Περίεργα

Υπενθύμιση αρχικής δημοσίευσης :

Κάποια είδη μυρμηγκιών επιτίθενται σε φωλιές άλλων μυρμηγκιών, σκοτώνοντας την "βασίλισσα" και παίρνοντας τους "εργάτες" σαν σκλάβους. Μάλιστα, οι "εισβολείς" εξαναγκάζουν τους "δούλους" να κάνουν τις δυσκολότερες εργασίες.

Το ταξίδι στο χρόνο θα είναι εφικτό για τον αιώνα μας!!!


Ο καθηγητής Ronald Mallett

O Ronald Mallett, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Connecticut βασίστηκε στις εξισώσεις του Αϊνστάιν για να σχεδιάσει μία χρονομηχανή που χρησιμοποιεί την κυκλοφορία δεσμών laser. Ενώ η ομάδα του συνεχίζει να ψάχνει για κάποια επιδότηση, ο ίδιος εύχεται να κατασκευάσει και να δοκιμάσει τη συσκευή, μέσα στα επόμενα 10 χρόνια.

Με μία θαυμαστή ιδέα και εξισώσεις που βασίζονται στις θεωρίες σχετικότητας του Αϊνστάιν, ο Ronald Mallett από το πανεπιστήμιο του Connecticut, επινόησε ένα πείραμα για να παρατηρήσει ένα νετρόνιο που ταξιδεύει στο χρόνο, μέσα σε μία κυκλοφορούμενη δέσμη laser. Υπολογίζει δε, πως η πιθανότητα να καταφέρουμε αυτό, που αποτέλεσε άπιαστο όνειρο για πολλούς εφευρέτες, ενώ συγχρόνως ενέπνευσε δεκάδες συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας, θα επαληθευτεί μέσα σε μια δεκαετία.

Μαύρες τρύπες, σκουληκότρυπες και κοσμικές χορδές - κάθε ένα από αυτά τα φαινόμενα προτάθηκε ως το κλειδί για την επίτευξη του ταξιδιού στο χρόνο, αλλά κανένα από αυτά δεν φαίνεται να δίνει μια εφικτή πιθανότητα, για τουλάχιστον έναν σημαντικό λόγο. Αν και σε θεωρητικό επίπεδο θα μπορούσαν να προκαλέσουν μία χωροχρονική στρέψη, χρειάζονται ωστόσο μία ανυπολόγιστα γιγάντια ποσότητα μάζας.

Ο Mallett, καθηγητής φυσικής για 30 χρόνια, υπολόγισε μια εναλλακτική σε σχέση με τις παραπάνω μεθόδους λύση, που βασίζεται στην περίφημη εξίσωση του Αϊνστάιν E=mc2.

«Ο Αϊνστάιν έδειξε ότι η μάζα και η ενέργεια είναι το ίδιο πράγμα», λέει ο Mallett, που δημοσίευσε την πρώτη του έρευνα σχετικά με το ταξίδι στο χρόνο στο Physics Letters το 2000. «Η χρονομηχανή που σχεδιάσαμε, χρησιμοποιεί φως με τη μορφή κυκλοφορούμενου laser, για να στρεβλώσει ή να καμπυλώσει το χρόνο, αντί να χρησιμοποιηθούν αντικείμενα με μάζα».

Για να προσδιορίσει εάν υπάρχει το φαινόμενο της καμπύλωσης του χρόνου, ο Mallett σχεδιάζει μία επιτραπέζιου μεγέθους συσκευή, που θα ελέγξει τη θεωρία του περί στρέβλωσης του χρόνου. Διευθετώντας κάποιους καθρέφτες, μπορεί να δημιουργήσει μια κυκλοφορούμενη δέσμη φωτός που θεωρεί πως μπορεί να στρεβλώσει τον περιβάλλοντα χώρο. Επειδή κάποια υποατομικά σωματίδια έχουν υπερβολικά μικρό χρόνο ζωής, ελπίζει πως θα καταφέρει να τα παρατηρήσει να υπάρχουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από το αναμενόμενο, εφόσον τα τοποθετήσει σε εγγύτητα με την κυκλοφορούμενη φωτεινή δέσμη. Αυτή η επιμήκυνση της ζωής τους θα σήμαινε πως τα σωματίδια γλίστρησαν μέσα από έναν βρόγχο χρόνου στο μέλλον.

«Σκεφτείτε πως έχετε ένα φλιτζάνι με καφέ και ένα κουτάλι» εξηγεί ο Mallett. «Ο καφές είναι κενός χώρος και το κουτάλι είναι η κυκλοφορούμενη φωτεινή δέσμη. Όταν ανακατεύετε τον καφέ με το κουτάλι, ο καφές - ή ο κενός χώρος αντίστοιχα - στριφογυρίζουν. Ας υποθέσουμε τώρα, πως ρίχνετε έναν κύβο ζάχαρης μέσα στο καφέ. Κατ’ αναλογία, εάν ο κενός χώρος στριφογυρνούσε, θα μπορούσατε να παρατηρήσετε το φαινόμενο, παρακολουθώντας ένα υποατομικό σωματίδιο που θα γυρνούσε γύρω - γύρω στο χώρο».

Και σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, οποτεδήποτε συμβαίνει μία μεταβολή στο χώρο, επηρεάζεται και ο χρόνος. Η στρέβλωση του χώρου προκαλεί στρέβλωση του χρόνου, πράγμα που θα σήμαινε θεωρητικά, πως κάποιος θα μπορούσε να περάσει μέσα από το χρόνο, όπως θα έκανε μέσα από το χώρο.

«Ως φυσικοί, έχουμε να κάνουμε με πειράματα που αφορούν υποατομικά σωματίδια», λέει ο Mallett. «Το πόσο σύντομα θα μπορέσει ο άνθρωπος να ταξιδέψει στο χρόνο, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επιτυχία αυτών των πειραμάτων, πράγμα που θα χρειαστεί περίπου μια δεκαετία. Και σε εξάρτηση με τις όποιες επαναστάσεις στον τρόπο που σκέφτονται οι επιστήμονες, αλλά και με την τεχνολογία και τις εφευρέσεις, πιστεύω πως ο άνθρωπος θα μπορέσει να ταξιδέψει στο χρόνο μέσα σ’ αυτόν τον αιώνα».

Ας φανταστούμε πως κάνουμε ένα βήμα στο παρελθόν. Πως ξέρουμε πως ο χρόνος δεν είναι από μια άποψη, μία ανθρώπινη επινόηση, και πως το να προσπαθήσουμε να τον χειριστούμε ως μέγεθος, απλώς είναι κάτι χωρίς νόημα;

«Τι είναι ο χρόνος; Αυτή είναι μία πολύ δύσκολη ερώτηση» λέει ο Mallett. «Χρόνος είναι ο τρόπος μας να διαχωρίζουμε τα γεγονότα μεταξύ τους. Ακόμα κι όταν δεν σκεφτόμαστε το χρόνο, μπορούμε να δούμε την αλλαγή των πραγμάτων, των εποχών, των ανθρώπων. Το γεγονός ότι ο κόσμος αλλάζει αποτελεί ένα εγγενές χαρακτηριστικό του φυσικού κόσμου και ο χρόνος είναι ανεξάρτητος από τον τρόπο με τον οποίο ονομάζουμε το φαινόμενο αυτό».

«Για τους φυσικούς, ο χρόνος είναι αυτό που μετράται από τα ρολόγια. Χρησιμοποιώντας αυτή τη σύμβαση, μπορούμε να τον χειριστούμε αλλάζοντας τις τιμές των ρολογιών, πράγμα που αλλάζει και την χρονική αξία ενός γεγονότος. Ο Αϊνστάιν έδειξε πως ο χρόνος επηρεάζεται από την κίνηση και οι θεωρίες του αποδείχθηκαν πειραματικά, συγκρίνοντας τον χρόνο σε ένα ατομικό ρολόι που ταξίδεψε γύρω από τη γη μέσα σε ένα τζετ. Φάνηκε πως ο χρόνος κινήθηκε πιο αργά από αυτόν σε ένα ρολόι στη γη».

Αν και το «ιπτάμενο ρολόι» επανέκτησε τον φυσιολογικό του ρυθμό όταν προσγειώθηκε, ποτέ πια δεν έδειξε τον ίδιο χρόνο με τα άλλα γήινα ρολόγια, πράγμα που σημαίνει πως έχουμε ήδη έναν ταξιδιώτη του χρόνου φερμένο από το παρελθόν μεταξύ μας, αν και πιστεύει πως βρίσκεται στο μέλλον...

Κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν την ιδέα του ταξιδιού στο χρόνο ανησυχητική, αν και ο Mallett - συνήγορος της θεωρίας των παραλλήλων συμπάντων - μας εγγυάται πως οι χρονομηχανές δε θα παρουσιάσουν κανέναν κίνδυνο.

«Το παράδοξο του παππού (η υπόθεση ότι κάποιος ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και σκοτώνει τον παππού του) δεν αποτελεί ζήτημα» λέει ο Mallett. «Κατά μία άποψη, το ταξίδι στο χρόνο σημαίνει πως ταξιδεύεις συγχρόνως στο χρόνο αλλά και μέσα σε άλλα σύμπαντα. Εάν πας πίσω στο παρελθόν, θα βρεθείς σε άλλο σύμπαν. Μόλις φτάσεις στο παρελθόν, κάνεις μία επιλογή και τότε γίνεται ένας διαχωρισμός. Το δικό μας σύμπαν δε θα επηρεαστεί από αυτό που κάνεις στην επίσκεψή σου στο παρελθόν».

Στο φως αυτής της «ασφάλειας», είναι κάπως ειρωνικός ο λόγος που έκανε τον Mallett ως παιδί, να ερευνήσει το ταξίδι στο χρόνο, ως επιθυμία να αλλάξει το παρελθόν ελπίζοντας για ένα διαφορετικό μέλλον. Όταν ήταν 10 χρονών ο πατέρας του πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 33 χρόνων. Διαβάζοντας τη «μηχανή που τρέχει μες στο χρόνο» του Ουέλς, ο Mallett αποφάσισε να βρει έναν τρόπο να γυρίσει πίσω και να προειδοποιήσει τον πατέρα του για τους κινδύνους του καπνίσματος!

Αυτό το προσωπικό στοιχείο τροφοδότησε την επιμονή του να σπουδάσει και να γίνει επιστήμονας, να ειδικευτεί στις εξισώσεις του Αϊνστάιν και να χτίσει μια επαγγελματική καριέρα πολύ υψηλών προδιαγραφών. Από τη δεκαετία του 70, η έρευνά του περιλαμβάνει τομείς όπως κβαντική βαρύτητα και σχετικιστική κοσμολογία. Μέσα στο 2006 σχεδιάζει να δημοσιεύσει ένα βιβλίο που αναφέρεται στις μελέτες του για το ταξίδι στο χρόνο.

Νετρίνα: ο γρίφος των μυστηριωδών μικροσκοπικών σωματιδίων


Το βασικό μοντέλο

Οι φυσικοί επιβεβαίωσαν πως τα νετρίνα, τα οποία θεωρήθηκε πως είχαν ρόλο - κλειδί στη δημιουργία του σύμπαντος, έχουν μάζα.

Αυτό είναι το κυριότερο εύρημα ενός πειράματος, που έγινε από γιαπωνέζους φυσικούς και που αφορά στην γενικότερη έρευνα σχετικά με τα νετρίνα. Τα ευρήματα υποδηλώνουν πως το βασικό μοντέλο (Standard Model) που εξηγεί τη συμπεριφορά και τη διάδραση μεταξύ των βασικών δομικών στοιχείων του σύμπαντος, χρειάζεται αναθεώρηση. Τα νετρίνα θεωρούνται ζωτικής σημασίας για την κατανόησή μας σχετικά με το σύμπαν. Αλλά οι επιστήμονες ξέρουν πολύ λίγα γι’ αυτά τα τόσο θεμελιώδη σωματίδια.

Διαφορετικά «αρώματα»

Τα νετρίνα συχνά περιγράφονται ως «σωματίδια - φαντάσματα», γιατί μπορούν να περάσουν μέσα από το διάστημα, την ατμόσφαιρα της γης και ακόμα και την ίδια τη γη, χωρίς σχεδόν καμία αλληλεπίδραση με την κανονική ύλη. Αυτό κάνει τη μελέτη τους πολύ δύσκολη.

Υπάρχουν τρία είδη - ή αρώματα - νετρίνων: τα νετρίνα μυονίων, σωματιδίων Ταυ και ηλεκτρονίων. Για να εξετάσουν τις ιδιότητές τους, οι επιστήμονες δημιούργησαν νετρίνα μυονίων σε έναν επιταχυντή σωματιδίων στο Fermilab (Fermi National Accelerator Laboratory) του Illinois. Εκτοξεύθηκε μία ακτίνα υψηλής ισχύος αποτελούμενη από αυτά τα σωματίδια, η οποία ξεκίνησε από έναν ανιχνευτή σωματιδίων στο Fermilab με σκοπό να καταλήξει σε έναν άλλο ανιχνευτή, 724 χιλιόμετρα μακρύτερα στο Soudan (US).

«Επειδή η αλληλεπίδρασή τους με την ύλη είναι τόσο σπάνια, μπορούμε να τα εκτοξεύσουμε κατευθείαν διαμέσου της γης και τα περισσότερα θα περάσουν μέσα απ’ αυτή, χωρίς να συμβεί τίποτε» εξήγησε η Dr Lisa Falk Harris, σωματιδιακή φυσικός του πανεπιστημίου στο Sussex και μέλος της ομάδας Minos. «Φυσικά, τα περισσότερα από αυτά, διαπερνούν επίσης και τους ανιχνευτές μας, αλλά αρκετά σπανίως, κάποιο από αυτά θα ανιχνευτεί - περίπου ένα ή δύο την ημέρα».

Στην ανιχνευτική διάταξη που έφτιαξαν οι επιστήμονες, ανιχνεύτηκαν λιγότερα σωματίδια από αυτά που αναμενόταν να φτάσουν. Είχαν δηλαδή «εξαφανιστεί».

«Στην πραγματικότητα, μετέβηκαν σε άλλο τύπο νετρίνων» δήλωσε η Dr Falk Harris.

Οι φυσικοί καλούν τη διαδικασία αυτή του μετασχηματισμού ενός τύπου νετρίνου σε κάποιον άλλο τύπο, ως ταλάντωση. Και για να μπορούν να κάνουν αυτόν τον μετασχηματισμό, οι φυσικοί πιστεύουν πως τα σωματίδια χρειάζεται να έχουν μάζα. «Το γεγονός ότι τα παρατηρούμε να εξαφανίζονται και να κάνουν αυτήν την μικροσκοπική μεταστοιχείωση, σημαίνει πως πρέπει να έχουν μάζα» δήλωσε η Dr Falk Harris.

Το μυστήριο της «αγνοούμενης μάζας»

Αυτά είναι τα πρώτα αποτελέσματα του πειράματος Minos, στο οποίο απασχολήθηκαν επιστήμονες 32 ινστιτούτων από 6 χώρες. Επιβεβαιώνει τις προγενέστερες παρατηρήσεις της εξαφάνισης των νετρίνων, που έγιναν το 2002 στο ιαπωνικό πείραμα K2K, στο οποίο οι επιστήμονες εκτόξευσαν νετρίνα μυονίων σε έναν ανιχνευτή που βρισκόταν 240 χιλιόμετρα μακριά. Η επιβεβαίωση του γεγονότος ότι τα νετρίνα έχουν μάζα θα έχει δραματικές συνέπειες για τη σωματιδιακή φυσική.

«Στη σωματιδιακή φυσική υπάρχει το βασικό μοντέλο, το οποίο περιγράφει πως συμπεριφέρονται και αλληλεπιδρούν τα θεμελιώδη δομικά στοιχεία της ύλης» εξήγησε η Dr Falk Harris. «Και σύμφωνα με το μοντέλο αυτό, τα νετρίνα δε θα έπρεπε να έχουν μάζα. Έτσι, το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή έχουμε ανεξάρτητες μεταξύ τους μετρήσεις, σύμφωνα με τις οποίες, τα νετρίνα φαίνεται πως έχουν μάζα, σημαίνει πως το βασικό μοντέλο πιθανότατα θα πρέπει να αναθεωρηθεί ή και να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο»

Πιο μακροπρόθεσμα, τα ευρήματα αυτά ίσως θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα το μυστήριο της αγνοούμενης μάζας στο σύμπαν. «Πολλές παρατηρήσεις υποδηλώνουν πως στο σύμπαν υπάρχει πολύ περισσότερη ύλη από αυτή που είναι ορατή» δήλωσε η καθηγήτρια Jenny Thomas, σωματιδιακή φυσικός στο University College του Λονδίνου και επίσης μέλος της ομάδας Minos. «Είμαστε περικυκλωμένοι από νετρίνα, έτσι σε κάθε τετραγωνικό εκατοστό υπάρχουν εκατοντάδες από αυτά κάθε στιγμή. Για να το πούμε απλά, εάν όντως έχουν βάρος, σημαίνει πως στο σύμπαν υπάρχει πολύ περισσότερη μάζα από όση αρχικά πιστεύαμε πως υπήρχε».

Για τα νετρίνα έχει επίσης θεωρηθεί πως έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του σύμπαντος. Τα ευρήματα του πειράματος Minos, καθώς και άλλων μελλοντικών πειραμάτων, μπορεί να μας βοηθήσουμε να ρίξουμε φως στο μεγάλο μυστήριο του πως δημιουργήθηκε η ύλη και γιατί τόση πολύ από την αντι-ύλη του σύμπαντος έχει εξαφανιστεί.

Διαίσθηση: υπόθεση του νου ή της καρδιάς;


νους - καρδιά - διαίσθηση

Το τηλέφωνο χτυπά και στη γραμμή είναι ένας παλιός φίλος, που είχατε να δείτε για χρόνια και που μόλις την προηγούμενη ημέρα τον σκεφτόσασταν έντονα. Ξαφνικά αποφασίζετε να γυρίσετε σπίτι από έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο από αυτόν που συνηθίζετε, για να ανακαλύψετε αργότερα ότι στο δρόμο που αποφύγατε έγινε ένα τρομερό ατύχημα, που αν βρισκόσασταν εκεί, θα μπορούσατε να είχατε σκοτωθεί. Τι σύμπτωση! Ή όχι; Είναι όλα αυτά τα περιστατικά συμπτώσεις, ή το αποτέλεσμα διαισθήσεων;

Η διαίσθηση συχνά θεωρείται ως μια μυστήρια έκτη αίσθηση. Ωστόσο, μια επιστημονική μελέτη στο ινστιτούτο HeartMath βοηθά να λύσουμε κάποια από τα μυστήρια, που περικυκλώνουν τη διαίσθηση, αποκαλύπτοντας ότι η καρδιά παίζει σημαντικό ρόλο στην παραλαβή και επεξεργασία διαισθητικών πληροφοριών.

Όλοι έχουμε ακούσει για περιπτώσεις όπως αυτή, που μια μητέρα ξαφνικά ανησυχεί για το παιδί της που παίζει στον κήπο και ανακαλύπτει ότι αυτό έχει βγει στο δρόμο και κινδυνεύει να το πατήσει αυτοκίνητο. Πολλοί από εμάς έχουμε νιώσει οι ίδιοι κάποιο διαισθητικό ερέθισμα. Η επιστημονική κοινότητα ωστόσο κοιτά με σκεπτικισμό την ιδέα της διαίσθησης και αναρωτιέται αν αυτή βασίζεται σε μνήμες από περασμένα περιστατικά ή αν πρόκειται για πραγματική αντίληψη ενός μελλοντικού γεγονότος.

