα του μεσημεριού.

Αυτοί οι υπολογισμοί έχουν γίνει με τη χρήση των σύγχρονων μαθηματικών. Ωστόσο, βαθιά μέσα σε κάθε θηλαστικό υπάρχει ένας εξαιρετικά ευαίσθητος υπολογιστής, που αντιλαμβάνεται την μεταβολή της κλίσης της ηλιακής ακτινοβολίας που φτάνει στη γη. Προκαλεί μία ποικιλία συμπεριφορών, όπως αλλαγές στις συνήθειες τροφής και αναπαραγωγής του ζωικού βασιλείου, μέχρι και μαζικές αποδημήσεις ή πτώση σε χειμερία νάρκη.

Η αλληλεπίδραση του φωτός και του σκότους ταξιδεύει μέσα σ' έναν στενό διάδρομο που ξεκινά από τον αμφιβληστροειδή του ματιού και το οπτικό νεύρο, προς τον υποθάλαμο και τον μικροσκοπικό θάλαμο της επίφυσης. Αντί να φωτίσει σκαλιστά σχέδια, όπως συμβαίνει με τον εσωτερικό θάλαμο του μνημείου στο Newgrange, ρυθμίζει την παραγωγή της ορμόνης μελατονίνης από την επίφυση. Η έκκριση της μελατονίνης καταστέλλεται κατά τη διάρκεια της ημέρας και απελευθερώνεται τη νύχτα. Ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι η μελατονίνη παίζει έναν ρόλο κλειδί στη ρύθμιση των κιρκαδικών (ημερήσιων) ρυθμών, που συμπεριλαμβάνουν τον ύπνο και την εγρήγορση, και των κιρκάνιων (ετήσιων) κύκλων, που αφορούν συγκεκριμένες εποχιακές συμπεριφορές, που λαμβάνουν χώρα την ίδια εποχή κάθε χρόνο.

Το μήκος των ημερών εάν συνδυαστεί με την αλλαγή των θερμοκρασιών ασκεί μία προφανή επίδραση σε όλα τα ζωντανά όντα. Αλλά τι γίνεται με τους ανθρώπους; Κατά τη διάρκεια των σκοτεινών και κρύων ημερών, εμείς οι άνθρωποι βρισκόμαστε εγκλεισμένοι στους φωταυγείς και ζεστούς χώρους διαβίωσής μας. Είμαστε ακόμα κάτω από την επίδραση των αρχαίων ρυθμών και κύκλων του κόσμου, όπως ήταν οι πρόγονοί μας, τουλάχιστον 5.000 πριν; Οι ερευνητές απαντούν... ναι και όχι.

Όπως ο καθένας γνωρίζει, είμαστε δεκτικοί σε εποχιακές συμπεριφορές, όπως το να κόβουμε έλατα και να τα φιλοξενούμε στα σπίτια μας τον Δεκέμβριο. Αλλά η βιολογική μας συμπεριφορά φαίνεται πως δεν δίνει μεγάλη σημασία στο ημερολόγιο. Δεν μεταναστεύουμε σε πιο γόνιμες περιοχές, δεν πέφτουμε σε λήθαργο το χειμώνα και δε ρυθμίζουμε την τροφή και την αναπαραγωγή μας ανάλογα με τις εποχές του χρόνου. Η μελατονίνη εμποτίζει το αίμα μας κάθε νύχτα, αλλά για σχεδόν τους μισούς από εμάς, τα επίπεδα της μελατονίνης δεν επηρεάζονται σχεδόν καθόλου από τη διάρκεια των ημερών. Κυρίως αυτό ισχύει για τον αντρικό πληθυσμό.

Ο Δρ. Thomas A. Wehr, διευθυντής ερευνών του τομέα των ανθρώπινων βιολογικών ρολογιών στο εθνικό ινστιτούτο νοητικής υγείας (National Institute of Mental Health), πριν από δέκα χρόνια μελέτησε την φωτο-περιοδικότητα σε ανθρώπους και βρήκε ότι τα επίπεδα της μελατονίνης στους άντρες ήταν ίδια κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο, όπως και κατά το θερινό. Οι γυναίκες από την άλλη μεριά, έδειξαν αξιοσημείωτες διαφοροποιήσεις στην παραγωγή της μελατονίνης, αντιδρώντας στη σταδιακή μετάβαση από το σκοτάδι στο φως, που γίνεται κατά τον ετήσιο κύκλο του ηλίου.

Η μελέτη αυτή του Δρ. Wehr υποδηλώνει πως πιθανώς οι άντρες να επηρεάζονται περισσότερο από τον τεχνικό φωτισμό, απ' ότι οι γυναίκες. Τα ευρήματά του ταιριάζουν με στατιστικές που δείχνουν πως οι γυναίκες είναι πολύ περισσότερο πιθανό να υποφέρουν από συναισθηματικές διαταραχές που επηρεάζονται από την αλλαγή των εποχών.

Ο θρίαμβος του ήλιου απέναντι στο σκοτάδι εορτάζεται κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια του χειμερινού ηλιοστασίου. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς, πως έπειτα από μία μακρά παράδοση, τα ίχνη της οποίας βρίσκονται ακόμα στο Newgrange, στο Stonehenge της Αγγλίας και σε αμέτρητες άλλες τοποθεσίες της γης, η σημαντική ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου οδήγησε στην επιλογή της 25ης Δεκεμβρίου, ως την κατάλληλη ημέρα για να εορταστεί η ιστορικά ανεξακρίβωτη ημερομηνία της γέννησης του Χριστού. Το φως του κόσμου επιστρέφει ξανά και ξανά στην καρδιά του χειμώνα. Θα είναι ευτυχής όποιος έχει την ευκαιρία να βρεθεί στη θέση να το καλωσορίσει.

Πως μας ξεγελούν τα μάτια μας

Μελέτη διεισδύει στους κρυφούς μηχανισμούς που χρησιμοποιούν οι ταχυδακτυλουργοί


το πείραμα με το μπαλάκι


Επιστήμονες ανακαλύπτουν πώς οι ταχυδακτυλουργοί ξεγελούν το μυαλό μας. Μία έρευνα, η οποία επίσης βοηθά στην αποκάλυψη του τρόπου που πραγματικά λειτουργεί ο νους μας. Ένα μεγάλο μέρος αυτού, που τώρα οι επιστήμονες αντιλαμβάνονται σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας του οπτικού συστήματος του ανθρώπου, προέρχεται από έρευνα σχετικά με την ευαισθησία μας στις οπτικές απάτες. "Φαίνεται λογικό να ερευνήσουμε μέσα από τις τεχνικές των ταχυδακτυλουργών, ώστε να προάγουμε τη γνώση για τον τρόπο που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται. Οι ταχυδακτυλουργοί έχουν δουλέψει για την ανακάλυψη του τρόπου, έχοντας γνώση συγκεκριμένων αρχών της ψυχολογίας που λειτουργούν για εκατοντάδες χρόνια", είπε ο ερευνητής Gustav Kuhn του πανεπιστημίου του Durham στην Αγγλία, ψυχολόγος και ερευνητής της γνωσιακής επιστήμης, ο οποίος εκτελούσε ταχυδακτυλουργικά κόλπα για αρκετές δεκαετίες. "Οι ταχυδακτυλουργοί πραγματικά έχουν αυτήν την ικανότητα να διαστρέφουν τις αντιλήψεις, ώστε να οδηγήσουν τους ανθρώπους να αντιληφθούν πράγματα, τα οποία ποτέ δε συνέβησαν, ακριβώς όπως μια οπτική απάτη", συμπλήρωσε ο ερευνητής.

Στην έρευνα μελετήθηκε ένα ταχυδακτυλουργικό κόλπο, που ονομαζόταν «η μπάλα που εξαφανίζεται», στο οποίο μια μπάλα φαινομενικά εξαφανίζεται στον αέρα. Το κόλπο γίνεται από τον ταχυδακτυλουργό, που προσποιείται μια βολή, ενώ κρατά τη μπάλα μυστικά στην παλάμη του χεριού του. Ο Kuhn μαγνητοσκόπησε τον εαυτό του την ώρα που εκτελούσε δύο εκδοχές της απάτης:

Στην εκδοχή της 'προ-απάτης' (στην προσποιητή βολή) το βλέμμα και το χέρι του ακολούθησαν μια φανταστική μπάλα, που κινούνταν προς τα πάνω. Στην δεύτερη εκδοχή της 'αντί-απάτης', τα μάτια του Kuhn έμειναν πάνω στο χέρι, που έκρυβε τη μπάλα. Περίπου τα δύο τρίτα των εθελοντών, που έβλεπαν την εκδοχή της προ-απάτης στην τηλεόραση, είχαν μια έντονη εντύπωση ότι η μπάλα έφευγε προς την κορυφή της οθόνης. "Συχνά ισχυρίζονταν ότι κάποιος που βρισκόταν πάνω από την κορυφή του οπτικού πεδίου της οθόνης, έπιανε τη μπάλα", είπε ο Kuhn στο LiveScience. Ακολούθως, μόνο το ένα τρίτο από τους ανθρώπους που είδαν την εκδοχή της αντί-απάτης, είχε την εντύπωση αυτή.

Ο Kuhn και οι συνεργάτες του μέτρησαν τις κινήσεις του ματιού σε εθελοντές, κατά τη διάρκεια του πειράματος. Ανακάλυψαν έκπληκτοι, ότι όταν οι άνθρωποι πίστευαν ότι έβλεπαν τη μπάλα να εξαφανίζεται, ισχυρίζονταν ότι διέθεσαν όλο το χρόνο στο να βλέπουν τη μπάλα, αν και στην πραγματικότητα έριξαν ένα γρήγορο βλέμμα στο πρόσωπο του ταχυδακτυλουργού, πριν να ακολουθήσουν με το βλέμμα τη μπάλα, ώστε να βοηθηθούν στον καθορισμό της θέσης της μπάλας.

"Αν και οι άνθρωπο ισχυρίστηκαν ότι παρακολουθούσαν τη μπάλα, αυτό που βρέθηκε ήταν ότι αφιέρωσαν αρκετό χρόνο βλέποντας το πρόσωπο του ταχυδακτυλουργού. Δεν πλανήθηκαν τα μάτια τους, αλλά η αντίληψή τους γι' αυτό το οποίο έβλεπαν. Αυτό αποκαλύπτει το πόσο σημαντικά επηρεάζεται η αντίληψή μας από την ψυχολογία μας", είπε ο Kuhn.

"Όπως παρατηρούμε τον κόσμο, έχουμε την εντύπωση ότι αυτό που βλέπουμε είναι ο πραγματικός κόσμος. Αυτό που μας αποκαλύπτει το παραπάνω πείραμα είναι, ότι ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο, εξαρτάται πιο πολύ από τον τρόπο που τον αντιλαμβανόμαστε να είναι, παρά από τι στην πραγματικότητα είναι", πρόσθεσε ο Kuhn. "Ακόμη και αν η μπάλα ποτέ δεν απομακρύνθηκε από το χέρι, ο λόγος που οι άνθρωποι την είδαν να απομακρύνεται είναι επειδή περίμεναν ότι η μπάλα θα απομακρύνονταν από το χέρι. Είναι η πίστη σχετικά με το τι θα έπρεπε να γινόταν, η οποία υπερισχύει έναντι της πραγματικής οπτικής πρόσληψης".

Στο μέλλον, οι ερευνητές σχεδιάζουν να διερευνήσουν τον τρόπο, που άλλα ταχυδακτυλουργικά κόλπα ξεγελούν το μυαλό. Ο Kuhn και οι συνεργάτες του, ανακοίνωσαν τα ευρήματά τους στο περιοδικό Current Biology στο τεύχος του Νοεμβρίου.

Προφητεία: μια αρχαία παράδοση που διατηρείται και σήμερα





Η προφητεία υφίσταται από την αρχή της ανθρωπότητας κι είναι μια πρόβλεψη για το μέλλον. Κάτι παρόμοιο είναι κι η πρόγνωση. Η μαντεία τέλος, είναι ένας τρόπος να ανακαλύπτει κανείς πράγματα τα οποία είναι κρυφά. Εάν ο σκοπός της είναι να ανακαλύψει τα μελλοντικά γεγονότα, τότε η μαντεία λειτουργεί ως προφητεία.

Η πρόγνωση είναι ένα ψυχικό φαινόμενο. Κάποιος άνθρωπος μπορεί να έχει ένα όραμα ή να δει ένα όνειρο το οποίο του δίνει πληροφορίες για το μέλλον. Η προφητεία όμως σχετίζεται συνήθως με την έμμεση πρόβλεψη και δεν έχει απαραίτητα σχέση με κάποια ψυχική ικανότητα του ατόμου. Ένας άνθρωπος που κατέχει προγνωστικές ψυχικές δυνάμεις μπορεί φυσικά να χρησιμοποιεί κάποια μαντικά αντικείμενα σαν εργαλεία που θα τον βοηθήσουν για τις προβλέψεις του.