Ο καθηγητής Rollin McCraty, διευθυντής έρευνας στο ινστιτούτο HeartMath στο Boulder Creek της Καλιφόρνιας, διηύθυνε μια επιστημονική μελέτη που εξέταζε την ύπαρξη φυσιολογικών ενδείξεων που σχετίζονται με διαίσθηση. Η μελέτη σκόπευε να ερευνήσει αν με κάποιο τρόπο μπορούμε να λάβουμε πληροφορίες για ένα γεγονός στο μέλλον πριν αυτό συμβεί, και αν ναι, να προσδιορίσει πού και πότε στο μυαλό και το σώμα του ατόμου αυτές οι πληροφορίες λαμβάνονται και επεξεργάζονται.

Η έρευνα του HeartMath έχει συζητηθεί στο περιοδικό Journal of Alternative and Complementary Medicine σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος, (2/2004), αναφέρεται ο ρόλος της καρδιάς στην λήψη και επεξεργασία της διαισθητικής πληροφορίας. Το δεύτερο μέρος (4/2004) εστιάζει στο πού και πότε στον εγκέφαλο γίνεται η επεξεργασία της διαισθητικής πληροφορίας και πώς γίνεται η συνεργασία μεταξύ καρδιάς και εγκεφάλου σε αυτή τη διαδικασία.

Οι ερευνητές του HeartMath ανακάλυψαν ότι μπορούμε να έχουμε γνώση για ένα γεγονός, 5 έως 7 δευτερόλεπτα πριν αυτό συμβεί. Στην έρευνα τα άτομα που συμμετείχαν στα πειράματα έβλεπαν μια σειρά από εικόνες, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν ειρηνικές και ήρεμες, όπως τοπία, δέντρα και χαριτωμένα ζωάκια. Κάποιες, λίγες εικόνες παρεμβάλλονταν στη σειρά που έδειχναν βίαιες ή γενικότερα έντονα συναισθηματικές σκηνές, όπως ατυχήματα, ματωμένα μαχαίρια, φόνους.

Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων τα άτομα που συμμετείχαν εξετάζονταν με μηχανήματα, που κατέγραφαν ψυχοσωματικές αντιδράσεις, όπως EEG (εγκεφαλικά κύματα), ECG (ηλεκτροκαρδιογράφημα), αλλαγές στην αναπνοή και το σφυγμό, ενδείξεις εκκρίσεων στο σώμα. Οι ενδείξεις παρουσίαζαν κάποια συναισθηματική αντίδραση των συμμετεχόντων 5 με 10 δευτερόλεπτα πριν την εμφάνιση της δυσάρεστης εικόνας.

Η διαίσθηση είναι μια διαδικασία που εμπλέκει νου και καρδιά

Τα αποτελέσματα των πειραμάτων δείχνουν ότι η καρδιά λαμβάνει τη διαισθητική πληροφορία και αντιδρά σε αυτή. Οι σημαντικές αλλαγές στο ρυθμό των χτύπων της καρδιάς λίγο πριν την εμφάνιση των δυσάρεστων εικόνων, σηματοδοτούν αυτό το γεγονός σε σύγκριση με τον ήρεμο ρυθμό των χτύπων της καρδιάς, κατά τη διάρκεια θέασης των υπόλοιπων εικόνων. Το γεγονός ότι η καρδιά συμμετέχει στην αντίληψη μελλοντικών εξωγενών περιστάσεων είναι ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Η κλασσική επιστημονική θέαση θεωρεί τον εγκέφαλο ως μοναδικό πεδίο, στο οποίο γίνεται η επεξεργασία της πληροφορίας. Αυτή η μελέτη ανοίγει ένα νέο πεδίο έρευνας προς μια διαφορετική θέαση και κατανόηση της διαίσθησης και προτείνει ότι αυτή είναι μια πιο ευρεία διαδικασία, που εμπλέκει τουλάχιστον τον εγκέφαλο και την καρδιά σε μια μεταξύ τους στενή συνεργασία.

Ένα επίσης ενδιαφέρον αποτέλεσμα του πειράματος ήταν ότι υπήρξαν διαφορές στην λήψη της διαισθητικής πληροφορίας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι γυναίκες φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία στη λήψη της μελλοντικής συναισθηματικής πληροφορίας. Οι αντιδράσεις των γυναικών ήταν πιο έντονες από των ανδρών στη θέαση των ίδιων εικόνων. Ο καθηγητής McCraty εξηγεί ότι «με βάση αυτή και άλλες μελέτες, που προηγήθηκαν, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι όσο μεγαλύτερη είναι για το άτομο η συναισθηματική σημασία του μελλοντικού γεγονότος, τόσο πιο έντονη είναι η αντίδραση που καταγράφεται από τη λήψη της διαισθητικής πληροφορίας».

Η καρδιά έχει θεωρηθεί ως κανάλι γνώσης και σοφίας που ξεπερνά τη συνηθισμένη αντίληψή μας σε κυριολεκτικά όλους τους αρχαίους και σύγχρονους ανθρώπινους πολιτισμούς. Το HeartMath πιστεύει ότι η σπουδαιότητα της ανακάλυψης έγκειται στην ανακάλυψη της άμεσης συμμετοχής της καρδιάς στην επεξεργασία της διαισθητικής πληροφορίας.

Ο καθηγητής McCraty λέει ότι «από όσο γνωρίζουμε, αυτή είναι η πρώτη έρευνα που μετρά και αποδεικνύει τη συμμετοχή της καρδιάς στην διαισθητική αντίληψη και αυτό είναι μια σημαντική ένδειξη ότι ο εγκέφαλος δε λειτουργεί μόνος του σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτή είναι μια σημαντική ανακάλυψη, που μπορεί να ανοίξει την πόρτα σε ακόμη μεγαλύτερες επιστημονικές μελέτες για το ρόλο της καρδιάς στην αντίληψη και τη συμπεριφορά του ανθρώπου».

Αυξάνοντας την ικανότητά μας να προσχεδιάζουμε, βασισμένοι στην διαίσθησή μας

Η διαισθητική αντίληψη παίζει σημαντικό ρόλο σε καθημερινές αποφάσεις, σε πεδία όπως η εργασία, η ιατρική διάγνωση, η νομική, τα αθλητικά παιχνίδια, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, η αποφυγή κινδύνων στην οδήγηση, η σχέση μεταξύ μητέρας - παιδιού ή δασκάλου - μαθητή. Αν η καρδιά παίζει έναν τόσο σημαντικό ρόλο στη διαισθητική αντίληψη, τότε μαθαίνοντας να παρατηρούμε πιο προσεκτικά τις μικροαλλαγές στον τρόπο που αισθανόμαστε, ή το ρυθμό της καρδιάς, μπορούμε να αναπτύξουμε την ικανότητα της διαίσθησης.

Το ινστιτούτο του HeartMath

Ιδρύθηκε το 1991 από τον Doc Childre και για παραπάνω από μια δεκαετία πραγματοποιεί έρευνες που εστιάζουν στη σχέση μεταξύ καρδιάς και εγκεφάλου και στους τρόπους, που αυτή επιδρά στη φυσική, νοητική, ψυχολογική, συναισθηματική υγεία και συμπεριφορά μας.

Βασισμένο σε ετούτη τη μελέτη, το ινστιτούτο του HeartMath έχει αναπτύξει μια σειρά από επιστημονικά εξειδικευμένα εργαλεία, μαζί και την απαραίτητη τεχνολογία, ώστε να βοηθήσει ανθρώπους να μειώσουν το στρες, και να μπορέσουν να αποκτήσουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Το ινστιτούτο είναι γνωστό διεθνώς και έχει συμμετάσχει σε πολλά ιατρικά, ψυχολογικά και βιοϊατρικά συνέδρια.

Τι γίνεται με τα "αιρετικά" ευαγγέλια;
Πέρα από το Ευαγγέλιο του Ιούδα


"αιρετικά" και απόκρυφα ευαγγέλια

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το «Ευαγγέλιο του Ιούδα», αυτό το «ριζοσπαστικό» πρωτο-χριστιανικό κείμενο που παρουσιάζει τον Ιούδα να «προδίδει» τον Ιησού από καθήκον και για να εκπληρωθεί το αναπόδραστο της μοίρας. Ένα κείμενο που προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία του Χριστιανισμού, με τη μορφή του Ιούδα να είναι ο πλησιέστερος μαθητής του Ιησού, από τον οποίο μπορούσε να ζητήσει ακόμα και να τον προδώσει. Είναι όμως αυτό το μόνο «αιρετικό» Ευαγγέλιο; Κάθε άλλο !!! Μια ολόκληρη σειρά από πρωτο-χριστιανικά κείμενα, άγνωστα στον πολύ κόσμο, διεκδικούν τον τίτλο του «Απόκρυφου» και του «αιρετικού» Ευαγγελίου, προσπαθώντας να δώσουν μία εικόνα του Χριστιανισμού διαφορετική από αυτήν που ξέρουμε.

Η Καινή Διαθήκη όπως τη γνωρίζουμε περιέχει τα 4 «κλασσικά» και επίσημα Ευαγγέλια: του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη. Πάντα βέβαια υπήρχαν και οι αναφορές για κάποια αποκαλούμενα «Απόκρυφα» Ευαγγέλια, μη αποδεκτά ή «ξεχασμένα» από την επίσημη Εκκλησία. Ήδη από το 1945, μία σειρά αρχαίων κειμένων γραμμένων στην κοπτική γλώσσα ήρθαν στην επιφάνεια στην περιοχή Nag Hammadi της αιγυπτιακής ερήμου.

Πρόκειται για μία σειρά από 52 αρχαία κείμενα, που συζητήθηκαν πολύ στις επόμενες δεκαετίες. Ανάμεσά τους και το λεγόμενο «Ευαγγέλιο του Θωμά» το οποίο θεωρείται από ειδικούς προγενέστερο των Ευαγγελίων του Ματθαίου και του Λουκά, οι οποίοι - κατά μία άποψη - φαίνεται μάλιστα να το χρησιμοποίησαν ως πηγή για τα δικά τους Ευαγγέλια.

Έτσι δεν είναι σήμερα περίεργο που κάποιοι ερευνητές, όπως η Elaine Pagels, καθηγήτρια Θεολογίας στο πανεπιστήμιο του Princeton, μελετούν αυτά τα αρχαία, αμφιλεγόμενα κείμενα, γνωστά ως «Γνωστικά Ευαγγέλια» τα οποία παρουσιάζουν μία εναλλακτική άποψη για τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και το βαθύτερο νόημα των χριστιανικών διδασκαλιών. Η Pagels αναλύσει αυτό το ζήτημα στο έργο της "Jesus and His Message in the Gnostic Gospels" («Ο Ιησούς και του Μήνυμά Του στα Γνωστικά Ευαγγέλια»).

Η Pagels αναφέρεται σε μία εποχή που το χριστιανικό δόγμα δεν είχε διαμορφωθεί πλήρως. Αυτό εξάλλου έγινε μέσα από μία διαδικασία Οικουμενικών Συνόδων και συνεχών διαμαχών ανάμεσα σε χριστιανικές ομάδες που η μία έλεγχε δογματικά την άλλη σε θέματα κατανόησης των χριστιανικών διδασκαλιών και μία διαδικασία που κράτησε αιώνες!

Ανάμεσα στις πρώτες χριστιανικές ομάδες ήταν και αυτή των Γνωστικών Χριστιανών οι οποίοι πήραν το όνομά τους από την πεποίθησή τους ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι απλά μία πίστη, αλλά ένα σύστημα γνώσης και διδασκαλιών που επιτρέπει στον άνθρωπο να γνωρίσει τον εαυτό του και τη Φύση. Κατά την Pagels την τάση αυτή αποτυπώνουν τα παρακάτω λόγια του Ιησού, παρμένα από το - Απόκρυφο - Ευαγγέλιο του Θωμά: «Πρέπει να βγάλεις αυτό που είναι μέσα σου για να σωθείς, αλλιώς θα καταστραφείς» (σε ελεύθερη μετάφραση).

Για τους Γνωστικούς, κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνει «Υιός του Θεού» μέσα από την προσωπική έρευνα και την αναζήτηση των αιτιών της χαράς, της λύπης, της αγάπης ή του μίσους. Ο ίδιος ο Ιησούς δεν αποτελεί παρά ένα «μοντέλο» δράσης, ένα παράδειγμα για τον κάθε άνθρωπο-αναζητητή της Αλήθειας και του Θεού.

Με τον τρόπο αυτό οι Γνωστικοί παρουσιάζονται σαν μία φιλοσοφική-εσωτεριστική ομάδα παρά μία ακόμα ομάδα πιστών στους κόλπους της Χριστιανικής Εκκλησίας των πρώτων αιώνων μ.Χ. Είναι γνωστό ότι πυρήνες Γνωστικών αναπτύχθηκαν σε όλη σχεδόν τη Μεσόγειο, επηρεάζοντας τη χριστιανική σκέψη και τα - αδιαμόρφωτα ακόμα χριστιανικά δόγματα - δίνοντας μία έντονη φιλοσοφική χροιά στη νέα θρησκεία.

Βέβαια η ίδια η φύση του Γνωστικισμού και το χαρακτηριστικό της προσωπικής αναζήτησης περιόρισε τον Γνωστικισμό στο να μην μπορεί να εξαπλωθεί στις μάζες και να αποτελέσει το πνευματικό χώρο μόνο των ανθρώπων-αναζητητών, όπως και κάθε φιλοσοφικό σύστημα που αναγκαστικά περιορίζεται στους ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν με τις αρχές του.

Ανάμεσα στις επιρροές του Γνωστικισμού είναι η συγγραφή των λεγόμενων «Γνωστικών Ευαγγελίων» που δίνουν μία διαφορετική διάσταση στο Χριστιανισμό καθώς διαφέρουν στο πνεύμα τους από τα τέσσερα επίσημα Ευαγγέλια. Αυτές τις διαφορές τονίζει στο έργο της η Pagels αντιπαραθέτοντας χωρία από τα Γνωστικά και από τα κανονικά Ευαγγέλια.

Οι αντιπαραθέσεις αυτές αποτέλεσαν αιτία συγκρούσεων και αιρετικών κινήσεων ήδη από τα πρωτο-χριστιανικά χρόνια, δίνοντας μορφή στο χριστιανικό δόγμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν «λυθεί» και απαντηθεί για τον σύγχρονο Χριστιανό-αναζητητή.

Για παράδειγμα η σύγκριση Γνωστικών και κανονικών Ευαγγελίων φέρνει στην επιφάνεια το ζήτημα της φύσης του Ιησού: ήταν ο «Μονογενής Υιός Θεού» όπως αναφέρεται π.χ. στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο ή απλά ένα οδηγός, ένας φωτισμένος άνθρωπος για να μας δείξει το Δρόμο του Θεού, όπως παρουσιάζεται στις γνωστικές διδασκαλίες. Ερώτημα που προκάλεσε αιρέσεις και σχίσματα στους κόλπους της νέας θρησκείας πριν από 2000 χρόνια.

Επιπλέον τα Γνωστικά Ευαγγέλια φέρονται να περιέχουν εσωτερικές και απόκρυφες διδασκαλίες του Ιησού, προεκτείνοντας τον χαρακτήρα των κανονικών Ευαγγελίων που περισσότερο περιέχουν ιστορικά στοιχεία, ηθικές διδασκαλίες και παραβολές.

Όλες αυτές οι θέσεις των Γνωστικών έκαναν κάποιους από τους πρώτους Πατέρες και ιεράρχες του Χριστιανισμού να δουν στο πρόσωπο των Γνωστικών μία «αιρετική» κίνηση, καθώς διαπίστωναν ότι βρίσκονται μπροστά στο φαινόμενο μίας ομάδας φιλοσοφικού-εσωτερικού τύπου που έβρισκε έδαφος να αναπτυχθεί στα πλαίσια της νέας θρησκείας, η οποία θέλοντας να απευθυνθεί στις μάζες των μεσογειακών λαών, περιείχε αναγκαστικά περισσότερο το στοιχείο της πίστης παρά της έρευνας.

Φιλοσοφικά ερωτήματα όπως αυτό της φύσης του Ιησού, έπρεπε να αποτελούν δογματικές αλήθειες κι όχι σημείο τριβής και προσωπικής αναζήτησης και οι αναζητήσεις των Γνωστικών δεν ήταν καθόλου «εύπεπτες» για τον πολύ κόσμο. Αντίθετα περιέπλεκαν τα πράγματα. Αυτό έκανε τον Ειρηναίο, επίσκοπο της Λυών να θεωρεί ότι οι Γνωστικοί έκαναν περισσότερο κακό παρά καλό στη νεογέννητη Εκκλησία και να αποκηρύξει τα Γνωστικά Ευαγγέλια υποστηρίζοντας ότι «όπως υπάρχουν τέσσερις κύριοι άνεμοι, τέσσερις στύλοι που συγκρατούν τον Ουρανό και τέσσερις γωνίες στο Σύμπαν, έτσι υπάρχουν και μόνο τέσσερα κανονικά Ευαγγέλια» (αυτά των τεσσάρων Ευαγγελιστών).

Όμως η Pagels στο έργο της δίνει μία πιο ορθολογιστική εξήγηση στην απόρριψη των Γνωστικών Ευαγγελίων (και σε επέκταση και όλου του Γνωστικισμού) από την επίσημη πρωτο-χριστιανική Εκκλησία. Κατά την Pagels οι φιλοσοφικές αναζητήσεις των Γνωστικών θεωρήθηκαν επικίνδυνες καθώς υποδείκνυαν έναν δρόμο προς τον Θεό που περνούσε από την προσωπική αναζήτηση και προσπάθεια, παρά από τους θεσμούς της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια η Εκκλησία δεν ήταν ο απαραίτητος ενδιάμεσος σταθμός-γέφυρα ανάμεσα σε άνθρωπο και Θεό - και αυτό βέβαια ήταν επικίνδυνο για την υπό διαμόρφωση και εξάπλωση χριστιανική πίστη.

Ο φιλοσοφικός και εσωτερικός δρόμος των Γνωστικών γίνεται φανερός και από επιρροές που αυτοί είχαν με φιλοσοφικά και θρησκευτικά συστήματα της Ανατολής, κυρίως με τον Βουδισμό. Η πραγμάτωση του Γνωστικού έρχεται μέσα από τεχνικές διαλογισμού, ασκήσεις και βίωση κάποιας ηθικής διδασκαλίας. Οι πρακτικές αυτές ήταν απαραίτητες για τους πρώτους Χριστιανούς που δεν αρκούνταν στην απλή πίστη αλλά ήθελαν να συμπληρώσουν το πνευματικό τους κενό με μία εσωτερική αναζήτηση και το προσωπικό βίωμα.

Επιπλέον τα Γνωστικά Ευαγγέλια παρουσιάζουν έντονο το ρόλο της γυναίκας στο άμεσο περιβάλλον του Ιησού, καθώς αναφέρονται σε ένα σύνολο γυναικών που περιλαμβάνονται στον στενό κύκλο του.

Όλοι αυτοί υπήρξαν παράγοντες εξάπλωσης του Γνωστικισμού στον χώρο της Μεσογείου, στους πρώτους αιώνες μ.Χ. παρόλο που σύντομα οι διδασκαλίες τους, τα Ευαγγέλιά τους και γενικότερα το φιλοσοφικό τους σύστημα παραγκωνίστηκε από την επίσημη Εκκλησία.

Η πρόσφατη ανακάλυψη του «Ευαγγελίου του Ιούδα» έρχεται απλά να ξαναφέρει στην επιφάνεια το ζήτημα των απόκρυφων χριστιανικών διδασκαλιών, της επιρροής του Χριστιανισμού από άλλα φιλοσοφικά και θρησκευτικά συστήματα της εποχής αυτής και του κατά πόσον η αναζήτηση του Θεού μπορεί να αποτελέσει προσωπική υπόθεση ή πρέπει να περάσει μέσα από ένα σύστημα πίστης (αναγκαστικά λίγο ως πολύ δογματικό).

Οι επιθανάτιες εμπειρίες μπερδεύουν το νου...


Πορεία προς το φως

Η τάση του νου να θολώνει κάποιες φορές το όριο μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση του φαινομένου των επιθανάτιων εμπειριών, προτείνει μια προκαταρκτική έρευνα.

Αποτελεί μια ανοικτή ερώτηση το γιατί κάποιοι άνθρωποι βλέπουν ένα λαμπερό φως, νιώθουν ότι απομακρύνονται από το σώμα τους, ή έχουν άλλες ασυνήθιστες αισθήσεις, όταν βρίσκονται κοντά στο θάνατο, ή όταν πιστεύουν ότι πρόκειται να πεθάνουν. Μερικοί άνθρωποι βλέπουν αυτές τις επονομαζόμενες «επιθανάτιες εμπειρίες» ως αποδείξεις για τη ζωή μετά το θάνατο, ενώ πολλοί νευρολόγοι έχουν θεωρήσει το φαινόμενο εξαιρετικά πολύπλοκο για να μπορεί να μελετηθεί επιστημονικά. Αλλά η νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Neurology (neurology.org), προτείνει ότι η αιτία των επιθανάτιων εμπειριών είναι βιολογική και σχετίζεται με το θόλωμα των ορίων μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης. Οι ερευνητές βρήκαν ότι άτομα που υποστηρίζουν ότι είχαν επιθανάτιες εμπειρίες, πολύ πιθανό να έχουν ένα ιστορικό «παρείσφρησης REM», κατά το οποίο μέρος της ονειρικής κατάστασης παρεισδύει μέσα στην πραγματικότητα του ατόμου, καθώς αυτό ξυπνά. Μπορεί για παράδειγμα το άτομο να νιώθει παράλυση μόλις ξυπνά, ή να έχει οπτικές ή ακουστικές παραισθήσεις, όταν αποκοιμιέται ή ξυπνά. Από τα 55 άτομα, που μελετήθηκαν και είχαν κάποια επιθανάτια εμπειρία, το 60% είχαν σε κάποια στιγμή της ζωής τους βιώσει παρείσφρηση REM (REM: Rapid Eye Movement - γρήγορη κίνηση των οφθαλμικών βολβών, κατά τη διάρκεια που κάποιος ονειρεύεται).

Αφυπνίζοντας το σώμα

Τα αποτελέσματα της έρευνας οδηγούν στη θεωρία ότι το σύστημα αφύπνισης του εγκεφάλου προδιαθέτει σε κάποια άτομα και τα δύο φαινόμενα, την παρείσφρηση REM και την επιθανάτια εμπειρία, όπως υποστηρίζει ο Δρ. Kevin Nelson, νευρολόγος στο πανεπιστήμιο του Kentucky στο Lexington. Το σύστημα αφύπνισης, λέει ο Nelson, ρυθμίζει όχι μόνο το στάδιο REM του ύπνου, αλλά ακόμη την προσοχή και την ετοιμότητα του ατόμου κατά τη διάρκεια της εγρήγορσης, συμπεριλαμβανομένων των καταστάσεων που το άτομο βιώνει κίνδυνο. Και συμπληρώνει ότι πολλά από τα στοιχεία της παρείσφρησης REM σχετίζονται με αυτά της επιθανάτιας εμπειρίας. Κατά τη διάρκεια του σταδίου REM, τα οπτικά κέντρα του εγκεφάλου εμφανίζουν έντονη δραστηριότητα, ενώ τα άκρα των μυών εμφανίζουν προσωρινή παράλυση. Έτσι, κατά το Nelson, η παρείσφρηση REM κατά τη βίωση ενός κινδύνου, θα μπορούσε να προκαλέσει το όραμα του φωτός και την αίσθηση του θανάτου, που νιώθουν συχνά τα άτομα που έχουν επιθανάτιες εμπειρίες.

Όχι όλη η αλήθεια...

Άλλες ενδείξεις υποστηρίζουν πως η παρείσφρηση του σταδίου REM παίζει κάποιο ρόλο για τις επιθανάτιες εμπειρίες, λέει ο Nelson. Και συμπληρώνει, πως ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η διέγερση του σπλαχνικού νεύρου, που συνδέει τον εγκέφαλο με την καρδιά, τους πνεύμονες και το έντερο, ερεθίζει την παρείσφρηση του σταδίου REM. Και σίγουρα η αυξανόμενη δραστηριότητα αυτού του νεύρου είναι μέρος του μηχανισμού ανταπόκρισης σε κίνδυνο του σώματος του ατόμου. Αλλά ακόμη, λέει ο Nelson, δε πιστεύει ότι η παρείσφρηση του REM μπορεί να εξηγήσει ολοκληρωτικά το φαινόμενο της επιθανάτιας εμπειρίας και τα αποτελέσματα της έρευνας δε θα έπρεπε να στερήσουν το μεταφυσικό νόημα που έχουν δώσει οι άνθρωποι σε αυτές τις εμπειρίες. «Η εργασία μου είναι πνευματικά ουδέτερη», λέει ο Nelson, τονίζοντας ότι η έρευνα μπορεί να επισημάνει μόνο τον τρόπο που ο εγκέφαλος συμμετέχει στη μεταθανάτια εμπειρία, αλλά δε μπορεί να δώσει απάντηση για τους λόγους, που αυτή συμβαίνει. «Το γιατί, δεν μπορεί να απαντηθεί επιστημονικά», συμπληρώνει.

16 σημάδια που υποδηλώνουν πως το σπίτι σας είναι στοιχειωμένο!!

Μέρος πρώτο: οι ενδείξεις





Ακούτε βαριά βήματα στον διάδρομο του επάνω ορόφου, ενώ ξέρετε πως δεν είναι κανείς πάνω... Μία πόρτα κλείνει χωρίς εμφανή αιτία... Συχνά χρησιμοποιούμενα αντικείμενα εξαφανίζονται και επανεμφανίζονται χωρίς λόγο... Το φως της κουζίνας ανάβει από μόνο του. Μυρίζετε ένα περίεργο άρωμα στην ατμόσφαιρα του σπιτιού σας...

Τα παραπάνω μπορεί να είναι ενδείξεις, πως το σπίτι σας είναι στοιχειωμένο. Τα αληθινά στοιχειώματα είναι ένα σπάνιο φαινόμενο και συχνά είναι δύσκολο να διακρίνετε εάν τα περίεργα φαινόμενα που συμβαίνουν στο σπίτι σας οφείλονται σε στοίχειωμα. Για την ακρίβεια, κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι είναι «στοίχειωμα», τι το προκαλεί και γιατί αρχικά συμβαίνει. Υπάρχουν πολλές θεωρίες, αλλά είναι πάνω απ' όλα θεωρίες. Το ζητούμενο είναι: Εάν πιστεύετε πως το σπίτι σας είναι στ’ αλήθεια στοιχειωμένο, ποια είναι η καλύτερη στάση που θα μπορούσατε να κρατήσετε;

Τα σημάδια του στοιχειώματος

Το πρώτο βήμα είναι να προσδιορίσετε όσο περισσότερο μπορείτε, εάν πράγματι βρίσκετε αντιμέτωποι με μία γνήσια περίπτωση στοιχειώματος. Δεν μοιάζουν όλες οι περιπτώσεις στοιχειώματος μεταξύ τους και συχνά παρουσιάζουν μια ποικιλία φαινομένων. Κάποιες αφορούν ένα μόνο είδος περίεργου φαινομένου - όπως το να κλείνει απότομα η πόρτα χωρίς λόγο και πολύ συχνά - ενώ άλλες παρουσιάζουν μια μεγάλη γκάμα φαινομένων, που κυμαίνονται από αλλόκοτους ήχους μέχρι και ξεκάθαρες εμφανίσεις ανθρώπινων προσώπων ή οντοτήτων εν γένει.

Ας δούμε μια μερική λίστα φαινομένων, που μπορεί να καθιστούν πιθανή την περίπτωση στοιχειώματος:

1. Ανεξήγητοι θόρυβοι - βήματα, χτυπήματα, κρότος, σαματάς, ήχοι ξυσίματος, ήχος από κάτι που πέφτει. Κάποιες φορές οι ήχοι είναι αδιόρατοι και κάποιες άλλες μπορεί να είναι αρκετά δυνατοί.
2. Πόρτες, ντουλάπες και ντουλάπια που ανοίγουν και κλείνουν - τις περισσότερες φορές, τα φαινόμενα αυτά δεν τα βλέπει κανείς απευθείας. Το υποκείμενο είτε ακούει τους συγκεκριμένους θορύβους από τις πόρτες που ανοίγουν και κλείνουν (οι κάτοικοι ενός σπιτιού μπορούν να ξεχωρίσουν εύκολα τους ήχους που κάνουν διάφορα πράγματα στο σπίτι τους) ή πηγαίνοντας προς ένα δωμάτιο θα διαπιστώσει πως η πόρτα είναι ανοιχτή ή κλειστή, ενώ την είχε αφήσει σε άλλη κατάσταση. Κάποιες φορές έπιπλα, όπως οι καρέκλες της κουζίνας, φαίνεται σα να έχουν μετακινηθεί. Πολύ σπάνια είναι η περίπτωση που το υποκείμενο θα βρεθεί ως αυτόπτης μάρτυρας την ώρα που η μετακίνηση συμβαίνει.
3. Φώτα που ανάβουν και σβήνουν - επίσης τα φαινόμενα αυτά σπανίως γίνονται αντιληπτά τη στιγμή που συμβαίνουν, αλλά συνήθως βρίσκει κανείς το φως αναμμένο ή σβηστό, ενώ είναι σίγουρος πως το είχε αφήσει στην αντίθετη κατάσταση. Αυτό μπορεί επίσης να συμβεί με τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και άλλες ηλεκτρικές συσκευές.
4. Αντικείμενα που εξαφανίζονται και επανεμφανίζονται - αναφέρεται στην πολύ συχνή σε πολλούς ανθρώπους εμπειρία, να μη μπορούν να βρουν ένα συνήθους χρήσεως αντικείμενο, όπως για παράδειγμα τα κλειδιά του αυτοκινήτου, το οποίο είναι σίγουροι πως άφησαν σε ένα σημείο, όπου συνήθως το τοποθετούν. Αλλά έχει εξαφανιστεί και όσο κι αν ψάχνει κανείς δεν το βρίσκει. Κάποια στιγμή αργότερα, το αντικείμενο βρίσκεται και πάλι ακριβώς στη θέση που είχε τοποθετηθεί αρχικά. Είναι σα να είχε δανειστεί κάποιος ή κάτι για λίγη ώρα το αντικείμενο και το επέστρεψε αμέσως μετά. Κάποιες φορές αντικείμενα δεν επιστρέφονται για μέρες ή και βδομάδες ακόμα, αλλά όταν κανείς τα ξαναβρίσκει, είναι σε μία πολύ προφανή θέση, τέτοια που χωρίς αμφιβολία δε θα μπορούσε κανείς να μην τα είχε προσέξει.
5. Ανεξήγητες σκιές - η θέαση φευγαλέων μορφών και σκιών, συνήθως με την άκρη του ματιού. Πολλές φορές οι σκιές αυτές έχουν ασαφή ανθρώπινη μορφή, ενώ άλλες φορές είναι πολύ λιγότερο ευδιάκριτης μορφής ή είναι μικρότερες.
6. Περίεργη συμπεριφορά ζώων - ο σκύλος, η γάτα ή κάποιο άλλο κατοικίδιο συμπεριφέρεται περίεργα. Οι σκύλοι μπορεί να γαβγίζουν σε κάτι αόρατο, να φοβούνται χωρίς εμφανή λόγο, ή να αρνούνται να μπουν σε έναν χώρο, όπου συνήθως μπαίνουν. Οι γάτες μπορεί να φαίνεται πως «παρακολουθούν» κάτι που διασχίζει το δωμάτιο. Τα ζώα έχουν μεγαλύτερη αισθητική οξύτητα από τους ανθρώπους και πολλοί ερευνητές εικάζουν πως έχουν και πιο σαφείς παραψυχικές δεξιότητες.
7. Αίσθημα πως κάποιος σας παρακολουθεί - δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο και μπορεί να αποδοθεί σε πολλές αιτίες, αλλά μπορεί να έχει παραφυσική πηγή, εάν το συγκεκριμένο αίσθημα επιμένει να συμβαίνει σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος του σπιτιού, κάποια συγκεκριμένη ώρα.

Οι παραπάνω είναι κάποιες από τις πιο συχνές εμπειρίες που έχουν αυτοί, οι οποίοι πιστεύουν πως το σπίτι τους είναι στοιχειωμένο. Ωστόσο, ακόμα πιο περίεργα πράγματα μπορεί να συμβούν...

Σημαντικότερες ενδείξεις

Τα παρακάτω φαινόμενα είναι πιο σπάνια, αλλά θα μπορούσαν να αποτελέσουν πιο ισχυρές ενδείξεις στοιχειώματος:

1. Ήπια ψυχοκινητικά φαινόμενα - να ακουστεί ο ήχος μιας πόρτας που ανοίγει και κλείνει είναι μια περίπτωση. Αλλά το να γίνεται ορατό το φαινόμενο την ώρα που συμβαίνει, είναι διαφορετικό. Παρομοίως, το να δει κανείς το φως να ανάβει και να σβήνει από μόνο του, αποτελεί ισχυρότερη απόδειξη στο ότι κάτι ανεξήγητο συμβαίνει. Έχετε δει την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο να ανοίγουν από μόνα τους; Ή ίσως είσαστε παρόντες όταν ένα παιχνίδι με μπαταρίες αρχίζει να λειτουργεί από μόνο του. Πόρτες και παράθυρα κλειδώνουν ή ξεκλειδώνουν. Κάποιοι άνθρωποι αναφέρουν πως όταν βρίσκονται στο κρεβάτι τους, μπορούν να νιώσουν ή και να ακούσουν κάτι, που κάθεται στο κρεβάτι.
2. Αίσθηση αγγίγματος - είναι διαφορετική από την αίσθηση που μπορεί να έχει κάποιος όταν νιώθει ότι κάποιος τον παρακολουθεί. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν πως κάτι περνάει ξυστά από δίπλα τους, κάτι αγγίζει τα μαλλιά τους, ή ένα «χέρι» ακουμπά στον ώμο τους. Κάποιοι άλλοι μπορεί να αισθανθούν ελαφριά χτυπήματα, σκουντήματα ή σπρωξίματα.
3. Κλάματα και ψίθυροι - σε μερικές περιπτώσεις είναι δυνατό να ακούγονται πνιχτές φωνές, ψίθυροι και κλάματα. Άλλες φορές μπορεί να ακούγεται μουσική από κάποια άγνωστη πηγή. Επίσης κάποιοι άνθρωποι έχουν ακούσει κάποιος να λέει το όνομά τους. Το συγκεκριμένο φαινόμενο αποτελεί μία "ιδιωτική εμπειρία", αλλά κερδίζει σε αξιοπιστία εάν πέσει στην αντίληψη περισσοτέρων του ενός ατόμου.
4. Ψυχρές ή θερμές περιοχές - οι ψυχρές περιοχές αποτελούν κλασσικά συμπτώματα στοιχειώματος, αλλά και οποιαδήποτε άλλη ανεξήγητη μεταβολή της θερμοκρασίας σε έναν χώρο, θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει στοιχείο.
5. Ανεξήγητες οσμές - μία ευδιάκριτη μυρωδιά από άρωμα ή κολόνια που δεν υπάρχει στο σπίτι. Αυτό το φαινόμενο συνήθως έρχεται και φεύγει χωρίς κάποιον εμφανή λόγο και μπορεί να συνοδεύει άλλα φαινόμενα όπως σκιές, φωνές ή ψυχοκινητικά φαινόμενα. Επίσης, μπορεί να συμβεί να υπάρξουν και άσχημες μυρωδιές.

Κάποιες σπάνιες φορές, υπάρχουν ακόμα πιο ακραία φαινόμενα, μερικά από τα οποία φέρουν την ονομασία "poltergeist", και μπορεί να αποτελέσουν πολύ ισχυρή ένδειξη πως υπάρχει στοίχειωμα:

1. Κίνηση ή αιώρηση αντικειμένων (σοβαρά ψυχοκινητικά φαινόμενα) - πιάτα να σέρνονται επάνω στο τραπέζι, κάδρα να πέφτουν από τον τοίχο, πόρτες να κλείνουν απότομα με κρότο, ή ακόμα και έπιπλα να σέρνονται στο πάτωμα.
2. Φυσική επίθεση - εκδορές, χτυπήματα ή και δυνατά σπρωξίματα. Αυτό το είδος προσωπικών επιθέσεων είναι εξαιρετικά σπάνιο και προφανώς πολύ ενοχλητικό.
3. Άλλες φυσικές αποδείξεις - ανεξήγητες γραφές σε χαρτί ή στους τοίχους, σημάδια γραψίματος στα χέρια ή στα πόδια.
4. Εμφανίσεις - φυσική εκδήλωση ενός πνεύματος ή κάποιας οντότητας. Επίσης πολύ σπάνια φαινόμενα, που μπορούν να πάρουν πολλές μορφές: ανθρωπόμορφη ομίχλη ή ομίχλη που παίρνει κάποια απροσδιόριστη μορφή, διαφανείς ανθρώπινες σιλουέτες που εξαφανίζονται γρήγορα, και ακόμα πιο σπάνια ανθρώπινες μορφές που μοιάζουν αληθινές και συμπαγείς όπως κάθε ζωντανός άνθρωπος, αλλά που εξαφανίζονται πηγαίνοντας σε κάποιο άλλο δωμάτιο, ή την ώρα που κάποιος κοιτάζει μια τέτοια μορφή.

Στο δεύτερο μέρος: προτεινόμενη αντιμετώπιση

Πιστεύετε πως το σπίτι σας είναι στοιχειωμένο;
Μέρος δεύτερο: προτεινόμενη αντιμετώπιση




Εξετάστε και αποκλείστε τις ορθολογικές ερμηνείες

Κάποιος που έχει αντιμετωπίσει φαινόμενα όπως αυτά τα οποία περιγράφηκαν, ως σοβαρότερες ή πιο ήπιες ενδείξεις στοιχειώματος, μπορεί να πιστεύει κάτι τέτοιο δικαίως, μπορεί και όχι. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με ανθρώπους που έχουν ειδικευτεί στην έρευνα αυτού του τομέα, οι περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις, δεν υποδεικνύουν τελικά την επιβεβαίωση στοιχειώματος.

Το ανθρώπινο μυαλό και οι αισθήσεις μπορούν πολύ εύκολα να ξεγελαστούν. Και συχνά οι άνθρωποι εκλαμβάνουν διάφορα ασυνήθιστα ή δύσκολα εξηγήσιμα φαινόμενα ως ανεξήγητα. Πριν καταλήξετε στο συμπέρασμα πως υπάρχει κάποιο φάντασμα στο σπίτι σας ή μετακομίσετε από το φόβο σας, κάνετε μία καλή προσπάθεια για να βρείτε λογικές ερμηνείες γι’ αυτά που συμβαίνουν. Ουσιαστικά, όλα τα φαινόμενα που αναλύθηκαν στις 16 περιπτώσεις - ενδείξεις, θα μπορούσαν να έχουν απολύτως φυσιολογικές αιτίες:


Οι θόρυβοι θα μπορούσαν να προέρχονται από τη μετακίνηση επίπλων σε ένα διπλανό σπίτι, ή να οφείλονται σε κάποιο υδραυλικό πρόβλημα, ακόμα και να παράγονται από διάφορα ζώα όπως ποντίκια στη σοφίτα ή το πατάρι.