Στην διάρκεια της Ιστορίας η προφητεία γινόταν με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Η παρατήρηση ενός σμήνους πουλιών, η χρησιμοποίηση συκωτιών από πρόβατα, η θέρμανση μιας ωμοπλάτης ζώου στην φωτιά κι η παρατήρηση έπειτα των ραγισμάτων που δημιουργούνταν σ' αυτήν, είναι μερικές μόνο από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνταν στο παρελθόν. Σήμερα οι πιο γνωστές μέθοδοι για την έμμεση πρόβλεψη του μέλλοντος είναι οι κάρτες Ταρώ, οι ρούνοι, η αστρολογία, η αριθμολογία, η χειρομαντεία και το I Ching. Άλλες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται ακόμα στις μέρες μας, αλλά όχι τόσο συνηθισμένες όσο οι κάρτες Ταρώ κι η αστρολογία, είναι η κρυσταλλοσκοπία (χρησιμοποιώντας ένα καθρέφτη, ή την αντανάκλαση από ένα μπολ με νερό, καθώς επίσης και κρυστάλλινες σφαίρες), η ραβδοσκοπία (χρησιμοποιώντας 2 κλαριά ή ράβδους για την ανίχνευση νερού) κι η ανάγνωση των φύλλων τσαγιού. Η λίστα όλων των μεθόδων θα μπορούσε να είναι κάτι παραπάνω από εξαντλητική, καθώς οι τρόποι για την μαντεία του μέλλοντος από την αρχαιότητα έως αυτούς που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι πάρα πολλοί και διαφορετικοί μεταξύ τους.

Ο Νοστράδαμος είναι ένας πολύ γνωστός προφήτης ο οποίος έζησε κατά την διάρκεια του 16ου αιώνα. Παρόλα αυτά, η επιτυχία των προφητειών του είναι υπό αμφισβήτηση ακόμα και σήμερα. Έγραψε εκατοντάδες τετράστιχα τα οποία είναι τόσο δυσνόητα, που ακόμα κι οι ειδικοί στις προφητείες του δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν τι είναι αυτό για το οποίο προσπαθούσε να μας προειδοποιήσει. Πολλές φορές επίσης οι ειδικοί στις προφητείες του Νοστράδαμου δε μπορούν και να συμφωνήσουν μεταξύ τους για το νόημα κάποιου συγκεκριμένου τετράστιχού του. Οι λόγοι για την ασάφεια στα τετράστιχά του είναι κατανοητοί. Έγραφε αυτές τις προφητείες κατά την διάρκεια της Ιεράς Εξέτασης, οπότε προσπαθούσε να προφυλαχθεί. Το ενδιαφέρον του για την αστρολογία και το μυστικισμό τον έκανε έναν πρωταρχικό στόχο για την Ιερά Εξέταση και πέρασε 6 χρόνια περιπλανώμενος σε κάποιο μέρος για να αποφύγει την σύλληψη του από τους Ιεροεξεταστές. Ο κύριος τρόπος πάντως που χρησιμοποιούσε για τις προφητείες του ήταν η μελέτη των άστρων.

Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι οι προφήτες που λειτουργούν ως διάμεσα - μέντιουμ. Αυτοί διαφέρουν από αυτούς που προβλέπουν το μέλλον λόγω κάποιων ιδιαίτερων ψυχικών δυνάμεων που κατέχουν, καθώς λαμβάνουν πληροφορίες από πνεύματα ή άλλες οντότητες του αόρατου κόσμου και δεν χρησιμοποιούν κάποια δική τους προγνωστική ικανότητα. Αυτή η πληροφορία συνήθως λαμβάνεται σε μια ενδιάμεση κατάσταση της συνείδησης και σχεδόν πάντα τα μέντιουμ ισχυρίζονται ότι δεν θυμούνται τι είπαν κατά την διάρκεια της έκστασης τους. Για αυτό το λόγο συνήθως έχουν μαζί τους κάποιο άλλο άτομο το οποίο καταγράφει τι λένε όταν οι ίδιοι είναι σε έκσταση.

Στις μέρες μας ο πιο αναγνωρισμένος τέτοιος προφήτης είναι πιθανότατα ο Edgar Cayce, ο επονομαζόμενος «Κοιμώμενος Προφήτης». Ο Cayce έμπαινε σε μια ελαφριά εκστατική κατάσταση κι όποτε του γίνονταν ερωτήσεις έδινε τις αντίστοιχες απαντήσεις. Τον αναζητούσαν κυρίως άρρωστοι άνθρωποι γιατί μπορούσε κι έδινε ιατρικές συμβουλές και μάλιστα σε περιπτώσεις που οι γιατροί δεν είχαν καταφέρει να δώσουν κάποια αποτελεσματική θεραπεία για την ασθένεια τους. Είναι επίσης γνωστός για πολυάριθμες προφητείες που έκανε σχετικά με μελλοντικές ανακαλύψεις (άλλες από αυτές πραγματοποιήθηκαν, άλλες όχι, κι άλλες μπορεί να πραγματοποιηθούν στο μέλλον). Όπως οι περισσότεροι τέτοιοι προφήτες, έτσι κι ο Cayce δε μπορούσε ποτέ να θυμηθεί τι πληροφορίες έδινε όταν ήταν σε έκσταση.

Συνηθίζεται για κάποιους ανθρώπους που επιθυμούν μία πρόβλεψη για το μέλλον, να επισκέπτονται κάποιον άνθρωπο που θεωρείται πως έχει προγνωστικές ψυχικές δυνάμεις, ή ότι λειτουργεί με τον παραδοσιακό τρόπο του μάντη - προφήτη. Η τακτική αυτή μας φέρνει πίσω στο χρόνο, στα αρχαία μαντεία του ελληνικού πολιτισμού. Οι μάντεις υπάρχουν ακόμη στις μέρες μας. Ίσως είναι περισσότερο γνωστοί ως μέντιουμ, άνθρωποι δηλαδή που μπορούν να επικοινωνήσουν με τα πνεύματα. Πολύ συχνά γίνεται μια πνευματιστική συνάθροιση αντί για κάποιο αρχαίο τελετουργικό, όμως ο σκοπός είναι ο ίδιος. Η ηθική ακεραιότητα ενός μάντη παραμένει πάντα ένα ζήτημα καθώς από αρχαιοτάτων χρόνων έως σήμερα πολλοί έχουν αποδειχθεί απατεώνες. Άλλωστε η ίδια η έκβαση των γεγονότων είναι αυτή που θα αποδείξει ή όχι την αξιοπιστία της πρόβλεψης.

Οι χορτοφάγοι είναι περισσότερο ευφυείς!





Έρευνα υποδηλώνει ότι οι χορτοφάγοι είναι πιο ευφυείς από αυτούς που τρώνε κρέας

Συχνά απορρίπτονται ως δύστροποι αφού οι πολύ σχολαστικές διατροφικές τους συνήθειες τους κάνουν να είναι λιγότερο δημοφιλείς σε κάποιο δείπνο τόσο στον οικοδεσπότη όσο και στους υπόλοιπους προσκεκλημένους. Τώρα όμως φαίνεται ότι δικαιώνονται, αφού μια έρευνα δείχνει ότι οι χορτοφάγοι είναι πιο ευφυείς από τους φίλους τους που τρώνε κρέας.

Η έρευνα που διεξήχθη ανάμεσα σε χιλιάδες άνδρες και γυναίκες έδειξε ότι αυτοί οι οποίοι ακολουθούν μια διατροφή βασισμένη στην χορτοφαγία, έχουν μεγαλύτερο δείκτη ευφυΐας κατά πέντε μονάδες από αυτούς που τρώνε κανονικά κρέας. Όπως γράφεται στην Βρετανική Ιατρική Εφημερίδα, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι δεν έχουν αποσαφηνιστεί οι λόγοι που οι χορτοφάγοι είναι πιο έξυπνοι, παραδέχονται όμως πως μια διατροφή χορτοφαγίας, πλούσια σε φρούτα και λαχανικά, θα μπορούσε να αυξήσει την απόδοση του εγκεφάλου.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Southampton παρακολούθησαν την εξέλιξη 8000 εθελοντών για είκοσι χρόνια. Στην ηλικία των δέκα χρόνων, τα κορίτσια και τα αγόρια υποβλήθηκαν σε μια σειρά τεστ ώστε να μετρηθεί ο δείκτης ευφυΐας τους. Όταν έφτασαν στην ηλικία των τριάντα ρωτήθηκαν - ανάμεσα στ' άλλα - αν ήταν χορτοφάγοι κι οι απαντήσεις τους συγκρίθηκαν με τον δείκτη ευφυΐας που είχαν στην παιδική τους ηλικία. Περίπου το 4,5% των ενηλίκων ήταν χορτοφάγοι, αριθμός που βρέθηκε πως έχει απήχηση και στον γενικότερο πληθυσμό. Παρόλα αυτά, περαιτέρω ανάλυση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι τα άτομα που ήταν πιο έξυπνα ως παιδιά, ήταν πιθανότερο να γίνουν χορτοφάγοι ως ενήλικες, αποφεύγοντας το κρέας και το ψάρι.

Ένας μέσος χορτοφάγος ενήλικας είχε ένα δείκτη ευφυΐας ως παιδί περίπου 105 σχεδόν 5 μονάδες υψηλότερα από αυτούς που συνέχισαν να τρώνε κρέας όταν μεγάλωσαν. Επίσης σε πολλές περιπτώσεις είχαν αποκτήσει περισσότερα διπλώματα και είχαν τη δυνατότητα να κατέχουν υψηλόβαθμες θέσεις εργασίας. Δεν υπήρχε καμία διαφορά στον δείκτη ευφυΐας ανάμεσα στους αυστηρούς χορτοφάγους και σ' αυτούς που, αν και χορτοφάγοι, έτρωγαν ψάρι ή κοτόπουλο. Από την άλλη, οι χορτοφάγοι που απέφευγαν επίσης τα γαλακτοκομικά προϊόντα είχαν αρκετά χαμηλότερο δείκτη ευφυΐας στην ηλικία των 10 από τα υπόλοιπα παιδιά, περίπου 95 μονάδες.

Η Δρ Catharine Gale ανέφερε ότι θα μπορούσαν να ισχύουν πολλές ερμηνείες για τα αποτελέσματα, όπως ότι οι πιο ευφυείς άνθρωποι είναι πιθανότερο να συμπονούν τα ζώα και να αντιλαμβάνονται το πόσο ωφέλιμη είναι μία διατροφή βασισμένη σε φρούτα, λαχανικά και καρπούς.

Προηγούμενη έρευνα είχε δείξει ότι οι χορτοφάγοι έχουν χαμηλότερη πίεση αίματος και χαμηλότερη χοληστερίνη, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο καρδιακών προσβολών. Επιπλέον, είναι λιγότερο πιθανό να είναι παχύσαρκοι. Εναλλακτικά, μια διατροφή η οποία είναι πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και πλήρη δημητριακά θα μπορούσε να αυξήσει σε κάποιο βαθμό την ικανότητα του εγκεφάλου μας.

Η Δρ Gale ανέφερε: "Παρά το γεγονός ότι τα αποτελέσματα δείχνουν πως τα παιδιά που είναι πιο έξυπνα, ίσως γίνουν χορτοφάγοι στην εφηβεία ή στην πρώιμη ενηλικίωση τους, αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα μια τέτοια διατροφή να έχει ευεργετικά αποτελέσματα και σε μια μεταγενέστερη συνειδητή επιλογή της".

Ανάμεσα σε πολλούς άλλους γνωστούς χορτοφάγους ανήκει ο τραγουδιστής Paul McCartney, ο Morrissey κι η ηθοποιός Jenny Seagrove. Παλιοί υπέρμαχοι της διατροφής απαλλαγμένης από το κρέας ήταν ο George Bernard Shaw κι ο Benjamin Franklin. Για να υποστηρίξει την επιλογή του αυτή ο Shaw είπε: "Ένα μυαλό τόσο πολύ ικανό όσο το δικό μου, δε μπορεί να δώσει την εντολή να τραφώ από αγελάδες", ενώ ο Franklin δήλωσε πως η διατροφή βασισμένη στην χορτοφαγία είχε ως αποτέλεσμα "μεγαλύτερη διαύγεια του μυαλού και πιο γρήγορη αντίληψη". Η Liz O'Neill, μέλος της Κοινότητας Χορτοφάγων, είπε: "Πάντα γνωρίζαμε ότι η χορτοφαγία είναι μια έξυπνη κι ωφέλιμη επιλογή δείχνοντας συμπόνια απέναντι στα ζώα, στους ανθρώπους και στο περιβάλλον. Τώρα έχουμε και τα επιστημονικά στοιχεία για να το αποδείξουμε".

Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί πολλοί άνθρωποι που ελαττώνουν την κατανάλωση κρέατος επιθυμούν τόσο πολύ να αποκαλούνται χορτοφάγοι. Θα έπρεπε όμως να ξέρουν ότι οι χορτοφάγοι δεν τρώνε ούτε κοτόπουλο, ούτε γαλοπούλα ούτε καν ψάρι!

Πως να μάθουμε να ελέγχουμε το γενετικό μας πρόγραμμα




Η βιολογία ετοιμάζεται για μία αλλαγή παραδείγματος, αφήνοντας τελικά πίσω της την ως σήμερα ισχύουσα θεωρία ότι ελεγχόμαστε από τα γονίδιά μας.