Οι πόρτες μπορεί να ανοίγουν και να κλείνουν εξαιτίας κάποιου μεντεσέ που είναι ελαττωματικός, ή και να ωθούνται από κάποιο ρεύμα αέρος.

Η εξαφάνιση και εμφάνιση αντικειμένων, μπορεί να βασίζεται στη δική σας απροσεξία ή ασθενή μνήμη.

Οι σκιές θα μπορούσαν να προέρχονται από τελείως φυσιολογικές αιτίες, όπως τα φώτα ενός περαστικού αυτοκινήτου.

Όσο αληθινά και να φαίνονται μερικά από τα προαναφερόμενα φαινόμενα, δεν αποκλείεται τελικά, να είναι και προϊόντα της φαντασίας σας.

Βέβαια, όσο πιο ακραία είναι τα φαινόμενα, τόσο πιο δύσκολο είναι να τους αποδώσετε κάποια λογική εξήγηση. Και όπως έχει ήδη αναφερθεί, εάν ένα φαινόμενο διαπιστώνεται από περισσότερους μάρτυρες, μάλλον θα έπρεπε να το εκλάβουμε ως σοβαρότερο και περισσότερο ανεξήγητο.

Αναζητείστε βοήθεια ώστε να βρείτε λογικές εξηγήσεις για τα περίεργα φαινόμενα. Ένας υδραυλικός μπορεί να σας βοηθήσει να εντοπίσετε, από πού προέρχονται κρότοι και ασυνήθιστοι θόρυβοι. Απευθυνθείτε σε έναν ξυλουργό για να ελέγξει την πόρτα που ανοίγει και κλείνει από μόνη της. Κάποιος φίλος σε μια συζήτηση, πιθανόν να σας βοηθήσει να εξετάσετε έναν παράγοντα που δεν είχατε περιλάβει στην ερμηνεία σας. Σε γενικές γραμμές, προσπαθήστε όσο περισσότερο μπορείτε να αποδείξετε ότι το σπίτι σας δεν είναι στοιχειωμένο.

Κρατήστε ημερολόγιο

Εάν πιστεύετε πως έχετε αποκλείσει όλες τις λογικές ερμηνείες για τα φαινόμενα που συμβαίνουν στο χώρο σας, αλλά συνεχίζουν να υφίστανται σε μία τακτική συχνότητα ή ακόμα και πιο τυχαία, καταγράψτε τα. Κρατήστε ημερολόγιο με την ακριβή περιγραφή των συμβάντων. Για παράδειγμα:


2 Ιουνίου 2005 - 10:20 μ.μ. / καθόμουν και έβλεπα τηλεόραση, όταν το φως του μπάνιου άναψε από μόνο του. Πήγα εκεί και το έκλεισα.

10 Ιουνίου 2005 - 9:14 μ.μ. / ήμουν στην κουζίνα όταν άκουσα βήματα στο διάδρομο του επάνω ορόφου. Δεν υπήρχε κανείς επάνω. Ανέβηκα επάνω να ερευνήσω και δε βρήκα κάποια αιτία.

Εάν ακούτε περίεργους θορύβους ή φωνές, προσπαθήστε να τις ηχογραφήσετε. Ακόμα, μπορείτε να βιντεοσκοπήσετε ή να φωτογραφήσετε οπτικά φαινόμενα. Κρατήστε το ημερολόγιο και τα μηχανήματα καταγραφής σε μέρος τέτοιο, που να μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε άμεσα όταν συμβεί κάτι.

Αποφύγετε κάθε λογής «επαγγελματίες ειδικούς»

Ο αόρατος κόσμος είναι ένας κόσμος που μας περιβάλλει και συνυπάρχει μαζί μας, αλλά δύσκολα εμπλέκεται με φυσικές εκδηλώσεις στην πραγματικότητά μας. Η περίπτωση της φυσικής εκδήλωσης μιας οντότητας που δεν ανήκει στον οικείο σε εμάς κόσμο είναι τόσο σπάνια, που θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς σχεδόν απίθανη. Ακόμα περισσότερο, οι νεκροί δεν επισκέπτονται τον κόσμο των ζωντανών, έτσι η περίεργη μορφή που μπορεί να έχετε παρατηρήσει και που μοιάζει στην γιαγιά σας που πρόσφατα απεβίωσε, δεν είναι το φάντασμα της γιαγιάς σας ή τουλάχιστον η μορφή αυτή στερείται της ουσίας αυτής, που την έκανε να αποτελεί ένα ανθρώπινο με συνείδηση ον.

Έτσι, αποφύγετε να προσεγγίσετε και να συμβουλευτείτε ανθρώπους, που ισχυρίζονται πως μπορούν να έρθουν σε επαφή με το πνεύμα ή το φάντασμα ενός εκλειπώντος προσώπου, ιδιαίτερα δε, όταν ζητούν και αμοιβή γι’ αυτό. Είναι σίγουρα λυπηρό να χάνουμε έναν δικό μας άνθρωπο, αλλά αυτό είναι μια τελείως φυσική πορεία και δεν μπορεί να επέμβει κανείς σε αυτά που συμβαίνουν σε μια «άλλη, πιο αύλη ζωή» με τη βοήθεια κάποιου δήθεν ειδικού.

Μη φοβάστε

Ο φόβος, είναι ο χειρότερος σύμβουλος και θολώνει την αντίληψη. Οπλιστείτε με καλή διάθεση, ορθολογισμό και ψυχραιμία και προσπαθήστε να καθαρίσετε το σπίτι σας, από οτιδήποτε σκοτεινό και απειλητικό. Κάποια πράγματα που μπορείτε να κάνετε είναι:


Σκουπίστε και ξεσκονίστε πολύ καλά το σπίτι, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία σε γωνίες και σκοτεινά σημεία.

Πλύνετε και καθαρίστε όσο καλύτερα μπορείτε το πάτωμα, τους τοίχους, ντουλάπια και διάφορα αντικείμενα που μπορούν να πλυθούν.

Ανοίξτε τα παράθυρα και αφήστε το σπίτι για αρκετή ώρα να αεριστεί και να λουστεί στο φως του ήλιου.

Αρωματίστε το χώρο με ευχάριστα αρώματα και βάλτε να παίζει κατά προτίμηση κλασική μουσική, όπως έργα του Μότσαρτ.

Σημαντικό είναι, κατά τη διάρκεια των παραπάνω ενεργειών, να κάνετε καλές και αγνές σκέψεις και να εμποτίσετε το χώρο με θετικότητα. Και να θυμάστε: Ο φόβος και ο υπερβολικός ενθουσιασμός είναι κακοί σύμβουλοι.

Παράθυρο στο αόρατο

Κάποιοι άνθρωποι που έχουν την εμπειρία φαινομένων, όπως αυτά που έχουν περιγραφεί, στην πραγματικότητα μπορεί να βιώνουν μία επαφή με τα αόρατα πεδία, να ανοίγουν ένα παράθυρο στην αντίληψη. Αυτό μπορεί να συμβεί σε δύο περιπτώσεις:


Από ξαφνικό σοκ - έντονη στεναχώρια, ένα ατύχημα, φάρμακα και ουσίες, βίαιη αλλαγή της κοσμοαντίληψης για διάφορους λόγους και άλλες αιτίες, μπορεί να μας κάνουν να βλέπουμε πράγματα που υπάρχουν γύρω μας σε λεπτότερα πεδία, στα οποία όμως κανονικά δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση. Συνήθως, όταν η ψυχολογική κατάσταση του υποκειμένου σταθεροποιηθεί, παύει να υπάρχει και αυτού του είδους η επικοινωνία, που κατά βάση είναι ούτως ή άλλως διαστρεβλωμένη και παραπλανητική, εξαιτίας της έλλειψης κατάλληλης προεργασίας.

Από προδιάθεση που έχει τις ρίζες της στο μακρινό παρελθόν - εάν ο άνθρωπος που έχει αυτές τις εμπειρίες, έχει δημιουργήσει το κατάλληλο υπόβαθρο για επικοινωνία με τον αόρατο κόσμο, σε κάποια άλλη προηγούμενη ενσάρκωσή του στον κόσμο της ύλης. Σ΄αυτήν την περίπτωση, κάποια στιγμή στη ζωή του ανθρώπου ξυπνάει αυτή του η ικανότητα.

Και στις δύο περιπτώσεις, καλό είναι να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε. Να αντιληφθούμε τη συνέχεια της ζωής, το αέναο των κύκλων της ύπαρξης. Η στροφή σε πνευματικότερες ασχολίες και σκέψεις, μπορεί να μας βοηθήσει όχι μόνο να απαντήσουμε στα ερωτήματα που μας γεννήθηκαν από τα ανεξήγητα συμβάντα, αλλά και να φωτίσουμε με ένα νέο πνευματικό φως τη ζωή μας.

Μοιάζει ο δορυφόρος του Κρόνου Τιτάνας με τη δική μας Γη;

Πάγος, μεθάνιο και γιγαντιαίοι αμμόλοφοι


Αεροφωτογραφίες από την περιοχή προσεδάφισης του Huygen


Ο Τιτάνας μοιάζει πολύ με τη Γη σε πρώιμη εποχή

"Μια κατεψυγμένη σφαίρα, που καλύπτεται από υγρή άμμο οργανικής σύνθεσης και είναι σμιλευμένη από υγρό, πιθανότατα μεθάνιο". Αυτή είναι η περιγραφή της εικόνας του δορυφόρου του Κρόνου Τιτάνα, όπως προκύπτει από τα δεδομένα που περισυλλέχθηκαν από την εξέταση του Huygen, που άγγιξε την επιφάνεια του πλανήτη τον Ιανουάριο. Το περιοδικό Nature παρουσίασε τις πρώτες αναλύσεις σε μια σειρά άρθρων, που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο διαδίκτυο.

Αν και οι συνθήκες στην επιφάνεια του Τιτάνα είναι ακραίες, (παγωμένη ατμόσφαιρα στους -179 βαθμούς Κελσίου), ο πλανήτης είναι το μοναδικό σώμα στο ηλιακό σύστημα εκτός από τη Γη, που έχει ατμόσφαιρα πλούσια σε άζωτο. Ο Τιτάνας, δεύτερος σε μέγεθος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα, μετά το Γανυμήδη του Δία, παρουσιάζει ομοιότητες με τη Γη, όσον αφορά τον πολύπλοκο κλιματικό του κύκλο, τις πλαστικές διαμορφώσεις της επιφάνειάς του και την ηφαιστειακή του δραστηριότητα. Στην ουσία ίσως μοιάζει με τον πλανήτη μας, σε μια πρώιμη φάση εξέλιξής του.

Αλλά ο Τιτάνας είναι ακόμη ξεκάθαρα ένας εξωτικός κόσμος, περιτυλιγμένος από ένα πυκνό στρώμα αιθαλομίχλης και πάγου, σε μια πρωτoγενή κατάσταση πλούσια σε υδρογόνο. Το μεθάνιο και το άζωτο που αποτελούν την ατμόσφαιρά του, σχηματίζουν φυσαλίδες με την δράση του ηλιακού φωτός - χαρίζοντας στο δορυφόρο μια πορτοκαλιά αύρα - που μετά πέφτουν μέσω της ατμόσφαιρας σαν εξωγήινο χιόνι, αφήνοντας ένα ανάλαφρο και μαλακό κάλυμμα 1 χιλιόμετρο πάχους στην επιφάνειά του, το οποίο διακοσμείται από λιωμένο πάγο αντί για βράχους.

Ο Huygen συνέλεξε τις πληροφορίες κατά τη διάρκεια της προσεδάφισής του και κατά την παραμονή του στην επιφάνεια του Τιτάνα για πάνω από μια ώρα. Το σκάφος περιείχε διάφορα συστήματα, συμπεριλαμβανομένων οργάνων για μετρήσεις της ατμόσφαιρας, του ανέμου, των φυσαλίδων, των αερίων και της ίδιας της επιφάνειας. Αλλά, η από κοινού αποστολή της NASA και της Ευρώπης έθεσε πολλά περισσότερα νέα ερωτήματα από αυτά που απάντησε.

Ένα από αυτά τα μυστήρια αφορά το πώς ο Τιτάνας εξακολουθεί να συγκρατεί τόσο μεγάλες ποσότητες μεθανίου στην ατμόσφαιρά του, όταν η χημεία δηλώνει ότι το αέριο θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί μέσα σε 100 εκατομμύρια χρόνια. Θα πρέπει να υπάρχει κάπου στο εσωτερικό του πλανήτη ένα τεράστιο απόθεμα μεθανίου, έτσι ώστε να ρυθμίζει την ποσότητα του στην ατμόσφαιρα.

Φυσικά, ένα από τα πράγματα που μπορεί να παράγει μεγάλες ποσότητες μεθανίου είναι η ζωή, αλλά τα συγκεκριμένα ισότοπα του άνθρακα, που βρέθηκαν στον Τιτάνα αποκλείουν αυτό το ενδεχόμενο. Ωστόσο ακόμη και αν η Γη και ο Τιτάνας δεν μοιάζουν όσον αφορά την ύπαρξη ζωής στη σφαίρα τους, η συγγένεια και ομοιότητα παραμένει ισχυρή. Στην ουσία, κατά την προσεδάφισή του στον Τιτάνα ο Huygens εντόπισε ιοντικές ταραχές στην ατμόσφαιρα, πράγμα που σημαίνει ότι ο Τιτάνας, όπως και η Γη, ίσως βάλλεται από αστραπές κατά τη διάρκεια καταιγίδων.

Χωρίς θάλασσα, αλλά με πλήθος αμμόλοφους

Παρά τις μεγάλες αποστάσεις που χωρίζουν το δορυφόρο του Κρόνου Τιτάνα και τη Γη, υπάρχει τουλάχιστον ένα στοιχείο που τους ενώνει: επιβλητικοί αμμόλοφοι, διαμορφωμένοι από τον άνεμο. Οι εικόνες που έχουν παρθεί από το ραντάρ του διαστημόπλοιου Cassini όπως αυτό περνούσε από την κατεψυγμένη σφαίρα, αποκάλυψαν χαρακτηριστικά γραμμικά στοιχεία, που σχεδόν ταυτίζονται με τους σχηματισμούς των αμμόλοφων, που συναντιούνται στις έρημους της Γης. «Είναι παράξενο», λέει ο Ralph Lorenz του πανεπιστημίου της Αριζόνα, ο οποίος ηγείται της μελέτης που παρουσιάζει τα ευρήματα στην εφημερίδα Science. «Αυτές οι εικόνες από το δορυφόρο του Κρόνου μοιάζουν εκπληκτικά με τις εικόνες ραντάρ από τη Ναμίμπια ή την Αραβία».

Η βαρύτητα του Κρόνου έλκει την ατμόσφαιρα του Τιτάνα, που αποτελείται από μεθάνιο και άζωτο -όπως ακριβώς η Σελήνη έλκει τους ωκεανούς και την ατμόσφαιρα της Γης, αλλά 400 φορές πιο δυνατά- και δημιουργεί ανέμους της τάξης του ενός μιλίου την ώρα. Στην ατμόσφαιρα μεγάλης πυκνότητας και χαμηλής βαρύτητας του δορυφόρου του Κρόνου αυτό είναι αρκετό για να σηκώσει σωματίδια από την επιφάνειά του. Ως αποτέλεσμα οι αμμόλοφοι δημιουργούνται στους ίδιους χαρακτηριστικούς σχηματισμούς με αυτούς του δικού μας πλανήτη, κατά την αλληλεπίδραση της άμμου με τον άνεμο, που πνέει σε δύο διαφορετικές διευθύνσεις.

Το υλικό που διαμορφώνει τους αμμόλοφους του Τιτάνα είναι εξωτικό, είτε προέρχεται από την αλληλεπίδραση του πάγου με τη βροχή μεθανίου, είτε από την ηλιακή ακτινοβολία, που κτυπά την πτητική και ευμετάβλητη ατμόσφαιρα σχηματίζοντας μικρές φυσαλίδες που παρασύρονται προς την επιφάνεια, μια εξωγήινη αμμοθύελλα από υδρογονάνθρακες. «Αυτοί οι κόκκοι ίσως μοιάζουν με κόκκοι καφέ», παρατηρεί ο Lorenz. Οι αμμόλοφοι του Τιτάνα είναι μεγαλύτεροι από αυτούς της Γης, με μεγέθη που σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνούν το ύψος ενός 33-όροφου κτιρίου.

Η έκταση των αμμόλοφων είναι εξίσου μεγάλη και εκτείνεται στις περιοχές του ισημερινού του δορυφόρου. Η έκταση ενός αμμόλοφου μπορεί να φτάνει και τα 930 μίλια, λέει ο Lorenz. Ωστόσο παρά τις διαφορές, φαίνεται ότι οι ίδιες ή πολύ παρόμοιες φυσικές διαδικασίες είναι υπαίτιες για αυτό το φαινόμενο, που εμφανίζεται στον πλανήτη μας, αλλά και σε τούτον τον απομακρυσμένο εξωγήινο κόσμο.

Βρέθηκε μονόλιθος, που πιθανώς να αλλάζει την ιστορία των Ολμέκα


Αγαλματίδιο που απεικονίζει άνθρωπο του πολιτισμού των Ολμέκα

Πόλη του Μεξικού - πρακτορείο Reuters:

Ένας σμιλευμένος μονόλιθος που ήρθε στο φως μετά από ανασκαφή στο Μεξικό, ίσως αποκαλύψει ότι ο πολιτισμός των Ολμέκα, ένας από τους παλαιότερους στην Αμερική, ήταν πολύ περισσότερο διαδεδομένος από ότι θεωρούσαμε, ή ότι κάποιος άλλος πολιτισμός ήκμαζε παράλληλα με αυτόν, πριν 3000 χρόνια.

Ευρήματα στον πρόσφατα ανασκαμμένο αρχαιολογικό χώρο του Tamtoc στην βόρειο-κεντρική πολιτεία του San Luis Potosi ίσως οδηγήσουν τους επιστήμονες να επανεξετάσουν την ιστορία της Μέσο-Αμερικής, σύμφωνα με την οποία οι παλαιότεροι κάτοικοι ήταν εγκατεστημένοι στο νότιο Μεξικό.

«Είναι ένας πολύ σχετικός δείκτης της διείσδυσης των Ολμέκα στο βορρά, ή της παρουσίας κάποιας άλλης ομάδας, που συνυπήρχε με τους Ολμέκα», δήλωσε ο αρχαιολόγος Guillermo Ahuja, που ηγείται μιας κυβερνητικής ομάδας, η οποία πραγματοποιεί ανασκαφές στην περιοχή εδώ και πέντε χρόνια. Το Tamtoc βρίσκεται 550 μίλια (885 χιλιόμετρα) βορειοανατολικά της πόλης του Μεξικού. Αυτή τη βδομάδα ο αρχαιολογικός χώρος θα ανοίξει για το κοινό, ενώ ειδικοί επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένων γλωσσολόγων, ιστορικών, εθνογράφων και άλλων, μελετά τα ευρήματα από την ανασκαφή, προκειμένου να επιβεβαιώσει την προέλευσή τους.

Ο πολιτισμός των Ολμέκα θεωρείται ο μητρικός πολιτισμός του προ-ισπανικού Μεξικού. Ερείπια κέντρων των Ολμέκα, τα οποία πιστεύεται ότι ήκμαζαν το 1200 π.Χ. έχουν βρεθεί στο Gulf Coast στις πολιτείες Veracruz και Tabasco, ενώ ελάχιστα τεχνουργήματα έχουν βρεθεί διασκορπισμένα στις γύρω περιοχές.