Οι πρόσφατες επιστημονικές θεωρίες, ισχυρίζονταν ότι είμαστε ανίσχυροι απέναντι στα γονίδιά μας. Το πρόβλημα με αυτές τις θεωρίες είναι, ότι δεν αφήνουν στον άνθρωπο μεγάλο περιθώριο στην ευθύνη για τη διαμόρφωση πολλών στοιχείων της προσωπικότητάς του. Αν η ευτυχία καθορίζεται από τα γονίδιά μας, τότε από τη στιγμή που γεννιόμαστε, η ευτυχία μας ξεδιπλώνεται σύμφωνα με το πρόγραμμα των γονιδίων. Δεν υπάρχει τίποτε που να μπορούμε να κάνουμε για να το αλλάξουμε αυτό.

Τα αποκαλυπτικά επιστημονικά πειράματα του Bruce Lipton αποδεικνύουν ωστόσο, ότι τα γονίδιά δεν είναι ο εγκέφαλος των κυττάρων μας, όπως μας διδάσκουν μέχρι σήμερα τα βιβλία βιολογίας. Κάνοντας πειράματα με κύτταρα, ο Bruce Lipton αφαίρεσε τον πυρήνα τους και ανακάλυψε ότι τα κύτταρα εξακολουθούν να ζουν για αρκετές βδομάδες. Το συμπέρασμά του είναι προφανές: ο πυρήνας με το DNA δεν είναι ο εγκέφαλος του κυττάρου και για το λόγο αυτό δεν ελέγχει το κύτταρο.

Ο πυρήνας του κυττάρου περιέχει 50% DNA και 50% πρωτεΐνη. Επιστήμονες ανέλυσαν το κύτταρο και κάνοντάς το αυτό, κοίταξαν το DNA που ελέγχει τον σχηματισμό των πρωτεϊνών. Το DNA είναι ένα σύστημα που αναπαράγει πρωτεΐνες. Αν μια πρωτεΐνη δεν είναι διαθέσιμη, αλλά χρειάζεται για να ανταποκριθεί το κύτταρο σε κάποια ανάγκη του, μπορεί να σχηματιστεί από το πρόγραμμα που παρέχει το DNA.

Τι είναι τελικά αυτό, που ελέγχει το κύτταρο;

Όσο εκπληκτικό κι αν ακούγεται, είναι το περιβάλλον και το πώς γίνεται αυτό αντιληπτό από το κύτταρο.

Η αντίληψη του κυττάρου πραγματοποιείται μέσω του δέρματος. Το δέρμα περιέχει εκατοντάδες πρωτεΐνες, που ενεργούν ως υποδοχείς. Οι υποδοχείς ερεθίζονται από περιβαλλοντικά σήματα, όπως η θερμοκρασία και το φως. Αυτό το πρωτογενές σήμα στη συνέχεια μεταφράζεται μέσα στο κύτταρο σε ένα δευτερογενές σήμα, ενεργοποιώντας την πρωτεΐνη να δράσει με κάποιον τρόπο, για παράδειγμα να διασπάσει ένα ένζυμο.

Όλοι είμαστε φτιαγμένοι από τρισεκατομμύρια κυττάρων. Τα σώματα και τα όργανά μας μοιράζονται το ίδιο πρότυπο. Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά και αυτή είναι η ικανότητά μας να προσλαμβάνουμε ένα περιβαλλοντικό σήμα. Η αντίληψη επηρεάζεται από τι δοξασίες μας. Μπορούμε να βιώνουμε ένα υγιές περιβάλλον και ταυτόχρονα να πιστεύουμε ότι το περιβάλλον αυτό δεν είναι υγιές για εμάς. Πιστεύοντάς το αυτό, αλλάζουμε τον τρόπο που προσλαμβάνουμε την πληροφορία αυτή και για το λόγο αυτό αλλάζουμε και την κυτταρική μας συμπεριφορά. Για παράδειγμα, μπορεί μια συγκεκριμένη πρωτεΐνη που είναι απαραίτητη για το σχηματισμό του ανοσοποιητικού συστήματος, να μην μπορεί να αναπαραχθεί. Αυτό οδηγεί στην αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος και ίσως στην αρχή μιας αρρώστιας.

Τα κύτταρα έχουν δύο βασικές συμπεριφορές: ανάπτυξη και προστασία. Τα κύτταρα μπορούν να επιλέξουν μόνο μια συμπεριφορά κάθε φορά, είτε να είναι στη διάθεση για ανάπτυξη, είτε στη διάθεση για προστασία. Το σύστημά μας δεν μπορεί να αναπτυχθεί όταν βρισκόμαστε σε διάθεση προστασίας. Η διάθεση προστασίας είναι σα να βρισκόμαστε σε κατάσταση στρες. Αν το σύστημά μας βρίσκεται σταθερά σε τέτοια διάθεση, τότε δεν υπάρχει πιθανότητα για ανάπτυξη. Ωστόσο, η ανάπτυξη είναι ένα ουσιώδες τμήμα της εξελικτικής στρατηγικής μας για επιβίωση και αν δεν αναπτυσσόμαστε, τότε λιμνάζουμε και δημιουργούμε ευκαιρίες για να αρρωστήσουμε.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Είναι ελαττωματική η υπόθεση ότι ελεγχόμαστε από τα γονίδιά μας. Δεν υπάρχουν γονίδια καρκίνου. Δεν είναι πιθανό για ένα γονίδιο να ενεργοποιηθεί ή να αλλάξει από μόνο του, για παράδειγμα, προκαλώντας καρκίνο. Είναι το περιβαλλοντικό σήμα και η αντίληψή μας γι' αυτό, που συνεισφέρει σε μια αλλαγή στο σύστημά μας.

Συμπέρασμα:

Η θεωρία του Bruce Lipton για την κυτταρική βιολογία μας ταξιδεύει σε μια εμπεριστατωμένη εξερεύνηση μέσα στον μικροσκοπικό κόσμο, εκεί όπου νέες ανακαλύψεις και έρευνες ανατρέπουν τον τρόπο που κατανοούμε τη ζωή, την εξέλιξη και τη συνείδηση. Ο Δρ Lipton μας δείχνει ότι κάθε ένα από τα κύτταρά μας έχει πολύ περισσότερη έμφυτη νοημοσύνη, από ό,τι παλαιότερα πιστεύαμε.

Η σκέψη ότι ελεγχόμαστε από τα γονίδιά μας αποτελεί μία κοσμοαντίληψη. Εάν θεωρήσουμε πως τα κύτταρα δεν επηρεάζονται στην ουσία από τα γονίδια, αλλά από την κοσμοαντίληψή μας, τότε θα καταλάβουμε ότι δεν είναι τα γονίδια αυτά που μας ελέγχουν, αλλά η αντίληψή μας ότι τα γονίδια ελέγχουν το κύτταρό μας. Κάτι, το οποίο θα μπορούσαμε να αλλάξουμε, εφόσον καταφέρουμε να αποκτήσουμε συνειδητό έλεγχο στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Στην ουσία, κάθε ένας από εμάς είναι ισχυρός. Έχουμε ισχύ πάνω στην εξέλιξη της ζωής μας. Έχουμε την ισχύ να επιλέξουμε ποια γονίδια θα ενεργοποιηθούν. Δεν είμαστε τα θύματα των γονιδίων μας. Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να επιλέξουμε τις κατάλληλες δοξασίες σύμφωνα με το περιβάλλον μας.

Αν για παράδειγμα ξυπνήσουμε το πρωί με ξηρό λαιμό, αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι βρισκόμαστε στην απαρχή ενός κρυολογήματος. Αυτό είναι ουσιαστικά μια δοξασία, την οποία είτε δημιουργήσαμε μόνοι μας, είτε την πήραμε από κάποιον άλλον, (ίσως το οικογενειακό περιβάλλον). Δεν υπάρχει λόγος να ζήσουμε όλη μας τη ζωή κρατώντας μια συγκεκριμένη δοξασία.

«Όλη η ύλη προέρχεται και υπάρχει μόνο υπό την αρχή μίας δύναμης. Οφείλουμε να υποθέσουμε πίσω από αυτή τη δύναμη, την ύπαρξη ενός συνειδητού και ευφυή νου. Αυτός ο νους είναι η μήτρα όλης της ύλης»
Max Planck, βραβείο Νόμπελ, πατέρας της κβαντικής θεωρίας

Λίγα λόγια για τον Δρ. Bruce H. Lipton

Ο Δρ Bruce H. Lipton, είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένος κυτταρικός βιολόγος, ο οποίος διδάσκει κυτταρική βιολογία στην ιατρική σχολή του Wisconsin. Ο Bruce H. Lipton πήγε στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Stanford για πρωτοποριακές σπουδές. Η επαναστατική του έρευνα στην κυτταρική μεμβράνη το 1977, τον κατέστησε πρωτοπόρο στη νέα επιστήμη της επιγενετικής. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «The Biology of Belief», όπως επίσης αναγνωρισμένος ομιλητής και παρουσιαστής σεμιναρίων. Έχει εμφανιστεί στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο.

Ομάδες αίματος: μία εναλλακτική ιαπωνική εκδοχή, έναντι της αστρολογίας





Στην Ιαπωνία η ομάδα αίματος ενός ανθρώπου λαμβάνεται συχνά υπόψη, προκειμένου να βρεθούν τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα, κάτι που γίνεται συνήθως στη Δύση μέσω της Αστρολογίας.

Περισσότεροι από το 90% των Γιαπωνέζων γνωρίζουν την ομάδα αίματός τους, καθώς πολλές φορές τους ζητείται να συμπληρώσουν αυτό το στοιχείο, όταν κάνουν αίτηση για εργασία.

Σύμφωνα με τη New York Times, ο Theodore Bestor, επιστήμονας του Πανεπιστημίου του Harvard με σπουδές στην ιαπωνική κουλτούρα και στην ανθρωπολογία, είπε: "Στην καθημερινή ζωή στην Ιαπωνία, η ομάδα αίματος συνήθως χρησιμοποιείται ως ένα προσφιλές θέμα συζήτησης, ένα έναυσμα για κοινωνικού τύπου συναναστροφές. Είναι μια πληροφορία που υποθετικά μας δίνει κάποια εικόνα για το πως είναι κάποιο άτομο σαν άνθρωπος".

Συνεχίζοντας είπε: "Οι Ιάπωνες έχουν μια ισχυρή πεποίθηση ότι η βιολογία κι η γενετική καθορίζουν σε σημαντικό βαθμό την προσωπικότητα κάποιου ανθρώπου. Πιστεύω λοιπόν πως είναι περισσότερο προδιατεθειμένοι να εξετάζουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου με βάση την γενετική απ' ό,τι οι περισσότεροι Αμερικάνοι".

Η ιαπωνική κουλτούρα είναι σε μεγάλο βαθμό βασισμένη στην γνώση της ομάδας αίματος κάποιου. Τα γραφεία συνοικεσίων για παράδειγμα, τη λαμβάνουν υπ' όψιν τους για να ταιριάξουν ένα ζευγάρι κι οι εργοδότες την χρησιμοποιούν για να αξιολογήσουν τις αιτήσεις εργασίας.

Η αγορά της Ιαπωνίας έχει κατακλυστεί από ειδικά προϊόντα για την κάθε ομάδα αίματος, όπως αναψυκτικά τύπου coca-cola, τσίχλες και προφυλακτικά.

Κάτι πολύ σημαντικό είναι ότι στην ιαπωνική κοσμοαντίληψη, οι άνθρωποι με ομάδα αίματος 0 θεωρούνται μαχητικοί, με περισσότερη αυτοπεποίθηση, πρωτοπόροι, καθώς επίσης ως άνθρωποι που θέτουν αρκετούς στόχους και είναι ευερέθιστοι.

Σύμφωνα με μια τοπική δημοσιογράφο, την Masahiko Nomi, η οποία το 1971 έγραψε ένα best seller βασισμένο σ' αυτή τη θεώρηση, οι άνθρωποι με ομάδα αίματος 0 είναι περισσότερο αποδοτικοί σε επαγγέλματα όπως τραπεζικοί, πολιτικοί και όσο παράδοξο κι αν ακούγεται επαγγελματίες παίκτες του μπέηζμπολ.

Ο Marc Siegel, καθηγητής ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, διαφωνεί: "Δεν υπάρχει καμία απολύτως απόδειξη ότι μπορεί κάποιος να κάνει γενικευμένες προβλέψεις ανάλογα με την ομάδα αίματος, ή ότι υπάρχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τα οποία μπορείς να καθορίσεις με βάση την ομάδα αίματος".

Πρόσθεσε: "Για μένα είναι κάτι παρόμοιο με την Αστρολογία. Κάποιοι άνθρωποι για παράδειγμα, θα πουν ότι αν είσαι Δίδυμος, είσαι περισσότερο επιθετικός. Γνωρίζω έναν χειρούργο ο οποίος δεν χειρουργεί σε συγκεκριμένες φάσεις της Σελήνης. Όμως για όλα αυτά δεν υπάρχει καμία απολύτως επιστημονική απόδειξη".