Οι εργάτες που έσκαβαν ένα κανάλι στην περιοχή «σκόνταψαν» πάνω στο μονόλιθο. Φαίνεται ότι ο μονόλιθος απεικονίζει ένα σεληνιακό ημερολόγιο και περιλαμβάνει τρεις ανθρώπινες φιγούρες, καθώς και άλλα σκαλισμένα σύμβολα. Οι διαστάσεις του είναι 7,6 μέτρα μήκος, 4 μέτρα ύψος και 40 εκατοστά πάχος, ενώ το βάρος του ξεπερνά τους 30 τόνους. Η χρονολόγησή του τον τοποθετεί στο 900 π.Χ. λέει ο αρχαιολόγος Ahuja.

Οι ειδικοί θα προσπαθήσουν να αποσυμβολίσουν τις εικόνες, ώστε να μάθουν περισσότερα σχετικά με αυτούς που τον φιλοτέχνησαν και τον πολιτισμό τους. «Είναι καινούργια σύμβολα για την Μέσο-Αμερική», λέει ο Ahuja. «Στο Tamtoc οι επιστήμονες βρήκαν αποδείξεις ενός ανεπτυγμένου πολιτισμού με υδραυλικά συστήματα, κανάλια και άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα, καθιστώντας τον ως το παλαιότερο και πιο εξελιγμένο κέντρο της εποχής του, που έχει βρεθεί στην περιοχή, που αργότερα απέκτησε το όνομα Huasteco», λέει ο Ahuja. «Είναι η πρώτη και μοναδική πόλη Huasteco που γνωρίζουμε», λέει. Το αρχαιολογικό συγκρότημα των 133 εκταρίων έχει τρεις πλατείες και περισσότερα από εβδομήντα κτίσματα. «Ίσως αυτό υποδεικνύει ότι οι Ολμέκα μετανάστευσαν βόρεια και αναμίχθηκαν με άλλους ανθρώπους εκεί», λέει ο αρχαιολόγος.

Τελετές που προκαλούν οράματα

Πρόσκληση του πνεύματος-φύλακα




Πρόκειται για ένα συνηθισμένο τελετουργικό μεταξύ φυλών της Βόρειας Αμερικής, εκτός από αυτές που βρίσκονται στο νοτιοδυτικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών και αφορά στην απόκτηση ενός πνεύματος-φύλακα, ή στην πνευματική καθοδήγηση. Το τελετουργικό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους ανθρώπους που βρίσκονται σε περιοχές ανατολικά από τα Βραχώδη Όρη και σε κάποιες περιοχές των Δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών.

Για να πραγματοποιηθεί ένα κάλεσμα οράματος δεν είναι απαραίτητη η ύπαρξη ενός μάγου-γιατρού με πρόσβαση στα πνευματικά πεδία. Συνήθως μια τελετή εξαγνισμού με ατμόλουτρο προηγείται του καλέσματος του οράματος, ή της «κραυγής για ένα όραμα», όπως αποκαλείται κάποιες φορές. Το ενδιαφερόμενο άτομο πηγαίνει μόνο του, μέσα από την άγρια φύση σε κάποιο ιερό μέρος, όπου νηστεύει, διψά, καπνίζει ταμπάκο, προσεύχεται και διαλογίζεται για ένα όραμα.

Η διαδικασία αυτή μπορεί να διαρκέσει αρκετές ημέρες και νύχτες. Κάποιες φυλές εφαρμόζουν πρακτικές αυτό-ταπείνωσης, όπως το κόψιμο ενός συνδέσμου στο δάκτυλο. Κάποιες άλλες φυλές χρησιμοποιούν παραισθησιογόνα. Μικρές ομάδες της νότιας Καλιφόρνιας καταναλώνουν χυμό ντατούρας, ενώ κάποιοιο όμιλοι μάγων - γιατρών στις όχθες του ποταμού Μισούρι χρησιμοποιούν μεσκαλίνη.

Σε ένα αληθινό κάλεσμα οράματος, ο αναζητητής μπαίνει σε κατάσταση έκστασης ή βλέπει ένα έντονο όνειρο στο οποίο το πνεύμα-φύλακάς του φανερώνεται, ή λαμβάνει εκ των υστέρων κάποια συμβουλή από το Μεγάλο Πνεύμα. Συνήθως το κάλεσμα του οράματος γίνεται από άντρες που μπαίνουν στη φάση της εφηβείας, αλλά κάποιες φορές και στην παιδική ηλικία. Οι τελετουργίες ασκούν ενισχυτική τάση στη διαδικασία της ωρίμανσης, παρέχοντας στο άτομο εστίαση, αίσθηση σκοπού, προσωπική δύναμη και ισχύ.

Κατά τη διαδικασία του καλέσματος του οράματος, το άτομο ζητά από το πνεύμα - φύλακα να του δοθεί μια συγκεκριμένη δύναμη, όπως ικανότητα για κυνήγι, ή θεραπεία, οικονομική ευμάρεια, έρωτα, τύχη στα παιχνίδια και διάφορα παρόμοια. Το πνεύμα-φύλακας συνήθως εμφανίζεται με τη μορφή ζώου, αλλά μπορεί και να αλλάξει σε ανθρώπινη μορφή. Κάποιες φορές, προκειμένου να διατηρηθεί η δύναμη, μπορεί να περιγραφεί κάποια συγκεκριμένη διατροφή, ή να διδαχτεί ένα τραγούδι, το οποίο χρησιμοποιείται από τον αναζητητή για να έρθει σε επικοινωνία με το πνεύμα σε οποιαδήποτε στιγμή, ή να δοθούν οδηγίες για στολισμό ή την παρασκευή δεμάτων με βότανα.

Όλες οι οδηγίες πρέπει να ακολουθηθούν, αλλιώς το άτομο θα χάσει την σύνδεση με το πνεύμα. Στην ιδανική περίπτωση, το πνεύμα θα αφήσει πίσω του κάποιο υλικό τεκμήριο από το όραμα, όπως ένα φτερό ή νύχι. Αν το πνεύμα που θα εμφανιστεί είναι ανεπιθύμητο, οι δυνάμεις του δε γίνονται δεκτές και λίγο αργότερα επιχειρείται νέο κάλεσμα οράματος.

Υπάρχουν κάποιες άλλες αιτίες, για τις οποίες πραγματοποιείται το κάλεσμα του οράματος, όπως σε περιπτώσεις πολέμου, καταστροφής, θανάτου και γέννησης (το τελευταίο σχετίζεται με την επιλογή του ονόματος για το παιδί). Οι περισσότεροι αυτόχθονες Αμερικάνοι πιστεύουν ότι ο αναζητητής του οράματος θα πρέπει να απέχει από σεξουαλική δραστηριότητα για μια περίοδο πριν το κάλεσμα. Οι τελετές καλέσματος του οράματος είναι σημαντικές για την πρακτική του Σαμανισμού.

Κάποιες φυλές, όπως οι Algonkians και οι Salish έχουν τελετές καλέσματος οράματος για κορίτσια, αλλά αυτές δεν πραγματοποιούνται μετά την εφηβεία. Οι μαχητές των Υψιπέδων παραδοσιακά πραγματοποιούσαν πολλά καλέσματα οράματος και με αυτό τον τρόπο αποκτούσαν πολλά πνεύματα-φύλακες, το καθένα από τα οποία είχε διαφορετική λειτουργία. Τα περισσότερα καλέσματα οράματος πραγματοποιούνται ατομικά, αλλά υπάρχουν και κάποια που γίνονται με τη μορφή ομαδικής τελετουργίας, όπως η τελετή του Ηλιακού χορού.

Πόσο έτοιμοι είμαστε ψυχολογικά για την αθανασία;




Στη νουβέλα του Oscar Wild, «το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ», ο κύριος χαρακτήρας του έργου πουλάει την ψυχή του για να αποκτήσει αιώνια νεότητα, αλλά στην πορεία η ζωή του γίνεται ανήθικη. Ο Leon Kass πιστεύει πως κινδυνεύουμε να ενσαρκώσουμε το μύθο του Φάουστ, εάν προσπαθήσουμε να επιμηκύνουμε τη διάρκεια της ζωής πολύ παραπάνω από το φυσιολογικό.

Εάν το είδος μας φτάσει στο σημείο να ξεκλειδώσει τα μυστικά της αιώνιας νεότητας και κατακτήσει την αθανασία του φυσικού σώματος, μπορεί να μη χάσουμε την ψυχή μας, αλλά όπως και ο Ντόριαν, κινδυνεύουμε να χάσουμε την ανθρωπιά μας. Αυτό υποστηρίζει ο Kass, βιοχημικός στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, που εδώ και πολλά χρόνια, ασχολείται με την κριτική της έρευνας για τη μακροζωία. Για τον Kass, το ζήτημα δεν βρίσκεται στο εάν η ζωή είναι καλύτερη χωρίς το θάνατο. Αντιμετωπίζοντας το ενδεχόμενο της αθανασίας, διαπραγματευόμαστε την ανθρώπινη φύση μας, που μας θέλει να είμαστε θνητοί.

Αν και η θέση αυτή του Leon Kass είναι αμφισβητήσιμη, μας φέρνει ωστόσο αντιμέτωπους με σημαντικά ζητήματα που αφορούν την προσπάθεια για παράταση της ανθρώπινης ζωής: Τι είναι η γήρανση; Είναι μια ασθένεια που πρέπει να θεραπεύσουμε ή μια φυσιολογική διαδικασία της ζωής; Εάν είναι φυσιολογική, σημαίνει αυτό απαραίτητα πως είναι και ωφέλιμη για εμάς;

Οι «αρετές» της θνησιμότητας

Σε πολλές παρουσιάσεις και άρθρα του ο Kass έχει ασχοληθεί με τις επονομαζόμενες «αρετές της θνησιμότητας». Πρώτα από όλα εξετάζει την επίδραση που έχει ο θάνατος στο ενδιαφέρον μας για τη ζωή και σε αυτά που επιλέγουμε να δεσμευτούμε. Θεωρεί πως το να μετράμε τις μέρες μας, μας κάνει να θεωρούμε κάθε μία από αυτές ως έναν θησαυρό και να εκτιμούμε όλα όσα η ζωή μας φέρνει. Πιστεύει επίσης πως η ίδια η διαδικασία της γήρανσης είναι πολύ σημαντική γιατί μας βοηθάει να βρούμε ένα νόημα στη ζωή μας.

«Η εμπειρία του να ζεις μια ζωή σα να την ξοδεύεις, συμβάλλει στην αίσθηση ολοκλήρωσης αλλά και στην ανάπτυξη υπευθυνότητας, καθώς και στη σπουδαιότητα της μετάβασης του ίδιου του χρόνου και του περάσματός μας μέσα από αυτόν. Η τεχνολογία που στοχεύει στην κατάργηση της γήρανσης, θα χώριζε την ηλικία από τη σύνδεσή της με τη φύση, το χρόνο και την ωριμότητα».

Μια άλλη άποψη

Ο Daniel Callahan του Hastings Center (ινστιτούτο βίο-ηθικής έρευνας στη Νέα Υόρκη) συμφωνεί πως η τεχνολογία για την επέκταση της διάρκειας της ζωής είναι σε πολλά σημεία παράλογη, αλλά θεωρεί πως οι απόψεις του Kass είναι υπερβολικές: «Η άποψή του είναι, πως το γεγονός της θνησιμότητάς μας, μας κάνει να παίρνουμε πιο σοβαρά τα πράγματα στη ζωή μας» λέει ο Callahan. «Δεν ξέρω εάν αυτό είναι απαραίτητα ορθό. Είμαι 75 χρονών και μέχρι στιγμής δεν έχω διαπιστώσει κάτι τέτοιο».

Αμφισβητεί επίσης την άποψη ότι η ανθρωπιά μας είναι κατά κάποιον τρόπο δεμένη με την αίσθηση ότι είμαστε προσωρινοί. «Δεν πιστεύω πως μπορεί η ανθρωπιά μας να εξαρτηθεί από τη διάρκεια της ζωής μας, ακόμα και αν ζούμε μέχρι τα 500 χρόνια, θα εξακολουθούμε να είμαστε ανθρώπινα όντα». Επιπρόσθετα, ο Kass αναφέρεται κυρίως στην αθανασία, γεγονός που πολλοί επιστήμονες αποκλείουν ως πιθανότητα να συμβεί ποτέ. «Δεν υπάρχει έρευνα που να στοχεύει σε επιμήκυνση της διάρκειας της ζωής σε χιλιάδες χρόνια» αναφέρει ο Richard Miller, παθολόγος στο πανεπιστήμιο του Michigan. «Αυτό ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας».

«Ακόμα και εάν εξετάσουμε τον πιο ρεαλιστικό στόχο που θέλει τη διάρκεια της ζωής να επιμηκύνεται κατά μερικά χρόνια ή δεκαετίες, ή ακόμα και να διπλασιαστεί, οι ενστάσεις του Kass δεν ευσταθούν», επεκτείνει ο Chris Hackler, επικεφαλής του τμήματος ιατρικών ανθρωπολογικών μελετών του πανεπιστημίου του Arkansas. «Ζούμε σήμερα πολύ περισσότερο απ’ ότι έναν αιώνα πριν, αλλά αυτό δε σημαίνει πως παίρνουμε τη ζωή λιγότερο στα σοβαρά ή ότι είμαστε λιγότερο δημιουργικοί, έτσι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα έπρεπε η παράταση της ζωής μας στο διπλάσιο να είναι τελικά τόσο διαφορετική». Τονίζει επίσης πως ακόμα και αν γινόταν κατορθωτό να ζήσουμε μέχρι τα 180 χρόνια, θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν οι πιθανότητες να πεθάνει κανείς από ασθένειες ή ατυχήματα. «Δεν είναι η γνώση ότι κάποτε θα πεθάνουμε ο λόγος, που μας κάνει να εκτιμάμε τη ζωή, αλλά η συνειδητοποίηση ότι κάθε στιγμή υπάρχει πιθανότητα να πεθάνουμε. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, ακόμα κι αν καταφέρουμε να επιμηκύνουμε τη ζωή μέχρι να γίνουμε αθάνατοι».

Αιώνια μονοτονία

Αντί να ανησυχούνε για τις επιπτώσεις της μακροζωίας στην ανθρωπιά μας ο Callahan και ο Hackler αναρωτιούνται, πως θα ξοδεύουν οι άνθρωποι όλον αυτόν τον παραπάνω χρόνο. Πιο μεγάλη διάρκεια ζωής μπορεί να σημαίνει και μεγαλύτερη πλήξη.

«Οι εργασίες των περισσοτέρων ανθρώπων δεν είναι ιδιαίτερα συναρπαστικές» λέει ο Hackler. «Δουλεύουνε το λιγότερο 8 ώρες κάθε μέρα και περιμένουν πότε θα έρθει το σαββατοκύριακο. Έτσι είναι να αναρωτιέται κανείς, εάν μια τέτοια ζωή θα ήθελε να τη ζήσει στο διπλάσιο». Ο Hackler ξέρει πως ο ίδιος δεν πρόκειται ποτέ να βαρεθεί τη ζωή, αλλά ξέρει επίσης πως αυτό δεν ισχύει για τον καθένα. Εάν αναλογιστούμε πόση ανία θα μπορούσε να αντέξει ένας μέσος άνθρωπος, είναι σημαντικό να θεωρήσουμε πως εάν η μακροζωία επιτευχθεί κάποτε, η μονοτονία θα μπορούσε να οδηγήσει σε διαρκή θλίψη και πιθανότατα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονίας.

Στον αντίποδα αυτών που επικαλούνται την χρόνια ανία, οι ζηλωτές της μακροζωίας όπως ο Audrey de Grey του πανεπιστημίου του Cambridge αντιτάσσουν, πως σε έναν μακρύτερο βίο οι άνθρωποι θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν πράγματα που πριν δεν τολμούσαν, γιατί ένιωθαν πως «τους είχαν πάρει τα χρόνια».

Ο Callahan διαφωνεί. Πιστεύει πως τέτοιου είδους εκτιμήσεις δεν αληθεύουν για τον μέσο άνθρωπο: «Δεν πιστεύω πως εάν δοθεί στους περισσότερους ανθρώπους μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, ή ακόμα και καλύτερη υγεία, θα ψάξουν να βρουν καινούργιες ευκαιρίες και πρωτοβουλίες. Ίσως να παίζουν πιο συχνά γκολφ, αλλά δε θα στραφούν σε πρωτοπόρες ιδέες - τουλάχιστον εάν κρίνω από τους ανθρώπους που γνωρίζω».

Ακόμα κι αν οι άνθρωποι είχαν απεριόριστο χρόνο στη διάθεσή τους, δε θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν όλα όσα πράγματα θα θέλανε να κάνουν, υποστηρίζει ο Callahan. «Ακόμα κι αν έχετε δει τα πάντα, είναι πιθανό να πείτε πως θα θέλατε να επισκεφτείτε την Ινδία για ακόμα μία φορά και αυτός είναι ένας κύκλος που δεν τελειώνει ποτέ».

Η πραγματική μακροζωία

Σε τελική ανάλυση, μήπως θα πρέπει να αναλογιστούμε, κατά πόσο είμαστε ως ανθρωπότητα ώριμοι, για να ζήσουμε τη ζωή ενός Μαθουσάλα; Το μήκος του χρόνου της ζωής δεν μετριέται μόνο σε ώρες, μέρες και χρόνια, αλλά σε στιγμές που πραγματικά αξιοποιούμε τις ευκαιρίες που μας δίνει η ζωή, για να έρθουμε κοντύτερα στο βαθύτερο νόημά της. Πόσο μεγάλη δεν μας φαίνεται η ζωή όλων εκείνων των ανθρώπων, που με τα έργα τους έχτισαν τον πολιτισμό μας και πόσο μικρή αντίστοιχα η ζωή αυτών, που η μισαλλοδοξία τους και η έλλειψη στόχων δεν επέτρεψε να αφήσουν κανένα ίχνος, παρά ένα φευγαλέο σκίρτημα στον κόσμο της προσωρινότητας!

Διεθνές συνέδριο για τις επιθανάτιες εμπειρίες στη Μασσαλία




Το Σάββατο που μας πέρασε συγκεντρώθηκαν σε μια τοποθεσία κοντά στη Μασσαλία γιατροί, ερευνητές και ασθενείς από όλον τον κόσμο, για το πρώτο διεθνές συνέδριο στην ιστορία, αφιερωμένο στις επιθανάτιες εμπειρίες. Πάνω από 1500 σύνεδροι, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ισχυρίζονται πως είχαν κάποια επιθανάτια εμπειρία, βρέθηκαν στην ημερίδα, που είχε ως στόχο να εξετάσει αυτό το αμφιλεγόμενο φαινόμενο με όσο το δυνατόν πιο επιστημονικό τρόπο.

Μεταξύ αυτών ο αναισθησιολόγος Jean-Jacques Charbonnier, που έχει συλλέξει στοιχεία από πολλά άτομα που αναφέρουν πως είχαν επιθανάτια εμπειρία: «Άνθρωποι που ήταν νεκροί εγκεφαλικά, μπορούσαν να δουν τι γινόταν στην αίθουσα αναμονής ή γύρω από το σώμα τους με μεγάλη λεπτομέρεια. Δεν μπορούμε να το θεωρήσουμε ως παραίσθηση, γιατί οι περιγραφές ανταποκρινόντουσαν στην πραγματικότητα».

Η Sonia Barkallah, οργανώτρια της ημερίδας που έγινε στην πόλη Martigues κοντά στη Μασσαλία, πρόσθεσε: «Αυτοί είναι άνθρωποι που πλησίασαν το θάνατο είτε εξαιτίας ενός ατυχήματος ή κατά τη διάρκεια μιας εγχείρησης και που επανήλθαν από την κατάσταση μη - συνειδητότητας που είχαν περιέλθει, με ασυνήθιστο τρόπο».

«Έπλεαν πάνω από το σώμα τους, άκουγαν αυτά που έλεγαν οι γιατροί γι’ αυτούς και ένιωθαν να μπαίνουν σε ένα σκοτεινό τούνελ με ένα λαμπερό - αλλά όχι εκτυφλωτικό - φως στην άλλη άκρη του. Στο τέλος του τούνελ συχνά αναφέρουν τη θέαση φωτεινών όντων ή νεκρών συγγενών τους, που τους λένε πως δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα τους για να πεθάνουν», συνέχισε η Barkallah.

Σε άρθρα σοβαρών επιστημονικών περιοδικών όπως το «Nature» και το «The Lancet» έχουν γίνει επιμελείς αναλύσεις για την κατανόηση του φαινόμενου, αν και συνεχίζει να υπάρχει σκεπτικιστική τάση στην εξέτασή του. Σε μια κοινοποίηση που δημοσιεύτηκε πριν από την ημερίδα, σύνεδροι όπως ο γνωστός αμερικάνος ψυχίατρος Raymond Moody είπαν ότι «είναι πολύ σημαντικό να μπορούν οι επιστήμονες να κάνουν έρευνα σε πολλά πεδία και ιδιαίτερα σε αυτά που αφορούν τις νευροεπιστήμονες, χωρίς να τους εμποδίζουν οποιουδήποτε είδους προκαταλήψεις».

Μια έρευνα που έγινε το 1982 στις Ηνωμένες Πολιτείες έδειξε 8 εκατομμύρια αμερικανούς, που ισχυρίζονταν πως είχαν κάποια επιθανάτια εμπειρία. Εντούτοις, δήλωσε η Barkallah, το φαινόμενο παραμένει έντονα αμφισβητούμενο, ιδιαίτερα στη Γαλλία, που είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί σοβαρή έρευνα. «Παρατήρησα πως πολλοί γιατροί είχαν έντονο ενδιαφέρον για το αντικείμενο, αλλά κρατούσαν την έρευνά τους μυστική, για να μη σχολιαστούν αρνητικά από συναδέλφους» είπε. «Ο σκοπός αυτού του διεθνούς συνεδρίου δεν είναι να αποδειχθεί πως υπάρχει ζωή μετά θάνατον, αλλά να διερευνηθεί το τι μπορούμε να διδαχθούμε σε ανθρώπινο και επιστημονικό επίπεδο» πρόσθεσε.

Ο Charbonnier είπε πως συχνά ένιωθε, πως μπορούσε να διαβάσει τη σκέψη των αναίσθητων ασθενών του. Ανέφερε μία περίπτωση όπου ένιωσε πως του ζητήθηκε να ψάξει στην τσέπη ενός ασθενή. Όταν το έκανε, βρήκε ένα γράμμα από τον ασθενή που ζητούσε να τον αποσυνδέσουν από το κύκλωμα διατήρησης της ζωής, εάν ποτέ ερχόταν σε μία κατάσταση όπως αυτή που ήταν. Είπε επίσης πως πολλοί άνθρωποι που πλησίασαν με τον αναφερόμενο τρόπο το θάνατο, βρίσκουν την εμπειρία θετική και πως τους έκανε να νιώθουν περισσότερο αλτρουιστές και λιγότερο προσκολλημένοι με τα υλικά πράγματα.

Τι είναι μονοθεϊσμός;
Η πίστη σε έναν μοναδικό, παντοδύναμο Θεό



Όπως υποδηλώνει και η λέξη, μονοθεϊσμός σημαίνει ένας μόνο θεός. Αντιπαραβάλλεται συχνά η έννοια με τον πολυθεϊσμό, που αντιστοιχεί στην πίστη σε πολλούς θεούς και με τον αθεϊσμό, που δηλώνει την έλλειψη πίστης σε θεούς.

Επειδή ο μονοθεϊσμός στηρίζεται στην ιδέα της ύπαρξης ενός μόνο θεού, συχνά συνοδεύεται με την πίστη πως ο θεός δημιούργησε όλη την κτίση και πως είναι απολύτως αυτάρκης, χωρίς καμιά εξάρτηση από άλλα όντα. Αυτό συναντούμε στα μεγάλα μονοθεϊστικά θρησκευτικά συστήματα: τον ιουδαϊσμό, το χριστιανισμό, τον ισλαμισμό και τον σιχισμό (sikhism).

Τα περισσότερα μονοθεϊστικά συστήματα τείνουν να είναι αποκλειστικά στη φύση τους, πράγμα που σημαίνει πως δεν πιστεύουν απλά και μόνο στην ύπαρξη ενός θεού, αλλά και πως αρνούνται την ύπαρξη των θεών που αντιστοιχούν σε άλλες θρησκευτικές πίστεις. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορούμε να συναντήσουμε μια μονοθεϊστική θρησκεία να αντιμετωπίζει τους θεούς των άλλων θρησκειών ως μετενσαρκώσεις του ίδιου, μοναδικού, ανώτατου θεού, αυτή η αντιμετώπιση είναι ωστόσο σπάνια και παρατηρείται συνήθως να συμβαίνει κατά τη διάρκεια της μετάβασης από ένα πολυθεϊστικό σε ένα μονοθεϊστικό σύστημα, όπου με κάποιον τρόπο πρέπει να εξηγηθεί η απομάκρυνση των παλαιοτέρων θεών.

Ως συνέπεια αυτής της αποκλειστικότητας, οι μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν επιδείξει στην ιστορία λιγότερη θρησκευτική ανοχή απ’ ότι οι πολυθεϊστικές. Οι τελευταίες ήταν σε θέση να ενσωματώσουν τους θεούς και τις πεποιθήσεις των άλλων πίστεων με σχετική ευκολία. Αντίθετα, εάν κάτι τέτοιο μπορούσε να έχει συμβεί με τις μονοθεϊστικές θρησκείες, δεν αποτέλεσε μια ανοιχτή παραδοχή τους, ενώ συγχρόνως αυτό το οποίο έχει εξωτερικώς εμφανιστεί είναι η άρνηση της ισχύος των διαφορετικών πεποιθήσεων.

Το μονοθεϊστικό μοντέλο που είναι πιο κοινό στη Δύση (και που συχνά συγχέεται με τον γενικότερο όρο του θεϊσμού) είναι η πίστη σε έναν προσωπικό θεό, που δίνει έμφαση στο ότι ο θεός αυτός είναι απόλυτος στη φύση του, στη σχέση του με την ανθρωπότητα και στο σύστημα αξιών που τον συνοδεύουν. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να θεωρηθεί ανεπιτυχές, εφόσον αδυνατεί να αποδεχτεί την ύπαρξη διαφοροποιήσεων όχι μόνο μέσα στον ίδιο το μονοθεϊσμό γενικότερα, αλλά και στον μονοθεϊσμό που αφορά τη Δύση.

Στο ένα άκρο θα μπορούσε να τοποθετηθεί ο ασυμβίβαστος μονοθεϊσμός του Ισλάμ, όπου ο θεός συλλαμβάνεται ως αδιαφοροποίητος, αιώνιος και σε καμιά περίπτωση ανθρωπομορφικός (πράγματι, ο ανθρωπομορφισμός - το να αποδίδονται ανθρώπινες ιδιότητες στον Αλλάχ - θεωρείται ως βλασφημία στο Ισλάμ). Στο άλλο άκρο ο χριστιανισμός προϋποθέτει έναν πολύ ανθρωπομορφικό θεό, με τριαδική φύση. Στην πρακτική τους οι μονοθεϊστικές θρησκείες λατρεύουν πολύ διαφορετικούς τύπους θεών και ουσιαστικά το μόνο κοινό στοιχείο τους είναι η πίστη στην ύπαρξη ενός μόνο θεού.

Η προέλευση του μονοθεϊσμού είναι ασαφής. Το πρώτο καταγεγραμμένο μονοθεϊστικό σύστημα εμφανίστηκε στην Αίγυπτο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Φαραώ Ακενατόν, αλλά δεν επέζησε για πολύ μετά από τον θάνατο του Φαραώ. Κάποιοι προτείνουν πως ο Μωησής έφερε το μονοθεϊσμό στους αρχαίους εβραίους, αν και είναι επίσης πιθανό να πίστευε στη μονολατρεία παρά στο μονοθεϊσμό, ενώ κάποιοι χριστιανοί ευαγγελιστές θεωρούν τον μορμονισμό ως σύγχρονο παράδειγμα μονολατρείας, επειδή ο μορμονισμός διδάσκει την ύπαρξη πολλών μεν θεών, αλλά λατρεύει μόνο έναν, που αφορά τον πλανήτη μας.

Διάφοροι θεολόγοι και φιλόσοφοι θεώρησαν πως ο μονοθεϊσμός αποτέλεσε «εξέλιξη» του πολυθεϊσμού, υποστηρίζοντας πως οι πολυθεϊστικές πίστεις ήταν πιο πρωτόγονες σε αντίθεση με τις μονοθεϊστικές που ήταν πιο εξελιγμένες, εξετάζοντάς τις με πολιτισμικά, ηθικά και φιλοσοφικά κριτήρια. Αν και είναι πιθανόν αλήθεια ότι ο πολυθεϊσμός είναι αρχαιότερος του μονοθεϊσμού, η παραπάνω δήλωση είναι βαρυσήμαντη και δεν μπορεί εύκολα να διαλευκανθεί και να τεκμηριωθεί επαρκώς, αποφεύγοντας συγχρόνως τις πιθανές επιδράσεις της θρησκοληψίας.

Λύθηκε το μυστήριο του μηχανισμού των Αντικυθήρων;
Βρέθηκε κρυμμένο ελληνικό κείμενο για το μηχανισμό


Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων

Ένας ελληνικός μπρούτζινος μηχανισμός, κατασκευασμένος περί το 80 π.Χ. ίσως αποδειχτεί ο αρχαιότερος υπολογιστής του κόσμου, φαίνεται να συμπεραίνει μια βρετανο-ελληνική έρευνα. Ο «Μηχανισμός των Αντικυθήρων», αποτελούμενος από περισσότερες των 30 μπρούτζινες πλάκες και γρανάζια, ανακτήθηκε από σφουγγαράδες στο ναυάγιο ενός φορτωτικού πλοίου έξω από το Ελληνικό νησί Αντικύθηρα το 1900 και φυλάσσεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ελλάδας.

Το αρχαιολογικό εύρημα αποτελείται από 3 βασικά τμήματα και μικρότερα θραύσματα. Η ακριβής χρήση του ήταν άγνωστη, αν και σύμφωνα με μία παλιότερη θεωρία ο μηχανισμός χρησιμοποιούνταν για να υπολογισθούν οι κινήσεις των πλανητών, που ήταν γνωστοί στους αρχαίους Έλληνες: η Σελήνη, ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας και ο Κρόνος. Οι ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Cardiff, της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου πιστεύουν σήμερα ότι είναι κοντά στην επίλυση του μυστηρίου, με τη χρήση υπερσύγχρονης τεχνολογίας ακτινών-Χ, η οποία αποκάλυψε κάποιες προηγούμενα κρυμμένες Ελληνικές επιγραφές, οι οποίες πιθανότατα επιβεβαιώνουν την υπόθεση του πλανητικού υπολογιστή.

Η απεικόνιση έγινε από την ομάδα «X-Tek Group», χρησιμοποιώντας ένα μοναδικό μηχάνημα με το περιγραφικό όνομα «400kV microfocus Computed Tomography System». Ο συντονιστής της βρετανικής ομάδας Mike Edmunds του πανεπιστημίου του Cardiff λέει με ενθουσιασμό: «Τα αξιοσημείωτα αποτελέσματα που πήραμε από τη χρήση του τομογράφου της ομάδας X-Tek μας επιτρέπουν να κάνουμε μια ακριβή έρευνα για το μηχανισμό. Δε νομίζω ότι θα μπορούσαν ποτέ να υπήρχαν καλύτερες συνθήκες!»

Η ακριβής φύση των επιγραφών δεν έχει ανακοινωθεί, και μολονότι ο ερευνητής Ξενοφώντας Μούσσας του πανεπιστημίου της Αθήνας ανακοινώνει ότι «το κείμενο που πρόσφατα ανακαλύφθηκε φαίνεται να επικυρώνει την υπόθεση ότι ο μηχανισμός είχε χρησιμοποιηθεί για να ανιχνεύει τις πορείες των πλανητικών σωμάτων», ο Edmunds συστήνει να περιμένουμε. Αναγνωρίζοντας μεν ότι ανακαλύφθηκε μια λέξη, η οποία ίσως επιβεβαιώνει τη χρήση του μηχανισμού, προσθέτει ότι απομένει πολύ εργασία για να υπάρξει ένα συμπέρασμα. Είπε στην εφημερίδα El Reg: «Είναι ακόμη στον αέρα και υπάρχει πολύ εργασία που πρέπει να γίνει».

Αν ο μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι πράγματι αυτό που πιστεύουν οι ερευνητές ότι είναι, τότε ίσως υπάρξουν υποθέσεις ότι αυτός είναι βασισμένος στην ηλιοκεντρική θέαση για το ηλιακό σύστημα, μια θέση αρκετά ασυνήθιστη, δεδομένου του γεγονότος ότι κατά την αρχαία εποχή οι περισσότεροι Έλληνες δέχονταν τη θέση του Αριστοτέλη, ότι το σύμπαν περιστρέφεται γύρω από τη Γη. Σύμφωνα με τον Michael Wright, τον συντηρητή μηχανολογικών ευρημάτων στο Science Museum στο Λονδίνο, ο οποίος το 2002 υποστήριξε τη θεωρία του πλανητικού υπολογιστή για το μηχανισμό των Αντικυθήρων, ο μηχανισμός ίσως να είχε κατασκευαστεί σε μια ακαδημία «που ιδρύθηκε από τον στωικό φιλόσοφο Ποσειδώνιο στο Ελληνικό νησί της Ρόδου». Ο μαθητής του Ποσειδώνιου, Κικέρωνας, αργότερα περιέγραψε ένα μηχανισμό που είχε «ομοιότητες» με το μηχανισμό των Αντικυθήρων.

Αν και οι ερευνητές φαίνεται να είναι κοντά στην ανακάλυψη της χρήσης του μηχανισμού, ένα ανεπίλυτο ερώτημα παραμένει, όπως εξηγεί ο Edmunds: «Το πραγματικό ερώτημα είναι, για πιο σκοπό είχε κατασκευαστεί ο μηχανισμός; Ήταν για να υπολογίζει ημερολόγια; Ήταν απλά ένα εργαλείο εκμάθησης; Το κείμενο που ανακαλύφθηκε ίσως βοηθήσει να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα». «Μέρος του κειμένου στο μηχανισμό, που ξεπερνά τους χίλιους χαρακτήρες, έχει ήδη αποκρυπτογραφηθεί. Έχουμε ανακτήσει ήδη το 95% του κειμένου», λέει ο φυσικός Γιάννης Μπιτσάκης, μέλος της ομάδας έρευνας. Σύμφωνα με τον Γιάννη Μπιτσάκη, η πρόκληση είναι να «τοποθετηθεί ο μηχανισμός στο επιστημονικό πλαίσιο, μια που ουσιαστικά έρχεται από το πουθενά... και πετιέται στα μούτρα της ισχύουσας θεωρίας, η οποία υποστηρίζει ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν γνώση εφαρμοσμένης τεχνολογίας». Ο Edmunds συμφώνησε λέγοντας: «Πιστεύω ότι είναι μια μεγάλη δοκιμασία για την κουλτούρα των Ελλήνων και για το πόσο ήταν αυτοί προηγμένοι, πριν από την εισβολή των Ρωμαίων».

Οι ερευνητές ψάχνουν για τα υπόλοιπα ερείπια του ρωμαϊκού πλοίου, στο οποίο βρέθηκε ο μηχανισμός, που πιστεύεται ότι βυθίστηκε γύρω στο 80 π.Χ., για να εντοπίσουν το γενικότερο πλαίσιο αναφοράς του μηχανισμού και την καταγωγή του. «Όπως η Αλεξάνδρεια, έτσι και η Ρόδος ήταν ένα μεγάλο κέντρο αστρονομίας εκείνη της εποχή», λέει ο Μούσσας. «Το πλοίο όπου ανακαλύφθηκε ο μηχανισμός ίσως ήταν μέλος ενός συρμού πλοίων που ταξίδευαν στη Ρώμη, φέρνοντας θησαυρούς, που πήραν από το νησί με σκοπό να αποδώσουν το θρίαμβο στον Ιούλιο Καίσαρα».

Τα νέα ευρήματα θα συζητηθούν σε ένα παγκόσμιο συνέδριο (www.antikythera-mechanism.gr ) που πρόκειται να πραγματοποιηθεί στην Αθήνα τον ερχόμενο Νοέμβριο.

"Παγίδα θανάτου" στον ωκεανό!
Ανακαλύφθηκε τεράστια δίνη κοντά στα παράλια της δυτικής Αυστραλίας


Δίνη σε ωκεανό

Μια τεραστίων διαστάσεων ωκεάνια δίνη ανακαλύφθηκε έξω από τα παράλια της δυτικής Αυστραλίας, η οποία λειτουργεί ως «παγίδα θανάτου», ρουφώντας τεράστιες ποσότητες ψαριών και θα μπορούσε ενδεχομένως να επηρεάσει τις τοπικές κλιματολογικές συνθήκες. Μια ομάδα επιστημόνων από το πανεπιστήμιο CSIRO της δυτικής Αυστραλίας και από τρία ινστιτούτα ερευνών της Αμερικής, της Γαλλίας και της Ισπανίας ανακοίνωσαν την ανακάλυψη της δίνης, μετά από ένα ερευνητικό ταξίδι διάρκειας ενός μήνα στην ωκεάνια περιοχή, δυτικά του νησιού Rottnest.

Υπό τη διεύθυνση της Δρα Anya Waite, βιολόγο και ωκεανογράφο από το πανεπιστήμιο της δυτικής Αυστραλίας, η 10μελής ομάδα βρήκε τη δίνη, η οποία έχει διάμετρο 200 χιλιόμετρα και βάθος 1000 μέτρα, να στροβιλίζεται σε ταχύτητες που ξεπερνούν τα 5 kph, λίγο πιο έξω από το φαράγγι του Rottnest. Η Δρα Waite λέει ότι η δίνη δημιουργήθηκε από τρέχουσες κινήσεις στο βυθό της θάλασσας και είναι μια από τις μεγαλύτερες, που έχουν βρεθεί ποτέ στην περιοχή της δυτικής Αυστραλίας.

Ορατή από το διάστημα, η δίνη λειτουργεί σαν μια «παγίδα θανάτου», ρουφώντας ψάρια και ωάρια ψαριών από περιοχές κοντά στην ακτή, λέει η Δρα Waite. «Ουσιαστικά δρα ως ένας άρπαγας, παίρνοντας τα ψάρια, που χρειάζεται να παραμείνουν στην περιοχή του φυσικού τους περιβάλλοντος δίπλα στην παραλία και πετώντας τα στη βαθιά θάλασσα», λέει η Δρα Waite. Επισημαίνει επίσης ότι το κλίμα γύρω από τη δίνη παρουσιάζει αξιοσημείωτες αλλαγές. «Μοιάζει σα να βρίσκεσαι στους τροπικούς», λέει. «Είναι ζεστό, μαλακό, υγρό με αιωρούμενα ψάρια, είναι ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον». Θα μπορούσε ενδεχομένως να επηρεάσει και το κλίμα της ευρύτερης περιοχής, λέει. «Η δίνη μετακινεί ένα πολύ μεγάλο όγκο θερμού ρεύματος σε ψυχρότερα νερά, έτσι αναγκαστικά παίρνει τη ζέστη και την μετακινεί μακριά, έξω από την παραλία.