Νέα μελέτη καταρρίπτει την ισχύουσα θεωρία για την ερμηνεία του Dejavu

Το Dejavu δεν αφορά μόνο την όραση




University of Leeds:

Η πρωτοφανής μελέτη της περίπτωσης ενός τυφλού ανθρώπου που είχε συχνά την εμπειρία dejavu, ανέτρεψε παραδοσιακές θεωρίες σχετικές με τον τρόπο που συμβαίνει το φαινόμενο αυτό. Προγενέστερα υπήρχε η άποψη ότι το dejavu μπορούσε να προκληθεί όταν εικόνες από το ένα μάτι έφταναν στον εγκέφαλο λίγα μικροδευτερόλεπτα μετά την άφιξη εικόνων από το άλλο μάτι, προκαλώντας έτσι την αίσθηση ότι κάτι γινόταν ορατό για δεύτερη φορά. Ωστόσο, ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Leeds μόλις ανακοίνωσαν την περίπτωση ενός τυφλού ανθρώπου, που βίωνε dejavu μέσω όσφρησης, ακοής και αφής!

Οι ερευνητές Akira O'Connor και Chris Moulin, από το Ινστιτούτο Ψυχολογικών Επιστημών του πανεπιστημίου, δημοσίευσαν πρόσφατα την εργασία τους σχετικά με το μη-οπτικό dejavu στο περιοδικό «Brain and Cognition». Στο άρθρο συζητούν τον τρόπο που καθημερινές εμπειρίες, όπως το να ξεκουμπώσει το φερμουάρ από το σακάκι του την ώρα που ακούει ένα συγκεκριμένο μουσικό κομμάτι, ή να ακούσει κάποια λόγια από μια συζήτηση την ώρα που κρατά ένα δίσκο στο εστιατόριο της σχολής, προκαλούσαν την εμπειρία του dejavu στο τυφλό υποκείμενο.

"Η καθυστέρηση της οπτικής οδού είναι μια σχετικά απαρχαιωμένη θεωρία, αλλά ακόμη χαίρει ευρείας πίστης και εκτίμησης και αποτέλεσε τη βάση για τις συνέχειες στο μυθιστόρημα του Joseph Heller 'Catch-22'. Αλλά αυτό το νέο συμβάν μας εφοδιάζει με δυνατές μαρτυρίες ότι η καθυστέρηση της οπτικής οδού δεν είναι η εξήγηση για το dejavu. Τα ευρήματα είναι τόσο προφανή και με τέτοια διαισθητικότητα, που καθιστά αξιοσημείωτο το γεγονός ότι αυτή η έρευνα δεν είχε ξαναγίνει στο παρελθόν", είπε ο O'Connor.

Οι ερευνητές προσδοκούν να εργαστούν και με άλλους ανθρώπους με προβλήματα όρασης, για να αποτιμήσουν το πόσο συνηθισμένο είναι το φαινόμενο. Θα ήθελαν ακόμη να προχωρήσουν την έρευνα παραπέρα: "Θα ήταν πραγματικά αποτελεσματικό αν γίνονταν κάποια πειράματα απεικόνισης της νευρικής λειτουργίας σε ανθρώπους, κατά τη διάρκεια γνήσιων και αυθόρμητων εμπειριών dejavu, αλλά είναι πολύ δύσκολο να συμβεί το φαινόμενο αυτό "κατά παραγγελία" μέσα στις πειραματικές συνθήκες", παρατήρησε ο O'Connor.

Ο O'Connor ακόμη πειραματίζεται με την πρόκληση dejavu μέσω ύπνωσης. "Πιστεύουμε τώρα ότι η εμπειρίες τύπου dιjΰ προκαλούνται όταν μια περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με την οικειότητα διαρρηγνύεται", είπε. Σε ένα πείραμα, στα υποκείμενα ζητήθηκε να θυμηθούν λέξεις, έπειτα υπνωτίστηκαν ώστε να ξεχάσουν τις λέξεις αυτές και μετά τους έδειξαν ξανά τις ίδιες λέξεις, ώστε να τους προκαλέσουν την αίσθηση ότι τις έχουν κάπου ξαναδεί. Περίπου οι μισοί από τους συμμετέχοντες στο πείραμα ανέφεραν ότι είχαν μια αίσθηση παρόμοια με το dejavu.

Θορυβοποιά πνεύματα ή πόλτεργκαϊστ





Τα φαινόμενα πόλτεργκαϊστ είναι σπάνια, αλλά για πολλούς ανθρώπους η ύπαρξή τους είναι αναμφισβήτητη. Θορυβοποιό πνεύμα ή πόλτεργκαϊστ, είναι ένα πνεύμα ή μια ανεξήγητη δύναμη, που μετακινεί αντικείμενα όπως κούπες, τηλεοράσεις, έπιπλα, ή ανοίγει πόρτες και παράθυρα.

Θόρυβοι όπως κρότοι, ξυσίματα, μακρόσυρτοι ήχοι, χτυπήματα σε τοίχους, έπιπλα, παράθυρα και πόρτες - είναι παραδείγματα της δράσης ενός θορυβοποιού πνεύματος. Βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι άκρως φυσιολογικά, εάν έχουν προέλθει από τη δράση κάποιου ανθρώπου, ζώου, μηχανήματος, γενικότερα κάποιας φυσικής αιτίας. Παρολαυτά, όλα τα προαναφερθέντα φαινόμενα ανήκουν στην κατηγορία των πόλτεργκαϊστ, όταν δεν τα έχει προκαλέσει ούτε η βροχή, ούτε ο αέρας, ούτε το χέρι ενός ανθρώπου ή η ουρά ενός περαστικού ζώου. Το ποιος τα έχει προκαλέσει είναι ανεξήγητο.

Στην αρχαία Αίγυπτο έχουν αναφερθεί περιπτώσεις από κλίνες που κινιόντουσαν χωρίς φανερή αιτία ή από πτώση βράχων. Σ' αυτές τις αναφορές, θα μπορούσε εύκολα κάποιος να υποθέσει πως οφειλόντουσαν στην ολισθηρότητα της λάσπης ή σε σεισμούς. Δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε πως πολλοί πολιτισμοί του παρελθόντος και του σήμερα, έχουν αναφορές από πνεύματα που αλληλεπιδρούν με τους ζωντανούς μέσω της εκδήλωσης παρόμοιων φαινομένων.

Κάποιοι παραψυχολόγοι ερμηνεύουν τα περίεργα αυτά γεγονότα ως έναν ιδιόμορφο και ανεξήγητο τρόπο έκφρασης που υιοθετούν άτομα στα οποία έχει συμβεί κάποιο ψυχολογικό τραύμα. Άλλοι ερευνητές έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν το φαινόμενο πόλτεργκαϊστ αναφερόμενοι σε μπάλες φωτός, στατικό ηλεκτρισμό, ηλεκτρομαγνητικά πεδία, ιονισμένο αέρα, κατασκευασμένες ιστορίες (απάτες), εχθρικά πνεύματα, ή ακόμα και σε αρνητική ενέργεια που δεν υποχωρεί μετά από το θάνατο κάποιου που ήταν φορέας της. Σύμφωνα με την τελευταία ερμηνεία, οι αρνητικού τύπου συγκινήσεις μπορούν να έχουν τέτοια ισχύ, που φτάνουν να αποτελούν από μόνες τους μία οντότητα, η οποία δρα πλέον ανεξάρτητα και μετά το θάνατο του ανθρώπου, μέσω του οποίου είχε δημιουργηθεί. Φυσικά, όλα αυτά είναι μόνο υποθέσεις.

Κάποιοι άνθρωποι που εξασκούνται στην αστρική προβολή (εξωσωματική εμπειρία, κατά την οποία ένας μη υλικός φορέας του ανθρώπου ταξιδεύει εκτός του σώματος επισκεπτόμενος πεδία του φυσικού κόσμου, αλλά και άλλα αόρατα πεδία που συχνά ονομάζονται ως αστρικά) έχουν αναφέρει πως «είδαν» κακά πνεύματα. Κάποιοι άλλοι που αποτελούν τη μειοψηφία αυτών των περιπτώσεων, έχουν αναφερθεί σε παρόμοια οράματα, αλλά επειδή οι εμπειρίες τους έχουν προκληθεί από χρήση παραισθησιογόνων ουσιών, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η αντίληψή τους να έχει διαστρεβλωθεί από την επίδραση των ουσιών αυτών.

Εδώ και πολλά χρόνια, έχουν υπάρξει αμέτρητες αναφορές από στοιχειωμένα σπίτια, εγκαταλειμμένες κατοικίες και άλλα χτίσματα. Οι περισσότερες τέτοιες μαρτυρίες συνήθως παραμένουν στην αφάνεια, απασχολώντας το πολύ κάποιες τοπικές εφημερίδες, ή αποτελούν μικρές αναφορές σε εσωτερικές σελίδες από μεγαλύτερες εφημερίδες κι έτσι χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να τις ανακαλύψει. Ωστόσο κάποιες από αυτές είναι αρκετά γνωστές. Πρέπει βέβαια να ληφθεί υπόψη, πως πολλές από τις ιστορίες αυτές παρουσιάζουν αρκετές ασυνέπειες, αλλά υπάρχουν και μερικές που είναι πειστικές.

Μία από τις παλαιότερες τέτοιες ιστορίες τοποθετείται χρονικά στο 858 μ.Χ. και σύμφωνα με αυτήν, κάποιο κακό πνεύμα εκσφενδόνιζε βαριές πέτρες σε ένα αγροτόσπιτο και προκαλούσε βίαιους κραδασμούς στους τοίχους από τη δύναμη των χτυπημάτων αυτών. Άλλες αναφορές περιλαμβάνουν τον «δαιμονικό τυμπανιστή» (Demon Drummer) στο Tedworth το 1661, έναν μάγο με το όνομα Livingston το 1797, το κυνήγι των αδελφών μαγισσών το 1848, το συμβάν του Borley Rectory του 1929, καθώς και τις περιπτώσεις των Enfield, Mackenzie και Entity στα τέλη του 20ου αιώνα. Με μία σχετική έρευνα μπορεί κανείς να ανακαλύψει αρκετές τέτοιες ιστορίες, σε πολλές από τις οποίες η αστυνομία, διάφοροι παραψυχολόγοι-ερευνητές, ή ακόμα και επιστήμονες δεν μπόρεσαν να βρουν μία φυσική αιτία που να προκάλεσε τα αναφερόμενα φαινόμενα.

Όπως και πολλά άλλα ανεξήγητα φαινόμενα, οι περιπτώσεις της δράσης των θορυβοποιών πνευμάτων εξάπτουν το νου των ανθρώπων που έχουν την τάση να ενδιαφέρονται για τα παράξενα πράγματα, αλλά αμφισβητούνται συνάμα από πολλούς άλλους που δε δέχονται οτιδήποτε δεν μπορεί να ερμηνευτεί με φυσικά αίτια. Προτείνονται έτσι φυσικές λύσεις ως αιτίες για τη δημιουργία των φαινομένων αυτών και εάν δεν υπάρχει μία τέτοια λύση, οι ίδιες οι μαρτυρίες θέτονται υπό αμφισβήτηση. Η επιστήμη ωστόσο συνεχώς εξελίσσεται και κάτι το οποίο άνηκε παλαιότερα στη σφαίρα του ανεξήγητου, σήμερα μπορεί κάλλιστα να αιτιολογηθεί και κάτι που σήμερα μας φαίνεται αινιγματικό, μπορεί να συναντήσει την εξήγησή του στο μέλλον. Έτσι, ίσως είναι προτιμότερο να επιλέξει κανείς μία μέση θέση στην θέαση των φαινομένων αυτών: ούτε να απορρίπτει το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι τα βίωσαν, αλλά ούτε και να επιλέγει ακραίες ερμηνείες και θεωρίες, χρησιμοποιώντας ακόμα και αυτές τις ίδιες τις μαρτυρίες για να υποστηρίξει τις θεωρίες που δημιούργησε για να τις εξηγήσει.

Ακούει ο Θεός τις προσευχές μας; - ερευνητής απαντάει: Ναι!




Η απάντηση, σύμφωνα με μία έρευνα του πανεπιστημίου της Αριζόνα που δημοσιεύτηκε στο journal Research on Social Work Practice του Μαρτίου, είναι: ναι. Ο David R. Hodge, επίκουρος καθηγητής στον τομέα των κοινωνικών λειτουργών του κολεγίου ανθρώπινων υπηρεσιών στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα, συνέταξε μία περιεκτικότατη ανάλυση 17 μεγάλων μελετών, που αφορούν τα αποτελέσματα προσευχών που επικαλούνται θεία παρέμβαση - ή των προσευχών που αποσκοπούν στη βοήθεια άλλων ανθρώπων μεταξύ ανθρώπων που έχουν ψυχολογικά ή ιατρικά προβλήματα. Βρήκε θετικό αποτέλεσμα.

Arizona State University:

«Έχει υπάρξει ένας αριθμός μελετών σχετικά με τις προσευχές που επικαλούνται θεία μεσολάβηση, ή προσευχές που προσφέρονται για να ωφεληθεί κάποιο άλλο πρόσωπο» είπε ο Hodge, που έχει ειδικευτεί στην πνευματικότητα και τη θρησκεία. «Κάποιοι βρήκαν θετικά αποτελέσματα για την προσευχή. Κάποιοι άλλοι δε βρήκαν κανένα αποτέλεσμα. Μία μετα-ανάλυση λαμβάνει υπόψη της όλο τον όγκο των δεδομένων που προέρχονται από εμπειρικές μελέτες σ' αυτού του είδους την προσευχή. Χρησιμοποιώντας αυτή τη διαδικασία βρήκαμε ότι ο βαθμός απόδοσης της προσευχής είναι αισθητά σημαντικός».