Έτσι αλλάζει η ισορροπία της ζέστης της ωκεάνιας περιοχής και φυσικά είναι ο ωκεανός που διαμορφώνει το κλίμα». Η δρα Waite λέει ότι η δίνη δεν ήταν μέχρι στιγμής ικανή να προκαλέσει κίνδυνο στους ανθρώπους που ψαρεύουν ή καταδύονται στην περιοχή, αλλά ο κίνδυνος είναι σίγουρα ορατός. «Είμαστε σε ένα πλοίο μήκους 70 μέτρων και μπορούμε εύκολα να νιώσούμε τις δονήσεις στην άτρακτο του πλοίου από τη δίνη, έτσι είναι σίγουρο ότι κάτι το ασυνήθιστο συμβαίνει εδώ», λέει η Δρα Waite.

Πόσο παλιά είναι τελικά η ζωή στη Γη;
Απολιθώματα που βρέθηκαν στην Αυστραλία ωθούν σε νέα συμπεράσματα


Βράχος με απολιθώματα στην Αυστραλία

Ουάσινγκτον: Κάποιοι παράξενου σχήματος σωροί με ακαθαρσίες στην Αυστραλία αποκάλυψαν τελικά το περιεχόμενό τους: Ήταν απολιθώματα αρχαιότατης ζωής στη Γη, σχηματισμένα από δισεκατομμύρια μικροβίων, σε μια εποχή που ξεπερνά τα 3 δισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα, λένε οι επιστήμονες σε μια νέα αναφορά. Και αυτοί οι σωροί είναι ακριβώς ο τύπος ζωής τον οποίο οι αστροβιολόγοι αναζητούν στον Άρη ή και αλλού.

Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature προσφέρει μια θεωρία με μεγαλύτερη ισχύ από την αρχική, που θεωρεί τους σωρούς, οι οποίοι καλύπτουν μια ευρεία ζώνη της δυτικής Αυστραλίας, τα αρχαιότερα απολιθώματα του πλανήτη. Η θεωρία περιγράφει ότι αυτοί δεν είναι ακριβώς σωροί ακαθαρσιών που μορφώθηκαν τυχαία σε παράξενα σχήματα, αλλά αρχαία μικρόβια, που σκάβοντας δημιούργησαν τους παράξενους σχηματισμούς.

"Αυτό είναι το σημαντικό σημείο της αναφοράς για τα απολιθώματα, αυτή είναι η πρώτη πραγματικά ανταγωνιστική αναφορά", λέει η συντονίστρια της μελέτης Abigail Allwood, ερευνήτρια στο αυστραλιανό κέντρο της αστροβιολογίας. "Αυτό που βρήκαμε είναι ένας πρόγονος της ζωής. Αν δεχτείτε ότι όλη η ζωή ξεκίνησε σε αυτό τον πλανήτη, ίσως εδώ βρίσκεται το σημείο, που αυτή ξεκίνησε".

Οι σωροί έχουν διαφορετικά σχήματα, μοιάζουν με κυψέλες, γαρνιτούρα σαντιγί πάνω σε κέικ, ή κύματα του ωκεανού. Ονομάζονται στρωματολίτες (stromatolites) και έχουν μελετηθεί για αρκετό καιρό, αλλά το μεγάλο ερώτημα ήταν, εάν ποτέ υπήρχε σε αυτά ζωή. Η έρευνα της Allwood, η οποία περιλάμβανε την εξέταση χιλιάδων από τους σωρούς και την κατηγοριοποίησή τους σε επτά τύπους, είναι η πιο περιεκτική και ανταγωνιστική, σε σημείο που να γίνεται αποδεκτή και από ειδικούς εκτός της ομάδας της Allwood. "Είναι η καλύτερη υπόθεση για την καλύτερη μαρτυρία ύπαρξης παλαιότατης μορφής ζωής στη Γη", λέει ο Bruce Runnegar, διευθυντής του ινστιτούτου αστροβιολογίας της ΝΑΣΑ στο Moffett Field, Calif. "Αυτοί οι σχηματισμοί είναι πολύ περίπλοκοι για να αποδοθούν σε μη-βιολογικές διαδικασίες, αλλά αυτό δε το γνωρίζουμε ακόμη με σιγουριά".

Η Allwood λέει ότι στη μελέτη της η υπόθεση της ύπαρξης ζωής καθίσταται ακλόνητη, από το τρόπο που ο στρωματόλιθος προσαρμόζεται στους βραχώδεις σχηματισμούς γύρω από αυτόν. Ένας παράγοντας του μικροβίου, πρέπει να οδηγούσε τη διαδικασία στο σχηματισμό επτά επαναλαμβανόμενων τύπων, πράγμα που υποδεικνύει ότι ο σχηματισμός δεν ήταν τυχαίος. "Είναι η ξεκάθαρη αφθονία του υλικού και η ικανότητα να τοποθετηθεί αυτό μέσα σε μια δομή", λέει η Allwood.

Ο Runnegar, που εξέτασε πολλές φορές του σωρούς στη δυτική Αυστραλία, λέει ότι την πρώτη φορά που τους είδε - με κάποιους από αυτούς να προεξέχουν ανάμεσα στους λόφους στο οπτικό του πεδίο - βίωσε ένα αλλόκοσμο συναίσθημα. Σε μια παρόμοια περίπτωση, πριν 10 χρόνια, επιστήμονες της ΝΑΣΑ ισχυρίζονταν ότι βρήκαν στοιχεία απολιθωμένων μικροβίων σε ένα μετεωρίτη του Άρη. Αυτοί οι ισχυρισμοί αμφισβητήθηκαν έντονα. Ένας από τους ακραιφνείς σκεπτικιστές που διετύπωσαν άποψη για την περίπτωση του μετεωρίτη, ο Ralph Harvey, γεωλόγος καθηγητής στο Case Western Reserve πανεπιστήμιο του Cleveland, λέει ότι στην περίπτωση των αυστραλιανών σωρών τείνει σαφώς να πιστέψει ότι πρόκειται για μαρτυρία ύπαρξης ζωής. Η σημαντική διαφορά είναι ότι στην περίπτωση του Άρη οι επιστήμονες έψαχναν για μαρτυρία ζωής σε έναν "πιθανότατα νεκρό πλανήτη" και οι προϋποθέσεις της απόδειξης είναι ασυνήθιστες, λέει ο Harvey. Συμπληρώνει, ότι λιγότερα αποδεικτικά στοιχεία χρειάζονται για τον ισχυρισμό της Allwood, επειδή "όλοι ήδη γνωρίζουμε ότι ζωή στη Γη υπήρχε για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτό που απλά προσπαθούμε να αποδείξουμε είναι ότι αυτό το διάστημα είναι τελικά πολύ μεγαλύτερο".

Ανακαλύφθηκε τεράστιο γαλαξιακό σμήνος 10 δισεκατομύρια έτη φωτός μακριά




Μία αστρονόμος από το πανεπιστήμιο του Sussex είναι η διευθύνουσα ερευνήτρια σε ένα έργο, το οποίο οδήγησε στην ανακάλυψη ενός από τα πιο μακρινά γαλαξιακά σμήνη, που έχει ποτέ παρατηρηθεί. Το σμήνος, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 10 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη, είναι πιθανόν ακόμη να είναι το πιο τεράστιο σμήνος, που έχει βρεθεί ποτέ σε τόσο πρώιμη εποχή στο σύμπαν. Όταν η Δρα Kathy Romer ξεκίνησε την εργασία 8 χρόνια πριν, θεωρούσε ότι έπαιρνε ένα μεγάλο ρίσκο. «Αν και προβλέψαμε ότι θα μπορούσαμε να βρούμε γαλαξιακά σμήνη σε τόσο μακρινές αποστάσεις, δεν είχαμε καμία εγγύηση, ότι θα βρίσκαμε τελικά κάποιο».

Η Δρα Romer, της οποίας η ομάδα περιλαμβάνει τον αστροφυσικό καθηγητή του Sussex Andrew Liddle και συνερευνητές από άλλα Αγγλικά και Αμερικάνικα ιδρύματα, χρησιμοποίησε παρατηρήσεις από το δορυφόρο X-ray Multi Mirror (XMM) Newton για να βρει αυτό το καινούργιο σμήνος και ύστερα προσδιόρισε την απόστασή του χρησιμοποιώντας το 10μετρο τηλεσκόπιο του W. M. Keck στη Χαβάη. «Αλλά δεν είναι μόνο τα τηλεσκόπια αυτά που χρειάζονται για ένα τέτοιο έργο», σχολιάζει η Δρα Romer. «Έχουμε ακόμη εκμεταλλευτεί σύγχρονα υπολογιστικά μέσα, από τους νέους αλγόριθμους για επεξεργασία της εικόνας, μέχρι την πτώση των τιμών στους δίσκους αποθήκευσης δεδομένων».

Αν παρατηρηθεί με ένα οπτικό τηλεσκόπιο, το μακρινό γαλαξιακό σμήνος φαίνεται ως μια πυκνή συγκέντρωση εκατοντάδων γαλαξιών. «Η έκπληξη εδώ είναι ότι οι γαλαξίες σε αυτό το σμήνος είναι διαμορφωμένοι από παλαιά αστέρια. Κάποιος θα περίμενε ότι ένα τέτοιο μακρινό σμήνος θα ήταν γεμάτο νέα αστέρια, μια που το παρατηρούμε τόσο μακριά, πίσω προς τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang)», εξηγεί η Δρα Romer. «Σμήνη σαν αυτό είναι ουσιώδη για την κατανόησή μας σχετικά με το σχηματισμό των γαλαξιών».

Το σμήνος, που ονομάστηκε XMMXCS 2215-1734 είναι εκπληκτικά τεράστιο, με βάρος περίπου 500 τρισεκατομμύρια φορές τη μάζα του ήλιου μας. Κατά το πλείστον η μάζα του είναι «μαύρη ύλη» (dark matter), μια μυστηριώδη μορφή ύλης που επικρατεί στις μάζες όλων των γαλαξιών και των γαλαξιακών σμηνών στο Σύμπαν, αλλά δε μπορεί να γίνει ορατή από τηλεσκόπια. Η Δρα Romer και η ομάδα της συνεχίζουν την έρευνα για άλλα σμήνη όπως το XMMXCS 2215-1734 στα αρχεία δεδομένων από το δορυφόρο XMM-Newton. Ήδη έχουν παραπάνω από 1000 υποψήφια γαλαξιακά σμήνη, που απαιτούν επιβεβαίωση με τη χρήση επίγειων οπτικών τηλεσκοπίων. Τελικά θα χρησιμοποιήσουν τη συλλογή τους από σμήνη ώστε να κατανοηθεί πληρέστερα η φυσική της Μεγάλης Έκρηξης.

Ενώ η αναζήτηση για άλλα σμήνη συνεχίζει, η ομάδα θα μελετά το σμήνος XMMXCS 2215-1734 σε περισσότερη λεπτομέρεια με όσα εργαλεία έχει στη διάθεσή της. Ήδη έχουν παρθεί εικόνες από το τηλεσκόπιο Hubble Space για αυτό το εντυπωσιακό αντικείμενο. Το γαλαξιακό σμήνος είναι ένα απολίθωμα του πρώιμου σύμπαντος και για αυτό το λόγο θα περιθαλπτεί από όλους τους αστρονόμους, λέει η Δρα Romer.

Επιστήμονες ανακάλυψαν το παλαιότερο μέχρι τώρα DNA Νεάντερταλ
DNA από ένα δόντι ηλικίας 100.000 χρόνων, προερχόμενο από ένα παιδί




DNA είναι το όνομα που δόθηκε σε μικροσκοπικές μονάδες στο ανθρώπινο σώμα, που συνδέονται μεταξύ τους και αποφασίζουν για τον τρόπο ανάπτυξης του ανθρώπινου σώματος. Το DNA που ανακαλύφθηκε μέσα στο δόντι έδωσε στους επιστήμονες στοιχεία σχετικά με τους ανθρώπους που ζούσαν 100.000 χρόνια πριν και που είναι γνωστοί με την ονομασία «ο άνθρωπος του Νεάντερταλ». Τα στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι διαφορές μεταξύ των Νεάντερταλ που ζούσαν εκείνη την εποχή ήταν πολύ μεγάλες. Οι επιστήμονες θα μπορέσουν ίσως να ανακαλύψουν περισσότερα σχετικά με το πόσα διαφορετικά είδη Νεάντερταλ υπήρχαν και για το ποιες συνθήκες επηρέασαν την επιβίωσή τους. Οι Νεάντερταλ έζησαν μεταξύ 230.000 και 28.000 χρόνια από σήμερα στην Ευρώπη, στην Κεντρική Ασία και τη Μέση Ανατολή. Εξαφανίστηκαν όταν εμφανίστηκαν οι πρώτοι άνθρωποι, αλλά κανείς δε γνωρίζει το λόγο που έγινε αυτό.

Μια νέα ματιά στη γενετική ποικιλότητα των Νεάντερταλ

Ανακτώντας και τοποθετώντας σε σειρά το DNA από ένα ιδιαίτερα αρχαίο δείγμα Νεάντερταλ, οι ερευνητές βρήκαν στοιχεία που υποδηλώνουν, ότι η γενετική ποικιλία μεταξύ των ανθρώπων του Νεάντερταλ ήταν μεγαλύτερη από ότι θεωρούσαν. Τα ευρήματα ακόμη υποδηλώνουν ότι η γενετική ποικιλία ίσως να ήταν μεγαλύτερη σε πρώιμες περιόδους των Νεάντερταλ, σε σύγκριση με τις ύστερες περιόδους, που προσεγγίζουν την άφιξη των ανθρώπων στην Ευρώπη. Οι αλλαγές στη γενετική ποικιλία στο διάβα των χρόνων, θεωρούνται ότι αντανακλούν πληθυσμιακά γεγονότα, όπως για παράδειγμα κάποια ξαφνική μείωση πληθυσμού που προκλήθηκε από κάποια επιδημία ή κλιματολογική αλλαγή, ή αποτελούν τυχαίες γενετικές αλλαγές. Τα ευρήματα της έρευνας ανακοινώθηκαν την 6η Ιουνίου στο περιοδικό Current Biology από ομάδα ερευνητών στην οποία συμμετέχει ο Ludovic Orlando ενώ διευθύντρια της ομάδας είναι η Catherine Hδnni της Ecole Normale Supιrieur στη Λυών της Γαλλίας.

Κατά τη διάρκεια των περισσοτέρων από τα τελευταία 300.000 χρόνια, οι Νεάντερταλ ήταν οι μοναδικοί αντιπρόσωποι του ανθρώπινου γένους στην Ευρώπη και εξαφανίστηκαν σύντομα μετά την άφιξη του σύγχρονου ανθρώπου στην ήπειρο, περίπου πριν από 30.000 χρόνια. Ίχνη από μιτοχονδριακό DNA που υπάρχει ακόμη σε απολιθωμένα κόκαλα έχει χρησιμοποιηθεί σε προηγούμενες μελέτες, σε μια προσπάθεια προσδιορισμού και ανίχνευσης της πιθανής γενετικής κληρονομιάς του είδους των Νεάντερταλ στους σύγχρονους Ευρωπαίους. Αν και μια τέτοια γενετική ακολουθία θα επισφράγιζε την υπόθεση της διασταύρωσης μεταξύ του σύγχρονου ανθρώπου και του Νεάντερταλ κατά την εποχή της συνύπαρξής τους στην Ευρώπη, το μιτοχονδριακό DNA από τα 9 είδη Νεάντερταλ που έχει αναλυθεί μέχρι στιγμής και που ζούσαν κατά την κοινή περίοδο ύπαρξης των δύο ειδών δεν ταιριάζει με το μιτοχονδριακό DNA που βρέθηκε σε σύγχρονους ανθρώπους, υποδηλώνοντας ότι αν τελικά υπήρχε κάποια διασταύρωση των ειδών, αυτή δε θα μπορούσε να είναι, παρά ελάχιστη.

Στην εργασία τους η Δρα Hδnni και οι συνεργάτες της εκθέτουν τώρα το παλαιότερο τμήμα γονιδιώματος μιτοχονδριακού DNA προερχόμενο από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ, που έχει ποτέ ανακτηθεί. Τα δείγματα Νεάντερταλ που αναλύθηκαν προέρχονται από ένα μοριακό παρασκεύασμα από παιδί ηλικίας 10 - 12 χρονών, που ζούσε στην κοιλάδα του Meuse στο σπήλαιο Scladina στο Βέλγιο, περίπου 100.000 χρόνια πριν. Τα δείγματα απέδωσαν 123bp μιτοχονδριακού DNA ένα πολύ μικρό τμήμα της σειράς του DNA σύμφωνα με το τι απαιτείται από τα σύγχρονα ερευνητικά πρωτόκολλα - αποτελεί ωστόσο ένα σημαντικό βήμα, δεδομένης της μεγάλης παλαιότητας του ιστού. Ο λόγος που επιλέχθηκε ένα τόσο παλαιό δείγμα ήταν απλός: το δείγμα αναμφίβολα προηγείται της περιόδου κατά την οποία οι Νεάντερταλ συνυπήρχαν με τους σύγχρονους ανθρώπους. Συγκρίνοντας αυτό το δείγμα με το ήδη γνωστό και σχετικά νεώτερο σε ηλικία δείγμα γονιδιώματος Νεάντερταλ, οι ερευνητές προσπαθούν να ανακαλύψουν εάν το μιτοχονδριακό DNA του Νεάντερταλ παρουσίαζε διαρκή χημική σταθερότητα ή εάν τροποποιήθηκε δραστικά κατά την περίοδο της συνύπαρξης με το σύγχρονο άνθρωπο. Υπάρχει και δεύτερος λόγος για να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στο δείγμα που βρέθηκε στο σπήλαιο Scladina: Το δείγμα ανακαλύφθηκε πολύ πρόσφατα. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα άτομα που έχουν έρθει σε επαφή με αυτό είναι ήδη γνωστά και το DNA τους μπορεί να εξεταστεί ώστε να εντοπιστεί κάθε πιθανή «μόλυνση» του δείγματος Νεάντερταλ από το DNA του σύγχρονου ανθρώπου.

Το τμήμα του DNA που προέρχεται από το σπήλαιο Scladina επιβεβαιώνει ότι οι Νεάντερταλ και οι σύγχρονοι άνθρωποι ήταν μόνο μακρινοί συγγενείς τα γονιδιώματα των Νεάντερταλ είναι όλα πολύ πιο κοντινά μεταξύ τους από όσο είναι με οποιοδήποτε μέχρι στιγμής γνωστό ανθρώπινο γονιδίωμα. Αλλά η μελέτη ακόμη αποκαλύπτει ότι η γενετική ποικιλία των Νεάντερταλ είχε υποτιμηθεί. Πράγματι, το μιτοχονδριακό DNA που προέρχεται από το δείγμα του σπηλαίου Scladina αποκλίνει περισσότερο σε σύγκριση με το mtDNA σύγχρονων ανθρώπων από ότι το μιτοχονδριακό DNA πρόσφατων Νεάντερταλ, υποδηλώνοντας ότι ο άνθρωπος του Νεάντερταλ ήταν περισσότερο γενετικά ποικιλόμορφη ομάδα, από ότι προηγούμενα πιστευόταν.

Είναι ο Μεγαλοπόδαρος εξυπνότερος από εμάς;
Είναι αυτός ο λόγος, που ποτέ δεν καταφέραμε να τον πιάσουμε;


Ένα ίχνος από Μεγαλοπόδαρο, που βρέθηκε τον Οκτώβριο του 1988 κοντά στη λίμνη Helen Mackenzie στο κεντρικό Βανκούβερ


Κάθε χρόνο πληθαίνουν οι αναφορές για θεάσεις του Μεγαλοπόδαρου (Sasquatch) στη Βόρεια Αμερική. Οι περισσότερες συμβαίνουν στους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες, όταν πολύς κόσμος επισκέπτεται την ύπαιθρο για κατασκήνωση, ψάρεμα ή περίπατο. Τέτοιες θεάσεις έχουν συμβεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια, αρχικά από τους ευρωπαίους άποικους που εξερευνούσαν την περιοχή του Μεγαλοπόδαρου, αλλά και νωρίτερα από τους ιθαγενείς της Αμερικής, που πιθανότατα ήταν εξοικειωμένοι μ' αυτόν τον γίγαντα των δασών.