Ο Hodge τόνισε ότι αυτή η μελέτη είναι σημαντική, επειδή αποτελεί μια μεθερμηνεία των διαθέσιμων μελετών και δεν είναι μία απλή έρευνα με ένα μόνο συμπέρασμα. Η συστηματική του ανασκόπηση συμπεριλαμβάνει τα ευρήματα 17 μελετών, που χρησιμοποίησαν την προσευχή ως τρόπο αντιμετώπισης πρακτικών ζητημάτων.

«Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν, πως η έρευνα του Benson και των συνεργατών του που έγινε τον περασμένο χρόνο και δεν έδειξε θετικά αποτελέσματα στην προσευχή, αποτελεί την τελευταία λέξη στο θέμα», είπε ο Hodge αναφερόμενος σε ένα άρθρο του 2006 που συντάχθηκε από τον Δρ. Herbert Benson της ιατρικής σχολής του Harvard. Στο άρθρο αυτό αναφερόντουσαν μετρήσεις του θεραπευτικού αποτελέσματος της προσευχής σε ασθενείς που είχαν κάνει bypass στην καρδιά. «Αλλά η παρούσα έρευνα προτείνει κάτι διαφορετικό. Μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε τη γενικότερη εικόνα. Όταν μετράμε τον μέσο όρο και από τις 17 μελέτες, ελέγχοντας για διαφορές στα μεγέθη των ομάδων δοκιμής, διαπιστώνουμε πως προκύπτει ένα καθαρά θετικό αποτέλεσμα συνολικά για όλες τις ομάδες».

«Απ 'όσο γνωρίζω, αυτή είναι η πιο εκτενής και ολοκληρωμένη μελέτη του είδους σ' αυτό το αμφισβητούμενο ζήτημα» δήλωσε ο Hodge. «Προτείνει πως χρειάζεται μεγαλύτερη έρευνα σχετικά με αυτό το αντικείμενο και πως όντως, άνθρωποι με ιατρικής φύσεως προβλήματα μπορούν να ωφεληθούν από την προσευχή».

Η χρήση της προσευχής ως θεραπευτική μεσολάβηση είναι αντιφατική. Ωστόσο, ο Hodge σημειώνει πως σύμφωνα με την ανασκόπηση διάφορων ερευνών, πολλοί άνθρωποι τη χρησιμοποιούν για να θεραπευτούν, πράγμα που προκαλεί ερωτήματα για την αποτελεσματικότητά της, ως μία μεσολαβητική στρατηγική.

«Γενικότερα, η μετα-ανάλυση υποδεικνύει ότι η προσευχή είναι αποτελεσματική. Είναι όμως αρκετά αποτελεσματική, όσον αφορά τα στάνταρτ του τμήματος 12 της Αμερικανικής Ψυχολογικής Ένωσης (American Psychological Association), που αναφέρονται σε εμπειρικά επιβεβαιωμένες μεσολαβήσεις; Όχι. Γι' αυτό το λόγο, δε θα έπρεπε να θεραπεύουμε ασθενείς που πάσχουν από κατάθλιψη για παράδειγμα μόνο με την προσευχή. Για να θεραπευτεί η κατάθλιψη, θα πρέπει να ανατρέξουμε πρώτα σε κλασικές θεραπευτικές μεθόδους»

Τι θα γινόταν αν ο αστεροειδής είχε αστοχήσει;

Θα είχαν φτιάξει οι δεινόσαυροι πολιτισμό;



Πρωτοκεράτωψ


Η εξαφάνιση των δεινοσαύρων πιθανότατα προκλήθηκε από την σύγκρουση ενός αστεροειδή με τη Γη, αλλά τι θα γινόταν αν ο αστεροειδής αστοχούσε;

Για πολύ καιρό κυριαρχούσε η άποψη ότι οι δεινόσαυροι κατά την εξαφάνισή τους ήταν ένα είδος που βρισκόταν ήδη στο χείλος της παρακμής του. Ακόμη και η λέξη δεινόσαυρος κατέληξε να σημαίνει κάτι, που είναι εκτός της εποχής του. Το επιστημονικό επιχείρημα ήταν ότι ως ψυχρόαιμα είδη, οι δεινόσαυροι δε θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε μια εποχή των πάγων. «Σύμφωνα με τις πρώτες υποθέσεις των παλαιοντολόγων και την κοινή γνώμη, θεωρούσαμε τους δεινοσαύρους ότι είναι ερπετά», εξηγεί η Kristi Curry-Rogers από το Μουσείο Επιστήμης της Minnesota. Η λέξη «ερπετό» έχει αρκετές δευτερεύουσες σημασίες, όπως ψυχρόαιμο, αργοκίνητο, ξαπλωμένο, με λεπιδωτό δέρμα, κάπως ανόητο». Αλλά πιο πρόσφατες ανακαλύψεις, όπως απολιθώματα δεινοσαύρων και στις δύο πολικές περιοχές, αποκαλύπτουν ότι εκείνα τα ζώα ήταν πολύ περισσότερο ευπροσάρμοστα, από τις εικασίες που κάναμε στο παρελθόν.

Η Δρ. Curry-Rogers ανέλυσε απολιθωμένα κοκάλα από δεινόσαυρους της κρητιδικής εποχής (ηλικίας 65-99 εκατομμύρια χρόνια) και βρήκε ότι έχουν περισσότερα κοινά με θηλαστικά και πουλιά, παρά με ερπετά. Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι αναπτύσσονταν γρήγορα και, το σημαντικότερο, τουλάχιστον κάποια από αυτά ήταν θερμόαιμα σε κάποιο βαθμό. «Ήταν τέλεια προσαρμοσμένα στο να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της διατήρησης της σωματικής θερμότητας», είπε η Δρ. Curry-Rogers στο πρόγραμμα Horizon του BBC. Με άλλα λόγια, κάποιοι από τους δεινόσαυρους ήταν πλήρως εφοδιασμένοι για να επιζήσουν σχεδόν από οτιδήποτε θα μπορούσε να συμβεί κατά την εξέλιξη του πλανήτη.

Αυξανόμενη κυριαρχία

«Ήταν οι υπέρτατοι, ήταν οι μεγαλύτεροι, οι πιο βαρείς, οι πιο μοχθηροί, οι μακρύτεροι. Και το όνομά τους: δεινόσαυροι», λέει ο συνάδελφος παλαιοντολόγος Phil Currie, από το πανεπιστήμιο της Alberta στον Καναδά, ο οποίος έχει πρόσβαση σε μια από τις πλουσιότερες περιοχές έρευνας δεινοσαύρων στον κόσμο. «Τα Badlands της Alberta δείχνουν ότι κατά το τέλος της κρητιδικής εποχής, οι δεινόσαυροι ήταν ακόμη σε εξαιρετική ακμή», λέει ο καθηγητής Currie, που κατονομάζει πάνω από δέκα διαφορετικά είδη δεινόσαυρων, που ζούσαν σε εκείνο το περιβάλλον ταυτόχρονα εκείνη την εποχή. Αν αστοχούσε ο αστεροειδής, πιστεύει ο καθηγητής, οι δεινόσαυροι θα εξακολουθούσαν να κυριαρχούν. «Δε θα είχαμε τα σύγχρονα ζώα, που έχουν συνηθίσει να βλέπουμε γύρω μας. Καμηλοπαρδάλεις, ελέφαντες και τα παρόμοια είδη δε θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί, επειδή οι δεινόσαυροι θα ήταν ακόμη εδώ», λέει ο καθηγητής Currie. Στη θέση των ελεφάντων θα υπήρχαν τεράστια φυτοφάγα σαυρόποδα. Στη θέση των λιονταριών στις εκτάσεις της Αφρικής θα υπήρχαν τυραννόσαυροι.

Οι ευπροσάρμοστοι δεινόσαυροι θα τα είχαν καλύψει όλα. Οι δεινόσαυροι θα είχαν αποικήσει με την άνεσή τους ποικίλα περιβάλλοντα, πολικές εκτάσεις, εκτάσεις με ποταμούς και δάση, ζούγκλες και ερήμους. Ένας κόσμος με δεινόσαυρους δε θα περιείχε σχεδόν κανένα θηλαστικό, από αυτά που γνωρίζουμε σήμερα και από τα οποία εξαρτόμαστε. Δε θα υπήρχαν αγελάδες, πρόβατα, γάτες, δε θα υπήρχε γάλα, δέρμα, μαλλί, κατοικίδια ζώα. Αλλά, αν εξαιρέσουμε την έλλειψη γάλακτος, θα υπήρχαν παντού γύρω μας δεινο-υποκατάστατα όλων των ειδών. Ένας Πρωτοκεράτωψ θα μπορούσε να εκτραφεί σε φάρμες όπως ένα γουρούνι με το επιπλέον πλεονέκτημα της παραγωγής αυγών. Και ένας Ετεροδοντόσαυρος θα μπορούσε να είναι το τέλειο κατοικίδιο, υπέροχο με τα παιδιά. Θα είχαν προσαρμοστεί ακόμη και με τις σύγχρονες κατοικίες και θα τρέφονταν από προαστιακούς σκουπιδοτενεκέδες.

Κάτι σαν εμάς

Ίσως ο πιο εξελιγμένος δεινόσαυρος κατά την εποχή της εξαφάνισής τους ήταν ο Τρόοδον, ο οποίος ήταν «τόσο επιδέξιος όσο μια αλεπού», σύμφωνα με τον παλαιοντολόγο Larry Witmer του πανεπιστημίου του Ohio. Οι Τρόοδον ήταν μικροί, ευθυτενείς, δίποδοι δεινόσαυροι, που ζούσαν σε μεγάλες ομάδες. Εξετάζοντας την εγκεφαλική κοιλότητα, ο Witmer βρήκε στοιχεία που αποδεικνύουν ότι είχαν καλή όραση, και ακόμη ενδείξεις, ότι η εγκεφαλική δομή τους, μπορούσε να τους οδηγήσει στη επίλυση προβλημάτων. «Αν οι Τρόοδον ήταν σήμερα εδώ και συνυπήρχαν με τους ανθρώπους, πιθανότατα θα τους θεωρούσαμε ως ένα μπελά», λέει ο καθηγητής Witmer. Με έναν σημαντικό εγκέφαλο, μακριά, άπληστα χέρια και μεγάλα μάτια, οι Τρόοδον θα μπορούσαν άραγε να εξελιχθούν και να γίνουν πιο ευφυείς; Ο εξελικτικός παλαιο-βιολόγος Δρ. Simon Conway Morris πιστεύει ότι θα μπορούσαν ακόμη και να έχουν εξελιχθεί στο μέτρο των πρωτευόντων θηλαστικών, ή των ανθρώπων.

«Ο άνθρωπος είναι ασυνήθιστα καλά σχεδιασμένος», εξηγεί. Η όλη διευθέτηση των χαρακτηριστικών του έχει ουσιαστικά σχεδιαστεί για ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, και όπως κάποιος μπορεί να παρατηρήσει είναι εξαιρετικά επιτυχημένη. «Αν αυτός ο σχεδιασμός είναι τόσο λειτουργικός για εμάς, είναι πολύ δύσκολο αλήθεια να φανταστούμε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει εξίσου καλά ο σχεδιασμός που αφορά έναν δεινόσαυρο, σε αυτή την περίπτωση ένα δεινοσαυροειδές». Αλλά οι περισσότεροι παλαιοντολόγοι βλέπουν τον χαρακτηρισμό «δεινοσαυροειδές» ως μια προσβολή για τους δεινόσαυρους. «Οι δεινόσαυροι πιθανότατα θα συνέχιζαν να εξελίσσονται στην δεινοσαυρική τροχιά τους, αναπτύσσοντας μεγαλύτερους εγκεφάλους και μεγαλύτερα μάτια», λέει η Kristi Curry-Rogers. «Αλλά αμφιβάλω σοβαρά για το ότι κάποιος δεινόσαυρος θα μπορούσε ποτέ να μοιάσει με έναν άνθρωπο και είναι δικαίως υπεροπτική η σκέψη, ότι στο τέλος όλων των εξελικτικών τροχιών τα είδη θα έφταναν να μιμούνται τα ανθρώπινα όντα».

Αν ο αστεροειδής αστοχούσε, το πιο πιθανό θα ήταν ότι δε θα υπήρχαν άνθρωποι εδώ πέρα για να αναρωτιούνται τι θα γινόταν αν... Η σύγκρουση, που έθεσε τέλος στη χρυσή εποχή των δεινοσαύρων 65 εκατομμύρια χρόνια πριν, αποτέλεσε μια άτυχη στιγμή για τους δεινόσαυρους, αλλά μια εξαιρετικά τυχερή στιγμή για τα θηλαστικά.

Το μυστήριο του τριγώνου των Βερμούδων



Η περιοχή που ονομάζεται "Τρίγωνο των Βερμούδων"


Στις 5 Δεκεμβρίου του 1945 καταστροφή έμελλε να πλήξει το πλήρωμα του Fort Lauderdale στην Φλόριντα. Εκείνο το απόγευμα, πέντε μαχητικά αεροσκάφη υψώθηκαν για να εκτελέσουν μία εκπαιδευτική πτήση ρουτίνας. Σύντομα τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά. Ο αρχηγός του σμήνος ανέφερε δυσλειτουργίες του εξοπλισμού, τα γυροσκόπια άρχισαν να τρελαίνονται και έχασε τον ορίζοντα. Τελικά, ανέφερε πως είχε χαθεί. Αυτό συνέβη λίγο έξω από την ακτή της Φλόριντα και καθώς η ημέρα εξελισσόταν, ο καιρός επιδεινώθηκε ραγδαίως. Μετά από δύο ώρες, τα αεροσκάφη εξαφανίστηκαν και δεν τα ξαναείδε κανείς ποτέ πια. Δεν βρέθηκαν ούτε νεκρά σώματα, ούτε ποτέ εντοπίστηκαν συντρίμμια.

Αν απομονώσουμε το γεγονός, η τραγωδία αυτή δεν ήταν κάτι το πρωτοφανές. Ο αποπροσανατολισμός είναι εύκολο να συμβεί επάνω από τη θάλασσα εάν κάποιος έχει χαθεί και είναι εύκολο κάποιος να πετάει συνεχώς μέχρι να εξαντληθούν τα καύσιμα και τέλος να πέσει από τον αέρα. Η έλλειψη στοιχείων για συντριβή ήταν βέβαια ασυνήθιστη, αλλά και πάλι δεν ήταν κάτι που δεν έχει συμβεί παρομοίως στο παρελθόν. Αλλά τι μπορεί να πει κανείς για ένα έκτο αεροπλάνο μέρος της επιχείρησης ανεύρεσης και διάσωσης του χαμένου σμήνους που ανατινάχθηκε σε λιγότερο από μισή ώρα αφότου σηκώθηκε στον αέρα με ολοκληρωτική απώλεια ζωών;

Κατάλογος καταστροφών

Το προαναφερόμενο είναι ένα από τα σημαντικότερα περιστατικά που αφορούν αυτό, που είναι γνωστό ως το μυστήριο του τριγώνου των Βερμούδων. Άλλα περιστατικά συμπεριλαμβάνουν την εξαφάνιση δύο αεροσκαφών το 1948 με απώλεια εξήντα ανθρώπινων ζωών. Το 1950 ένα φορτηγό σκάφος εξαφανίστηκε ολοκληρωτικά. Το 1963 συνέβη μια διπλή τραγωδία, με την εξαφάνιση ακόμα ενός φορτηγού και τριών μεγάλων αεροσκαφών.

Πράγματι εάν κανείς υπολογίσει και άλλα μικρότερα περιστατικά θα προκύψει μια συνεχόμενη λίστα μυστηριωδών εξαφανίσεων που περιλαμβάνει πάνω από 140 πλοία και αεροπλάνα και χιλιάδες ζωές. Η μεγαλύτερη τραγωδία συνέβη τον Μάρτιο του 1918. Ένα αμερικάνικο πλοίο εφοδιασμού που έπλεε από τα νησιά Barbados προς το Norfolk της Βιρτζίνια χάθηκε χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος, μαζί με τους τριακόσιους ανθρώπους που επέβαιναν σ' αυτό.

Το τρίγωνο των Βερμούδων εκτείνεται από τις Βερμούδες προς την Κούβα και κατά μήκος των ακτών από το Μαϊάμι προς τη Νέα Υόρκη. Οι σκεπτικιστές θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν την όλη υπόθεση: δεν υπάρχει κάποιο μυστήριο εφόσον η κυκλοφορία στην περιοχή είναι πολύ μεγάλη και κάποιες καταστροφές είναι αναπόφευκτες. Αλλά επάνω σ' αυτήν την υπόθεση έχει στηθεί εδώ και χρόνια μια ολόκληρη σειρά προσπαθειών για να εξηγήσουν τις εξαφανίσεις.

Διάφορες θεωρίες που έχουν προταθεί για να εξηγήσουν το φαινόμενο

Ο Vincent Gaddis πρότεινε ως αιτία του μυστηρίου την ύπαρξη μία χωροχρονικής ανωμαλίας που αγγίζει το συγκεκριμένο σημείο μέσω άλλων διαστάσεων. Ο Charles Berliz θεώρησε πως το ζήτημα οφείλεται σε δράσεις που προέρχονται από UFO και στρεβλώσεις του χρόνου. Ακόμα, ο Dr Kenneth McCall υπέθεσε πως οι βασανισμένες ψυχές των νέγρων σκλάβων έχουν στοιχειώσει την περιοχή. Ο Ivan Sanderson πρότεινε μία ελαφρώς λιγότερο εκκεντρική θεωρία που βασίζεται σε στρεβλώσεις του μαγνητικού πεδίου. Αναγνωρίζοντας παρόμοιες περιοχές σε διάφορα μέρη της γης, τέτοιοι μαγνητικοί στρόβιλοι σχηματίζονται όταν συγκρούονται θερμά και ψυχρά ρεύματα.

Μία επέκταση της ιδέας προέρχεται από τον γεω-χημικό Dr Richard McIver, που θεωρεί πως τα μυστηριώδη φαινόμενα οφείλονται σε υδρατμούς που είναι παγιδευμένοι στον πυθμένα της θάλασσας. Γεωλογικές διαταραχές μπορούν να προκαλέσουν την απελευθέρωση μεγάλων ποσοτήτων μεθανίου. Όταν συμβαίνει αυτό, η θάλασσα μπορεί να αντιδράσει με εκρήξεις αφρού, όπως στο λαιμό ενός μπουκαλιού μπύρας, «καταπίνοντας» τα πλοία που περνούν από το σημείο αυτό. Όταν το μεθάνιο φτάνει στον αέρα, μπορεί να αναφλεχθεί από την μηχανή ενός αεροσκάφους και τα συντρίμμια πιθανώς πέφτουν στην αφρώδη θάλασσα και εξαφανίζονται. Ωστόσο, ενώ η τελευταία αυτή θεωρία αναφέρεται σε πιο πιθανές εξηγήσεις, ίσως να θεωρούμε το μυστήριο από μία λανθασμένη οπτική γωνία.

Καθαρίζοντας την ομίχλη

Από τις χιλιάδες περιπτώσεις που κάπου έχει συμβεί κάποια καταστροφή και από περιπτώσεις που κάποιος έχει καταφέρει να διασωθεί, υπάρχει μια σειρά παραγόντων που δίνουν φως στα αίτια τέτοιων συμβάντων. Για παράδειγμα, άνθρωποι που γλίτωσαν έχουν μιλήσει, σχεδόν ανώνυμα, για χαλασμένα γυροσκόπια, προβλήματα στη λειτουργία του εξοπλισμού, απώλεια του ορίζοντα, έλλειψη συντριμμιών, αεροπλάνα που ανατινάζονται, νερό που φαίνεται πως υψώνεται προς τα πάνω σα να εκρήγνυται, πυκνές κουρτίνες ομίχλης που εμφανίζονται από το πουθενά και ξαφνική αναταραχή των νερών.

Κάθε ένα από τα παραπάνω συμβάντα έχουν αναφερθεί κατά καιρούς από ναύτες και αεροπόρους ανά τον κόσμο. Δεν υπάρχει κάτι το μυστηριώδες σε κανένα από όλα αυτά, εάν τα εξετάσει κανείς απομονωμένα. Αυτό που είναι πραγματικά ασυνήθιστο και που αφορά το τρίγωνο των βερμούδων είναι, πως τα παραπάνω φαίνεται πως συμβαίνουν όλα μαζί σε κάθε περίπτωση καταστροφής και εξαφάνισης. Υπάρχει μία λέξη που χρησιμοποιούμε συνήθως για να περιγράψουμε αυτή τη συνάθροιση τυχαίων παραγόντων: σύμπτωση.

Αλλά ακόμα και αυτοί που εξετάζουν το φαινόμενο με σκεπτικισμό, δεν μπορούν με ευκολία να χρησιμοποιήσουν τη λέξη αυτή για να εξηγήσουν τι συμβαίνει στο τρίγωνο των Βερμούδων. Προτιμούν καλύτερα, να μη σκέφτονται καν την όλη υπόθεση. Πέρα από όλα, θεωρούν ότι η υπόθεση του μυστηρίου είναι από μόνη της γελοία. Αλλά αυτό δεν είναι αναγκαία σωστό. Ακόμα και η δικαιολογία της σύμπτωσης δεν αποτελεί ένα πόρισμα, που για να το βγάλει κανείς χρειάζεται να μελετήσει πολλές περιπτώσεις και μετά να καταλήξει σ' αυτό. Η συνάθροιση πολλών μικρών λαθών και ατυχιών μαζί, είναι εύλογο πως σε πολλές περιπτώσεις θα προκαλέσουν μια μεγάλη καταστροφή.

Μια θεωρία για το αναπόφευκτο

Προφανώς το σύμπαν είναι σχεδιασμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε να αφήνει να συμβούν γεγονότα που οφείλονται σε συμπτώσεις. Εάν δεν ήταν έτσι σχεδιασμένο, δεν θα συνέβαιναν. Και ο ίδιος ο νόμος της τυχαιότητας επιτρέπει κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα, σε ένα τέτοιο σύμπαν συμπτώσεων, το τρίγωνο των Βερμούδων θα μπορούσε να αποτελέσει ένα αναπόφευκτο δείγμα σύμπτωσης, περιγράφοντας ένα σημείο όπου συμπτωματικά πολλές συμπτώσεις μπορούν να αθροιστούν και να προκαλέσουν συγκεκριμένα συμβάντα.

Κάποιοι θα μπορούσαν να αναφερθούν στο παραπάνω, χαρακτηρίζοντάς το ως μια περίπτωση μεγάλης γρουσουζιάς. Και αυτή η οπτική έχει ενδιαφέρον. Γιατί κάτι το οποίο θεωρούμε ότι είναι αναπόφευκτο ότι θα συμβεί, μπορεί να έχει αξιοσημείωτο αποτέλεσμα στο ανθρώπινο μυαλό, προκαλώντας ακόμα και ανθρώπους να κάνουν λάθη για να επιβεβαιώσουν αυτό που φοβούνται ότι θα συμβεί, που σε άλλες περιπτώσεις δε θα έκαναν. Για παράδειγμα, εάν κάποιος σκέφτεται ότι θα του συμβεί ένα ατύχημα, θα ανησυχεί και θα συμπεριφέρεται διαφορετικά από ότι συνήθως και φυσιολογικά, αυξάνοντας στην ουσία τις πιθανότητες για να συμβεί το ατύχημα. Θα μπορούσε λοιπόν να συμβαίνει ακόμα κι αυτό, σαν μία προδιάθεση για καταστροφές στο συγκεκριμένο σημείο, μία προδιάθεση που προκαλεί τους ανθρώπους να κάνουν περισσότερα λάθη όταν περνούν από το τρίγωνο των Βερμούδων;

Σύμφωνα με τη λεπίδα του Ockham, για την ερμηνεία οποιουδήποτε φαινομένου, η απλούστερη ή πιο προφανής λύση τείνει να είναι και η καλύτερη. Έτσι στην περίπτωση του τριγώνου των Βερμούδων, από μόνα τους κάποια γεγονότα που σχετίζονται με τις εξαφανίσεις θα μπορούσαν να τις δικαιολογήσουν, χωρίς να χρειαστεί να ανατρέξει κανείς σε όλες τις περιρρέουσες συμπτώσεις που συνυπάρχουν στα περιστατικά. Ωστόσο, αν και θα μπορούσαν με αυτόν τον τρόπο να εξηγηθούν πολλές μυστηριώδεις εξαφανίσεις στην περιοχή, εάν κανείς μελετήσει στο σύνολό της την υπόθεση, διαπιστώνει πως χαρακτηρίζεται από ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο συνάθροισης συμβάντων, με μία μοναδικότητα που αξίζει να την ερευνήσει κανείς.

Η Γη δεν είναι στρογγυλή!





Μπορεί να μοιάζει ότι είναι στρογγυλή όταν την κοιτά κανείς από το διάστημα, αλλά στην πραγματικότητα ο πλανήτης μας είναι ένα όχι τελείως ομοιόμορφο σφαιροειδές. Όπως μπορούν να επιβεβαιώσουν αμέτρητες διαστημικές φωτογραφίες, η Γη είναι στρογγυλή η «γαλάζια σφαίρα» όπως την αποκαλούν οι αστροναύτες. Τα φαινόμενα όμως απατούν. Ο πλανήτης Γη δεν είναι στην πραγματικότητα τελείως στρογγυλός.

Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι η Γη είναι επίπεδη. Αρκετά πριν να πλεύσει ο Κολόμβος στον ωκεανό, ο Αριστοτέλης και άλλοι μορφωμένοι αρχαίοι Έλληνες είχαν προτείνει πως η Γη είναι στρογγυλή. Αυτό είχε βασιστεί σε έναν αριθμό παρατηρήσεων, όπως το γεγονός ότι τα πλοία που απομακρύνονται από το λιμάνι δεν φαίνονται μόνο μικρότερα καθώς φεύγουν, αλλά φαίνονται επίσης ότι βουλιάζουν στον ορίζοντα. Όπως δηλαδή θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι συμβαίνει εάν κάτι επιπλέει επάνω σε μία σφαίρα, δηλώνει ο γεωγράφος Bill Carstensen του πολυτεχνείου της Virginia στο Blacksburg.

Ο Ισαάκ Νεύτων πρώτος σκέφτηκε την ιδέα ότι η Γη δεν είναι τελείως σφαιρική. Αντίθετα πρότεινε ότι είναι ένα πεπλατυσμένο σφαιροειδές μία σφαίρα που είναι πιεσμένη στους πόλους και φουσκωμένη στον ισημερινό. Είχε δίκιο και επιπλέον, εξαιτίας αυτής της ασυμμετρίας η απόσταση μεταξύ του κέντρου της Γης και του επιπέδου της θάλασσας είναι περίπου 21 χιλιόμετρα μεγαλύτερη στον ισημερινό, απ' ότι είναι στους πόλους.

Αντί να είναι η Γη σαν μια σφαιρική σβούρα φτιαγμένη από ατσάλι, όπως εξηγεί ο Vic Baker του πανεπιστημίου της Arizona στην Tuscon, «έχει κάποιο βαθμό πλαστικότητας, που επιτρέπει στο σχήμα της να αλλάζει απειροελάχιστα. Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να παρομοιαστεί με μία εύκαμπτη μπάλα σαν αυτές που χρησιμοποιούν για να παίξουν τα παιδιά, αλλά η πλαστικότητα της Γης είναι πολύ μικρότερη».

Η υδρόγειος ωστόσο, δεν είναι καν ένα τέλειο πεπλατυσμένο σφαιροειδές γιατί η μάζα της είναι ανομοιόμορφα κατανεμημένη. Όσο μεγαλύτερη είναι η μάζα σε κάποιο σημείο, τόσο μεγαλύτερη είναι η βαρυτική έλξη, «δημιουργώντας έτσι ανομοιομορφίες στην περιφέρεια της σφαίρας» λέει ο γεωλόγος Joe Meert του πανεπιστημίου της Florida στο Gainesville.

Το σχήμα της Γης αλλάζει επίσης κατά τη διάρκεια των χρόνων, εξαιτίας του συνδυασμού άλλων δυναμικών παραγόντων. Μετακινήσεις μάζας στο εσωτερικό του πλανήτη, μεταβάλλουν τις βαρυτικές ανωμαλίες. Βουνά και κοιλάδες αναδύονται εξαιτίας της μετακίνησης των τεκτονικών πλακών. Κάποιες φορές ακόμα, μπορεί η επιφάνεια της Γης να χτυπηθεί από μετεωρίτες και να σχηματιστούν κρατήρες. Και η βαρυτική έλξη από τη Σελήνη και τον Ήλιο δεν προκαλεί μόνο παλίρροιες στα νερά, αλλά έχει επίδραση και στο έδαφος.

Επιπρόσθετα, η αλλαγή του βάρους των ωκεανών και της ατμόσφαιρας μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στο σχήμα του φλοιού «σε κλίμακα ενός εκατοστού περίπου», σημειώνει ο γεωφυσικός Richard Gross του εργαστηρίου προωθητικών αερίων στο Calif (Pasadena). «Υπάρχει επίσης και η μετα-παγετωνική αναπήδηση, όπου ο φλοιός και ο μανδύας της Γης που ήταν καταπιεσμένοι από γιγάντια κομμάτια πάγου τα οποία βρισκόντουσαν στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια της τελευταίας εποχής των πάγων, τώρα αναδύονται προς τα πάνω με ρυθμό ένα εκατοστό το χρόνο».

Ακόμα περισσότερο, για να εξισορροπηθεί η ανομοιόμορφη κατανομή της μάζας της Γης και να σταθεροποιηθεί η περιστροφή της, «ολόκληρη η επιφάνεια της Γης προσπαθεί κατά τη διάρκεια της περιστροφής να ανακατανείμει την μάζα της κατά μήκος του ισημερινού, μία διαδικασία που καλείται πλήρης πολική περιστροφή - true polar wander», λέει ο Meert.

Για να παρακολουθούν το σχήμα της Γης οι επιστήμονες τοποθετούν χιλιάδες συσκευές ανίχνευσης στο έδαφος, που μπορούν να ανιχνεύσουν αλλαγές στο ύψος του, της τάξης λίγων χιλιοστών, λέει ο Gross. Μια άλλη μέθοδος, χρησιμοποιεί εκπομπές λέιζερ στο οπτικό φάσμα, που προέρχονται από κάποιους σταθμούς στη Γη και κατευθύνονται σε δορυφόρους. Οποιεσδήποτε αλλαγές που παρατηρούνται στις τροχιές των δορυφόρων αυτών αντιστοιχούν σε βαρυτικές ανωμαλίες και σε ανακατανομή της μάζας στο εσωτερικό του πλανήτη. Μία ακόμα τεχνική, βασίζεται στη χρήση ραδιο-τηλεσκοπίων εδάφους, που παρακολουθεί ραδιοκύματα προερχόμενα έξω από τον γαλαξία και συνάγει έτσι την αλλαγή στη θέση των σταθμών του εδάφους. Δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να συνειδητοποιήσουμε ότι η Γη δεν είναι στρογγυλή, σίγουρα όμως χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη για να καθορίσουμε το ακριβές της σχήμα.

Τράπουλα Ταρώ: Μπορεί να μας δείξει το μέλλον;



"Ο Μάγος" - κάρτα της ταρώ


Πολύ θέλουν να εντρυφήσουν στα μυστήρια των καρτών της ταρώ, αλλά λίγοι καταφέρνουν να τα αποκαλύψουν. Λέγεται ότι η ταρώ προειδοποιεί για απρόβλεπτες καταστάσεις και αποκαλύπτει το μέλλον. Ωστόσο, η πρόβλεψη του μέλλοντος δεν είναι η βασική σκοπιμότητα και ο κύριος λόγος ύπαρξης της ταρώ. Υπάρχουν πολλά περισσότερα στην ταρώ, από την απλή ερμηνεία των καρτών της.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δε γνωρίζουν να διαβάζουν τις κάρτες ταρώ και θεωρούν την ανάγνωσή της ως υπόθεση που είναι μυστηριώδης. Πολλοί πιστεύουν ότι ένα σύνολο καρτών μπορεί να προσδιορίσει ή να προβλέψει με ακρίβεια τη μοίρα τους. Αλλά η ταρώ δε δίνει τις έσχατες απαντήσεις, απλά «ανιχνεύει και αποτυπώνει» την κατάσταση του νου, ή της διάθεσης του ανθρώπου, που αντιμετωπίζει προβλήματα. Πολλοί άνθρωποι είναι μπερδεμένοι σχετικά με την έννοια των καρτών της ταρώ. Στη συνέχεια θα εξεταστούν κάποιες συνήθεις ερωτήσεις που αφορούν την ταρώ:

Αποφασίζει η Ταρώ για τη μοίρα;

Η Ταρώ δεν αποφασίζει για τη μοίρα μας και ούτε αποτελεί την έσχατη απάντηση για την έκβαση μιας κατάστασης. Η ταρώ περιγράφει τη γενική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ερωτών και του δίνει μια κατεύθυνση, έτσι ώστε να μπορεί να επιτευχθεί το καλύτερο αποτέλεσμα. Από τη στιγμή που κάποιος γνωρίζει ποιο είναι το πρόβλημα, είναι εύκολο να βρει τον τρόπο να αποφύγει δύσκολες καταστάσεις.

Είναι εύκολο να μάθει κάποιος την τράπουλα ταρώ;

Δεν είναι δύσκολο να μάθει κάποιος την ταρώ, θέλει όμως εξαιρετική προσπάθεια για να κατανοήσει κανείς τον συμβολισμό της σε βάθος. Η ερμηνεία των συμβόλων που υπάρχουν στις κάρτες ταρώ, εξελίσσει την πνευματικότητα και προσφέρει μια καλύτερη κατανόηση του εαυτού. Ο άνθρωπος που ενδιαφέρεται για αυτο-βελτίωση και αναζητά έναν οδηγό, συχνά έλκεται προς τη διαδικασία της ανάγνωσης της ταρώ.

Πού βρίσκει κανείς μια τράπουλα ταρώ;

Η τράπουλα ταρώ μπορεί να βρεθεί σε πολλά βιβλιοπωλεία. Υπάρχουν διαθέσιμα πάνω από 2000 διαφορετικά είδη τραπουλών ταρώ και τα πιο συνηθισμένα έχουν 78 κάρτες. Οι κάρτες συνοδεύονται συχνά από κάποιο βιβλίο, που εξηγεί τη σημασία κάθε κάρτας, καθώς και τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους μπορούν να χρησιμοποιηθούν για προβλέψεις. Είναι ωστόσο πάντα καλύτερο να μάθει κάποιος την ερμηνεία της ταρώ με την καθοδήγηση κάποιου ειδικού και να εξασκήσει τη διαίσθησή του μέσα από τη βαθιά μελέτη των συμβόλων.

Μπορεί η ανάγνωση της ταρώ να αποτελέσει επάγγελμα;

Η ερμηνεία της ταρώ σε άλλους ανθρώπους συνεπάγεται υπευθυνότητα από την πλευρά του ερμηνευτή για το περιεχόμενο της ερμηνείας του. Οι άνθρωποι που αναζητούν ερμηνεία ταρώ κατά κάποιον τρόπο βρίσκονται σε μια προβληματική κατάσταση. Οφείλει κανείς πρώτα να είναι πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, πριν επιχειρήσει να βοηθήσει άλλους.

Μπορεί η ταρώ να αλλάξει τη μοίρα μας;

Η ταρώ δε μπορεί να αλλάξει τη μοίρα μας. Μόνο εμείς μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Η μοίρα στηρίζεται στο Κάρμα (νόμος της ανταποδοτικής δικαιοσύνης). Πρέπει να θυμόμαστε ότι ότι δίνουμε, αυτό παίρνουμε, τα αποτελέσματα των δράσεών μας επιστρέφουν σε εμάς και μέσα από τη διαδικασία αυτή μαθαίνουμε. Η τράπουλα ταρώ απλά βοηθά κάποιον να καθορίσει τον τρόπο δράσης του. Δίνει κατευθύνσεις σχετικά με το πώς οι δράσεις του μπορεί να επηρεάσουν τη ζωή του στο μέλλον, ή αποκαλύπτει το πώς οι δράσεις κάποιου στο παρελθόν οδήγησαν σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να επανορθώσει τα λάθη του, αν έχει σφάλει κάπου.

Τουριστικό πλοιάριο ελπίζει να βρει τη Νέσσυ, το τέρας του Λοχ Νες



Μια κατασκευασμένη εικόνα της Nessie στην οθόνη ενός συστήματος σόναρ.


Μια εταιρία διοργάνωσης κρουαζιέρων σκοπεύει να εγκαταστήσει εξοπλισμό σόναρ στη ναυαρχίδα της, για την περίπτωση που θα συναντήσει το Τέρας του Λοχ Νες. Ο εξερευνητικός εξοπλισμός του πλοίου παρουσιάστηκε στο Royal Highland Centre του Εδιβούργου. Ο εξοπλισμός θα εγκατασταθεί στο Jacobite Queen στο οποίο επιβιβάζονται τουρίστες για μια βόλτα στη λίμνη.

Για το σκοπό της παρουσίασης του εγχειρήματος, η εταιρία δημιούργησε ένα ψεύτικο βίντεο της Nessie να διασχίζει την οθόνη ενός συστήματος σόναρ, ώστε να γίνει εμφανής ο τρόπος λειτουργίας του προγράμματος. Η Freda Rapson, ιδιοκτήτρια του Jacobite, είπε:

"Έχουμε αγοράσει ένα γνήσιο σύστημα σόναρ και με την βοήθεια των εξειδικευμένων τεχνικών μας προσθέσαμε στην οθόνη αυτό που κάθε τουρίστας ελπίζει να δει, δηλαδή τη Nessie. Έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία θέαση του Τέρατος του Λοχ Νες. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει όμως τώρα που το Jacobite Queen έχει το σύστημα σόναρ."

Το μόνο που απομένει τώρα, είναι να συναντηθεί με τη Nessie...

Ελέφαντας... από τσίρκο!

Ανεξήγητες μαρτυρίες για την θέαση κάτι του 'περίεργου' στη λίμνη του Λοχ Νες υπάρχουν από τον 6ο αιώνα. Έχουν παρατεθεί διάφορες θεωρίες σχετικά με το τι θα μπορούσε να είναι το επονομαζόμενο τέρας του Λοχ Νες. Ανάμεσα σ' αυτές, είναι η εκδοχή του να πρόκειται για ένα κοπάδι από εξαφανισμένα θαλάσσια ερπετά, τις πλησιόσαυρες, οι οποίες χρησιμοποιούσαν δύο ζεύγη δυνατών πτερυγίων για να κολυμπούν. Χωρίζονταν σε δύο είδη αυτές που είχαν μικρό κεφάλι και μακρύ λαιμό και σ' εκείνες που είχαν μεγάλο κεφάλι και μικρό λαιμό.

Το 2006 ένας επιστήμονας ανέφερε ότι το τέρας μπορεί να είναι ένας ελέφαντας. Ο Neil Clark, έφορος της Παλαιοντολογίας στο Μουσείο Hunterian του Πανεπιστημίου της Γλασκόβης, διεξήγαγε έρευνες για τη Nessie επί 2 χρόνια. Ανέφερε ότι οι θεάσεις μπορεί να αφορούσαν ελέφαντες τσίρκου, καθώς οι διοργανωτές των εμφανίσεων σε διάφορα τσίρκο σταματούσαν συχνά στις όχθες του Λοχ Νες ώστε να ξεκουράσουν τα ζώα. Η προβοσκίδα και το κύρτωμα της πλάτης μέσα στο νερό ταιριάζουν με κάποιες από τις πιο γνωστές φωτογραφίες της Nessie.

Βόσνιος θεραπευτής συγκεντρώνει την κοσμική ενέργεια

Βόσνιος δημιούργησε ειδικό ενεργειακό πεδίο για θεραπευτικούς σκοπούς





Βοσνία Ερζεγοβίνη, 19 Απριλίου. Ο άνθρωπος πίστευε πάντα πως η ζωή στη γη είναι συνυφασμένη με το σύμπαν και ένας 48χρονος βόσνιος οικονομολόγος ισχυρίζεται ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει την κοσμική ενέργεια του σύμπαντος για να θεραπεύσει άλλους ανθρώπους.

"Είμαι σαν ηλεκτρικός αγωγός. Μπορώ να συλλέγω την ενέργεια του σύμπαντος και να γίνομαι κανάλι για να τη μεταδώσω σε κάποιο άτομο που έχει πρόβλημα" δηλώνει ο Dzemal Hasimovic, διαπιστευμένος ενεργειακός θεραπευτής, που μένει στο χωριό Dzindici, στα βουνά της κεντρικής Βοσνίας, περίπου 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Σαράγιεβο.

Ο Dzemal δημιούργησε ένα ειδικό ενεργειακό πεδίο, μέσα από το οποίο μπορούν να προσλαμβάνουν κοσμική ενέργεια μέχρι και 30 άτομα, ώστε να θεραπεύουν ασθένειες του σώματος και της ψυχής. Προσκαλέστηκε να ανοίξει παρόμοια πεδία στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Νορβηγία, αλλά προτίμησε να το κάνει στην πατρίδα του, στο χωριό Dzindici. Σ' αυτό το μέρος, κατασκεύασε ένα ειδικό πεδίο κοσμικής ενέργειας δίπλα στο σπίτι του, όπου οι συγχωριανοί του συνήθιζαν να αλέθουν στάρι.

Ένα απλό τμήμα εδάφους 30 τετραγωνικών μέτρων στρωμένο με γρασίδι είναι σημαδεμένο με πέτρες, ώστε να αποφευχθούν πιθανές διαρροές της ενέργειας, λέει ο βόσνιος θεραπευτής. "Κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενεργοποιούσα κάθε χιλιοστό του χώρου, ανοίγοντας ένα κανάλι κοσμικής ενέργειας, που τώρα πλέον είναι ενεργό στο πεδίο" συμπληρώνει. Το πεδίο θα λειτουργεί από τις 9 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα καθημερινά, από τις 15 του Απρίλη μέχρι τις 15 του Οκτώβρη αυτόν τον χρόνο.

"Άνθρωποι που έχουν συγκεκριμένα προβλήματα με την υγεία τους, ή οτιδήποτε άλλο, ή που απλώς νιώθουν την ανάγκη να μπουν στο πεδίο, να σταθούν μέσα σ΄ αυτό ή και να κάτσουν. Δε χρειάζεται να μιλήσουν για τα προβλήματά τους, απλά να συγκεντρωθούν στα προσωπικά τους προβλήματα με το πρόσωπό τους στραμμένο στην ανατολή και τις παλάμες τους ανοιχτές στον αέρα" εξηγεί ο Dzemal. Το ανθρώπινο σώμα ρουφάει την κοσμική ενέργεια, σαν απορροφητήρας, συμπληρώνει.

Δέκα λεπτά παραμονής στο πεδίο θα ήταν περισσότερα από αρκετά για τη νέα αυτή θετική ενέργεια, ώστε να γεμίσει το σώμα και να απομακρύνει την αρνητική, η οποία διαρρέει από το σώμα μέσω των ποδιών και κατευθύνεται στο έδαφος, όπου εξουδετερώνεται.

Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται διαφορετικού τύπου εμπειρίες κατά την έκθεσή τους στην κοσμική ακτινοβολία και οι περισσότεροι από αυτούς, έχουν μία αίσθηση γαργαλήματος, λέει ο Dzemal. "Ένιωσα κάτι παράξενο, σα να έρεε ήπιος ηλεκτρισμός μέσα από τις παλάμες μου" αφηγείται η Djana από το Σαράγιεβο, αφού κάθισε για λίγη ώρα στο ενεργειακό πεδίο του Dzemal. Η συσσωρευμένη θετική ενέργεια δρα τρεις ημέρες μετά από τη θεραπεία, σύμφωνα με τον Dzemal.

Ο θεραπευτής ισχυρίζεται ότι έχει βοηθήσει πολλούς διάσημους ανθρώπους με τη βιοενέργεια αυτή, συμπεριλαμβάνοντας την πριγκίπισσα του Μονακό και έναν σεΐχη από το Κουβέιτ. Το μεγαλύτερο επίτευγμά του ωστόσο, ήταν το ότι βοήθησε τον αδελφό του να επιζήσει από ένα δυνατό καρδιακό επεισόδιο, πριν από δύο χρόνια.

"Ο αδελφός μου ήταν σε βαθύ κόμμα για τρεις μήνες και κανείς δεν πίστευε ότι θα επιζούσε. Στεκόμουν δίπλα του όλους αυτούς τους μήνες και ακόμα τρεις μήνες και δύο ημέρες. Σήμερα ο αδελφός μου είναι δυνατός και υγιής ξανά" λέει ο Dzemal.

Ανακάλυψε πρώτη φορά τις ικανότητές του αυτές, όταν ήταν 10 χρονών αγόρι. "Ένα βράδυ δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα και το σπίτι ήταν σκοτεινό. Ήθελα να μετακινήσω το βιβλίο του σχολείου μου και με έκπληξη είδα ένα περίεργο φως να αναδύεται από τα χέρια μου. Ήταν σαν τα χέρια μου να είχαν διαποτιστεί από ένα φωσφορίζων υγρό" εξιστορεί.

Σαν αγόρι, δεν τον είχε απασχολήσει το θέμα σχετικά με την ενέργεια που του είχε δοθεί, αλλά αργότερα άρχισε να διαβάζει βιβλία για την βιο-ενέργεια και τις υπερφυσικές ικανότητες, ιδιαίτερα σχετικά με τη γνωστή ρωσίδα ψυχικό Eugenia Davitashvili, που είναι γνωστή ως Djuna.

Ωστόσο, οι ειδικοί από την πρώην Γιουγκοσλαβία δεν έδειξαν κάποιο ενδιαφέρον για την περίπτωσή του και ο Dzemal επικοινώνησε με ένα ιταλικό ινστιτούτου βιο-ενεργειακής έρευνας στο Μιλάνο, απ΄ όπου πήρε ένα πιστοποιητικό που διαβεβαίωνε την υπερβολικά πάνω από το φυσιολογικό, ενεργειακή δύναμή του. Επίσης, ειδικεύτηκε στη θεραπεία μέσω βιοενέργειας, μέσα στο ίδιο ινστιτούτο.

Δηλώνει ότι αυτή η θεραπευτική μέθοδος μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία πονοκεφάλων, ρευματισμών, ισχιαλγίας, ψυχο-καταθλιπτικών καταστάσεων και πολλών άλλων σοβαρών προβλημάτων υγείας. Ο αριθμός των βοσνίων που ζητούν τη βοήθειά του αυξήθηκε μετά από τον πόλεμο που είχε γίνει μεταξύ 1992 και 1995, ο οποίος είχε αφήσει πολλούς ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα υγείας, εξαιτίας της έλλειψης ενέργειας.

"Κάθε σώμα παράγει τη δική του ενέργεια. Προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά προκαλούν απώλειες ενέργειας στο σώμα μας και μας κάνουν πολύ αδύναμους στο να αντιμετωπίσουμε τη ζωή" σύμφωνα με τον Dzemal.

Η ατμόσφαιρα του ήλιου παίζει ουράνια μουσική



Εκρήξεις στην επιφάνεια του Ήλιου φαίνεται ότι προκαλούν ακουστικά κύματα


Κυκλικοί βρόχοι μαγνητικών πεδίων κατά μήκος της ηλιακής κορόνας, μεταφέρουν μαγνητικά ηχητικά κύματα.

Η ακρόαση αυτής της ηλιακής συμφωνίας ωστόσο θα ήταν αδύνατη για ένα ανθρώπινο αυτί, καθώς η συχνότητα των ηχητικών κυμάτων βρίσκεται κάτω από το κατώφλι της ανθρώπινης ακοής. Ενώ οι άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν ήχους μεταξύ των 20 και 20.000 hertz, τα ηλιακά ηχητικά κύματα εκπέμπονται σε μια τάξη μεγέθους milli-hertz (ένα χιλιοστό του hertz).

Η μελέτη, η οποία παρουσιάστηκε πρόσφατα στην Εθνική Αστρονομική Συνάντηση της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας στο Lancashire της Αγγλίας, αποκαλύπτει ότι τα μαγνητικά πεδία σε σχήμα κυκλικών βρόχων που βρίσκονται κατά μήκος της εξώτερης ηλιακής περιοχής και που ονομάζεται «η κορόνα», φέρουν μαγνητικά ηχητικά κύματα με τρόπο παρόμοιο με των μουσικών οργάνων, όπως η κιθάρα ή τα πνευστά όργανα.

Ο Robertus von Fay-Siebenburgen και οι συνεργάτες του στο Ερευνητικό Κέντρο Ηλιακής Φυσικής και Διαστημικού Πλάσματος (Solar Physics and Space Plasma Research Center) του πανεπιστημίου του Sheffield συνδύασαν πληροφορίες που συλλέχτηκαν από δορυφόρους ηλιακής τροχιάς με θεωρητικά μοντέλα ηλιακών προόδων, όπως προεκβολές της μάζας της ηλιακής κορόνας.

Ανακάλυψαν ότι τα εκρηκτικά συμβάντα στην επιφάνεια του ηλίου, φαίνονταν να προκαλούν την εκπομπή ακουστικών κυμάτων, τα οποία αναπηδούν πίσω και μπροστά μεταξύ των άκρων των βρόχων του μαγνητικού πεδίου, ένα φαινόμενο γνωστό ως το στάσιμο κύμα.

«Αυτοί οι μαγνητικοί βρόχοι είναι ανάλογοι με μια απλή χορδή κιθάρας», εξηγεί ο Robertus von Fay-Siebenburgen. «Αν τεντώσεις και αφήσεις μια χορδή κιθάρας, θα ακούσεις τη μουσική».

Στο κοσμικό ισοδύναμο του τεντώματος της χορδής της κιθάρας, οι επονομαζόμενες μικροαναλαμπές στη βάση των βρόχων, θα μπορούσαν να τεντώνουν τους μαγνητικούς βρόχους και να θέτουν σε κίνηση τα ηχητικά κύματα, στοχάζονται οι ερευνητές. Ενώ οι ηλιακές αναλαμπές είναι οι μεγαλύτερες εκρήξεις στο ηλιακό σύστημα, οι μικροαναλαμπές είναι ένα εκατομμύριο φορές μικρότερες, αλλά πολύ περισσότερο συχνές. Και τα δύο αυτά φαινόμενα σχετίζονται σήμερα με την εκπομπή θερμότητας προς την εξώτερη επιφάνεια του ηλίου.

Τα ακουστικά κύματα μπορούν να είναι εξαιρετικά ενεργητικά, φτάνοντας ύψη δεκάδων μιλίων, και μπορούν να ταξιδέψουν με γρήγορες ταχύτητες από 45.000 μέχρι 90.000 μίλια την ώρα. «Αυτές οι [εκρήξεις] απελευθερώνουν ενέργεια ισοδύναμη με εκατομμύρια βόμβες υδρογόνου», είπε ο Robertus von Fay-Siebenburgen.

«Αυτές οι ενέργειες διεγείρουν τις μαγνητικές χορδές ή σταθερούς αυλούς, οι οποίες προκαλούν σταθερά κύματα - ακριβώς τα ίδια κύματα που παρατηρεί κανείς σε μια χορδή κιθάρας», είπε ο von Fay-Siebenburgen στη SPACE.com. Οι «ήχοι» εξασθενούν και σιωπούν σε λιγότερο από μια ώρα, κατασπαταλώμενοι στην καυτή ηλιακή κορόνα.

Οι σχετικές με τη μουσική ανακαλύψεις μπορούν να βοηθήσουν στην ερμηνεία του γιατί η ηλιακή κορόνα έχει τόσο μεγάλη θερμοκρασία. Ενώ η θερμοκρασία στην επιφάνεια του ηλίου βρίσκεται στους 10.000 βαθμούς Fahrenheit (5.538 Celsius), τα αέρια πλάσματος στην κορόνα ανεβαίνουν σε περισσότερο από 100 φορές μεγαλύτερες θερμοκρασίες.