Οι θεάσεις έχουν αναφερθεί από περιστασιακούς κατασκηνωτές, ή περαστικούς. Πολλοί από αυτούς κατάφεραν να δουν και να παρατηρήσουν αρκετά καλά αυτό το καταπληκτικό πλάσμα. Οι περιγραφές τους χαρακτηρίζονται από αξιοσημείωτη συνέπεια, περιλαμβάνοντας λεπτομέρειες για το ύψος του, το χρώμα του τριχώματός του, μέχρι και την χαρακτηριστική του δυσωδία. Οι αναφορές αυτές είναι τόσο συχνές και επίμονες, που κάθε ένας ο οποίος θα ήθελε να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, θα έπρεπε να συμφιλιωθεί με την ιδέα πως όντως, υπάρχει ένα τεράστιο, τριχωτό δίποδο, κάπου εκεί έξω.

Τότε, γιατί δεν έχουμε ποτέ πιάσει κανένα;
Γιατί δεν υπάρχουν αξιόπιστες και καθαρές φωτογραφικές απεικονίσεις;
Γιατί δεν έχει ποτέ βρεθεί κάποιο νεκρό σώμα Μεγαλοπόδαρου;

Η καλύτερη φυσική απόδειξη που διαθέτουμε είναι μεγάλα αποτυπώματα ποδιών, με αυλακώσεις που δείχνουν να μοιάζουν με το αποτύπωμα ενός ανθρώπινου ποδιού και μερικά δείγματα από τρίχες, που στην καλύτερη περίπτωση αποδείχθηκαν ενδιαφέροντα, αλλά ατελέσφορα για να αποδείξουν την ύπαρξη του Μεγαλοπόδαρου. Οι λιγοστές φωτογραφίες και κινηματογραφικές σκηνές που διαθέτουμε, αμφισβητούνται και κατηγορούνται ως απάτες. Αν και είναι ικανές να γοητεύσουν τη φαντασία μας, καθώς και να ανάψουν το ερευνητικό μας ενδιαφέρον, δεν μας παρέχουν τη δυνατότητα να δώσουμε μια οριστική απόφανση. Υπάρχουν επίσης ηχογραφήσεις που υποτίθεται πως αναφέρονται σε μακρινές κραυγές και ήχους του Μεγαλοπόδαρου ενώ κυνηγάει, αλλά δεν μπορούν να αποτελέσουν απόδειξη.

Με τόσους ανθρώπους κάθε χρόνο να γοητεύονται με το μυστηριώδες κυνήγι του Μεγαλοπόδαρου, πως καταφέρνει και παραμένει "αόρατος" και διφορούμενος; Είναι μήπως εξυπνότερος από εμάς;

Σίγουρα, με όλη την τεχνολογία που διαθέτουμε - προϊόντα της πνευματικής μας ανωτερότητας έναντι του υπόλοιπου ζωικού βασιλείου - θα έπρεπε να είμαστε ικανοί να πιάσουμε ή τουλάχιστον να φωτογραφίσουμε καθαρά έστω και ένα από αυτά τα πλάσματα.

Γιατί δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο;

Διαθέτουμε εξοπλισμό για θέαση στο σκοτάδι και κάμερες που είναι ευαίσθητες στην κίνηση. Από το 1974 κατασκευαζόντουσαν παγίδες για τον Μεγαλοπόδαρο. Πολλά άλλα είδη από άγρια ζώα εντοπίστηκαν με τις κάμερες νυχτερινής θέασης, καθώς και με αυτές που είναι ευαίσθητες στην κίνηση. Τέτοια ζώα, ακόμα και τα πιο άγρια στα δάση, παγιδεύτηκαν και πιάστηκαν ζωντανά. Και φυσικά, ο άνθρωπος εξακολουθεί να τα κυνηγάει και να τα σκοτώνει.

Αλλά όχι τον Μεγαλοπόδαρο.
Πόσο έξυπνος είναι;

Καταφέρνει και ξεφεύγει από τις πιο φιλόδοξες προσπάθειές μας και από την εξελιγμένη τεχνολογία μας.
Πως; Υπάρχουν δύο πιθανοί λόγοι γι' αυτό:
1. Ο Μεγαλοπόδαρος δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.
2. Είναι πάρα πολύ έξυπνος.

Εάν συμφωνήσουμε ότι ο Μεγαλοπόδαρος υπάρχει (είναι δύσκολο να αγνοήσουμε όλες τις σχετικές μαρτυρίες), πρέπει να συμπεράνουμε ότι το πλάσμα αυτό μας ξεπερνάει στην εξυπνάδα; Πως μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Είναι εξυπνότερος από κάθε άλλο άγριο ζώο του δάσους - από το ελάφι, την αρκούδα, την αλεπού και όλα όσα καταφέραμε να παγιδεύσουμε με την τεχνολογία μας; Θα μπορούσε ακόμα και ένας άνθρωπος να αποφύγει με τόση επιδεξιότητα, τέτοια τεχνολογία;

Ας υποθέσουμε ότι αφήνουμε για 24 ώρες έναν άνθρωπο με νοημοσύνη υψηλότερη του μετρίου, στη μέση ενός δάσους, όπου έχουν τοποθετηθεί παγίδες στο μέγεθός του και καμουφλαρισμένες κάμερες που ενεργοποιούνται με την κίνηση. Πόσο καλά θα τα πήγαινε; Υποθέτοντας πως θα κινούνταν στην περιοχή, ψάχνοντας να βρει κάτι για να φάει ή να πιει, ίσως να απέφευγε τις παγίδες εάν ήταν πολύ προσεχτικός. Αλλά σίγουρα δε θα ξέφευγε από τις κάμερες κίνησης, ιδιαιτέρως μόλις θα άρχιζε να σκοτεινιάζει (αυτό θα ήταν πράγματι ένα καλό πείραμα).

Ο Μεγαλοπόδαρος λοιπόν, έχει καταφέρει να αποφύγει και τις κάμερες. Μπορούμε από αυτό να συμπεράνουμε πως είναι εξυπνότερος από έναν άνθρωπο;

Σύμφωνα με κάποιες ενδείξεις, ο Μεγαλοπόδαρος είναι ένα ευφυές πρωτεύον θηλαστικό, αν και δεν ξέρουμε πόση ευφυΐα διαθέτει. Προφανώς, η νοημοσύνη του δε μοιάζει με αυτή που μετράμε ως ανθρώπινη. Δεν υπάρχουν πόλεις που να έχει φτιάξει, δεν γράφει, δεν έχει κατασκευάσει παπούτσια. Ίσως χρησιμοποιεί πρωτόγονα εργαλεία, και ακόμα ίσως και κάποιου είδους γλώσσα, αλλά δεν υπάρχουν αποδείξεις για κάτι τέτοιο. Δεν μας έχει αφήσει οποιοδήποτε στοιχείο για να σκεφτούμε πως είναι πιο ευφυής από εμάς.

Ίσως τελικά, η λέξη "πιο έξυπνος" να μην είναι η κατάλληλη. Πιθανόν να είναι περισσότερο συνειδητός - με όλη την έννοια της λέξεως. Δηλαδή να έχει μεγαλύτερη ψυχική επίγνωση. Υπάρχουν θεωρίες που υποστηρίζουν ότι οι ψυχικές ικανότητες - όπως η έκτη αίσθηση - αποτελούν στους ανθρώπους τα απομεινάρια αρχαίων ενστίκτων που κάποτε λειτουργούσαν με αυτά. Ουσιαστικά, όλα τα ζώα οδηγούνται από ένστικτά που καθορίζουν τη συμπεριφορά τους και πιθανότατα οι αρχαίοι πρόγονοί μας, είχαν παρόμοια ένστικτα που τους βοήθησαν να επιβιώσουν. Όσο αναπτυσσόταν η ευφυΐα του ανθρώπου, τα ένστικτα αυτά γινόντουσαν όλο και λιγότερο απαραίτητα. Ο άνθρωπος χρησιμοποίησε το μυαλό του για να καταλάβει τον κόσμο και εγκατέλειψε τα ένστικτα. Αλλά μήπως στη διαδικασία αυτή, χάσαμε και ένα πολύτιμο κομμάτι μας;

Μήπως προερχόμαστε και εμείς - όπως και ο Μεγαλοπόδαρος - από έναν κοινό αρχαίο πρόγονο, μόνο που ο Μεγαλοπόδαρος, προτίμησε να στηριχτεί στα όπλα που του έδωσε η φύση για να επιβιώσει; Εάν ένα από τα όπλα αυτά είναι η διαίσθηση, τότε είναι πιθανόν με κάποιον τρόπο να καταλαβαίνει τις προσπάθειές μας να τον πιάσουμε και να τις αποφεύγει με επιδεξιότητα. Εκεί που εμείς βασιζόμαστε στην ακρίβεια των μηχανημάτων μας, εκείνος ίσως βασίζεται στην ακρίβεια των ενστίκτων αυτών, που τον έκαναν να παραμείνει ζωντανός, ως ένας αόρατος κάτοικος των δασών. Και τώρα, είναι ικανός να αντισταθεί ακόμα και στην προσπάθειά μας, να αποδείξουμε την ύπαρξή του. Για πόσο καιρό ακόμα; Κι αν ποτέ καταφέρουμε να τον "αποκαλύψουμε" θα είμαστε επίσης ικανοί να τον σεβαστούμε;

Νέες επιστημονικές έρευνες για την ύπαρξη ζωής στον Άρη
Στη Νορβηγία αναζητούν τα εφόδια και τις τεχνικές για την έρευνα


Τμήματα του αρχιπελάγους του Svalbard έχουν παρόμοια γεωλογία με τον Άρη.
Προηγούμενες αποστολές βρήκαν σημάδια από μια μικροβιακή κοινότητα στον πάγο.

Η Δρα Liane Benning, λέκτορας γεω-βιολογίας, είναι η μοναδική επιστήμονας από το Ηνωμένο Βασίλειο, που συμμετέχει στην εκστρατεία που μελετάει την αναλογία μεταξύ της αρκτικής περιοχής Svalbard και του Άρη (Arctic Mars Analogue Svalbard Expedition - AMASE). Η ομάδα θα δοκιμάσει διαστημικό εξοπλισμό στην αρκτική νήσο του Spitsbergen. Ο εξοπλισμός αυτός θα χρησιμοποιηθεί σε μια αποστολή της ΝΑΣΑ στον Άρη το 2011. Η απομακρυσμένη περιοχή λέγεται ότι έχει παρόμοια γεωλογία με τον κόκκινο πλανήτη.

"Είναι ό,τι κοντινότερο γνωρίζουμε από γεωλογικής, ατμοσφαιρικής και ιστορικής απόψεως", είπε η Δρα Benning. "Δε γνωρίζουμε αν υπάρχει ζωή στον Άρη, αλλά αναπτύσσουμε τεχνολογίες για να δοκιμάσουμε να πάμε και να ψάξουμε πρακτικά για αυτήν".

Προηγούμενες εκστρατείες έχουν βρει σημάδια από μια μικροβιακή κοινότητα μέσα στον πάγο του Spitsbergen στο Svalbard, στηρίζοντας τη θεωρία ότι η ζωή θα μπορούσε να διατηρηθεί στον Άρη, είπε η Benning. Τώρα η ομάδα ελπίζει να αναπτύξει τεχνικές για να βρει κάποια σημάδια άνθρακα ή βακτήρια. Η Δρα Benning θα συνοδευτεί από επιστήμονες της Νορβηγίας και των Ηνωμένων Πολιτειών στην εκστρατεία. Ένας εκπαιδευόμενος αστροναύτης της ΝΑΣΑ θα είναι επίσης σε ετοιμότητα για να δοκιμάσει τη διαστημική του στολή και τις διαδικασίες του τεστ.

Ένας από τους κύριους στόχους είναι η ανάπτυξη μεθόδων, που θα διασφαλίζουν την απουσία μόλυνσης από τη Γη όταν τα ρομποτικά οχήματα θα σταλούν στον Άρη, εξηγεί η Δρα Benning. Αργότερα στο μέλλον, οι επιστήμονες ελπίζουν ακόμη ότι θα είναι δυνατό να συλλέξουν δείγματα από τον πλανήτη. "Η πρόκληση να φέρουμε πρακτικά ένα εφοδιασμένο ρομποτικό όχημα στον Άρη και να το κάνουμε αυτό να λειτουργήσει για αρκετό καιρό, είναι ήδη ένα μεγάλο βήμα" είπε η Δρα Benning. "Αλλά το να φέρουμε πίσω ένα δείγμα, είναι κάτι που προγραμματίζουμε για το 2030 περίπου, και ακόμη σχεδιάζουμε να στείλουμε ανθρώπους στον Άρη".

Γύρισε η Γη κάποτε ανάποδα;
Ίσως μετακινήθηκε ο άξονας της Γης για λόγους ισορροπίας



Φανταστείτε μία αλλαγή θέσης της Γης τόσο έντονη, που θα μπορούσε να εξαναγκάσει ολόκληρο τον πλανήτη να γείρει στο πλάι μετά από μερικά εκατομμύρια χρόνια, με τέτοια κλίση που η Αλάσκα θα βρισκόταν στον Ισημερινό. Επιστήμονες από το Princeton, εξασφάλισαν την πρώτη σαφή απόδειξη, πως μία τέτοιας κλίμακας μετακίνηση, πρέπει να είχε συμβεί στον κόσμο μας κατά το μακρινό παρελθόν.

Αναλύοντας τη μαγνητική σύσταση πολύ παλιών ιζημάτων που βρέθηκαν στη μακρινή Νορβηγία στο αρχιπέλαγος του Svalbard, ο Adam Maloof του πανεπιστημίου του Princeton, εξασφάλισε τα έγκυρα στοιχεία για μία θεωρία που είχε διατυπωθεί πριν από 140 χρόνια και που πραγματευόταν τον τρόπο με τον οποίο η Γη θα επανακτούσε την ισορροπία της, σε περίπτωση που αναπτυσσόταν ποτέ σ' αυτήν μία μεγάλη και ανισομερής κατανομή βάρους στο εσωτερικό ή στην επιφάνειά της.

Η θεωρία, που είναι γνωστή ως "πλήρης πολική περιστροφή" (true polar wander TPW), υποθέτει πως εάν ένα σώμα με ικανό βάρος - όπως ένα υπερμέγεθες ηφαίστειο - σχηματιζόταν ποτέ σε κάποια απόσταση από τον Ισημερινό, η δύναμη που αναπτύσσεται από την περιστροφή του πλανήτη, θα το έσπρωχνε σταδιακά μακριά από τον άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η Γη. Εάν τα ηφαίστεια, η στερεή γη και άλλες παρόμοιες μάζες που υπόκεινται στην περιστροφή της Γης, δημιουργούσαν ποτέ μία κρίσιμη τιμή ανισορροπίας, ο πλανήτης θα έγερνε και θα περιστρεφόταν, ώσπου το επιπλέον βάρος να ανακατανεμηθεί κατά μήκος του Ισημερινού.

"Τα ιζήματα που ανακτήσαμε από τη Νορβηγία, προσφέρουν την πρώτη ικανοποιητική απόδειξη, πως πριν από 800 εκατομμύρια χρόνια συνέβη στη Γη μία πλήρης πολική περιστροφή" ανέφερε ο Malοof, βοηθός καθηγητή στην έδρα των γεωλογικών επιστημών. Εάν καταφέρουμε να βρούμε σε άλλες περιοχές της Γης στοιχεία που να επιβεβαιώνουν την απόδειξη αυτή, θα αποκτήσουμε μία εμπεριστατωμένη γνώση, σχετικά με την ανοχή του πλανήτη μας να υποβληθεί σε τόσο δραματικές αλλαγές".

Η ομάδα του Maloof, που περιλαμβάνει ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Harvard, από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας και της Μασαχουσέτης, καθώς και από το πανεπιστήμιο του Princeton, δημοσιεύουν τα ευρήματά τους στο Geological Society of America Bulletin, την Παρασκευή, 25 Αυγούστου.

Η πλήρης πολική περιστροφή (TPW) είναι διαφορετική από την πιο οικεία έννοια της μετακίνησης των Ηπείρων, που είναι η αργή μετακίνηση μιας Ηπείρου σε σχέση με μια άλλη, κατά μήκος της επιφάνειας της Γης. Η πολική περιστροφή μπορεί να κάνει ολόκληρο τον πλανήτη να γείρει σε έναν ρυθμό αρκετών μέτρων το χρόνο, περίπου 10 με 100 φορές πιο γρήγορα, από όσο μετακινούνται οι Ήπειροι μεταξύ τους εξαιτίας των τεκτονικών πλακών. Παρόλο που οι δύο πόλοι θα εξακολουθούν να "δείχνουν" στην ίδια κατεύθυνση, σε συμφωνία με το Ηλιακό Σύστημα, η διαδικασία θα οδηγήσει εμφανώς στη μετακίνηση ολόκληρων Ηπείρων από τις τροπικές στις αρκτικές περιοχές και το αντίθετο, μέσα σε ένα σχετικά μικρό γεωλογικό χρονικό διάστημα.

Ενώ η άποψη πως οι Ήπειροι μετακινούνται με αργό ρυθμό μεταξύ τους, είναι μία ευρέως γνωστή υπόθεση, η λιγότερο κοινή θεωρία της πλήρους πολικής περιστροφής, έχει συζητηθεί από τα μέσα του 19ου αιώνα, αρκετές δεκαετίες προτού προταθεί η θεωρία για τη μετακίνηση των Ηπείρων. Αλλά όταν το 1960 αποδείχθηκε πως οι Ήπειροι μετακινούνται κάτω από την επίδραση της ολίσθησης των τεκτονικών πλακών, το γεγονός αυτό έδωσε εξήγηση για τόσες δυναμικές διεργασίες που γινόντουσαν στην επιφάνεια της Γης, ώστε η θεωρία για την πλήρη πολική περιστροφή έγινε μία σκοτεινή και μακρινή υπόθεση.

"Οι επιστήμονες που ασχολούνται με τους πλανήτες εξακολουθούν να αναφέρονται στην πολική περιστροφή, αλλά για άλλους πλανήτες όπως ο Άρης, επειδή μία μεγάλης κλίμακας μετακίνηση πέτρινης ηφαιστειακής μάζας που προήλθε από την περιοχή Tharsis, βρίσκεται στον Ισημερινό του Άρη" λέει ο Maloof. "Αλλά επειδή η επιφάνεια της Γης αλλάζει συνεχώς εξαιτίας της μετακίνησης των Ηπείρων και της αλληλοκάλυψης των πλακών του φλοιού μεταξύ τους στους ωκεανούς, είναι πιο δύσκολο να βρεθεί απόδειξη για την υπόθεση πως η Γη "στριφογύρισε" πριν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια, όπως συνέβη πιθανότατα στον Άρη όταν ήταν ακόμα γεωλογικά ενεργός."

Παρολα αυτά, τα ιζήματα που μελέτησε η ομάδα στο Svalbard από το 1999 μέχρι το 2005, πιθανόν να μας εξασφάλισαν την πολυπόθητη απόδειξη. Είναι γνωστό πως όταν βραχώδης μάζα βυθίζεται στον πυθμένα του ωκεανού, σχηματίζοντας στρώσεις ιζημάτων, μικροσκοπικά μαγνητικά ρινίσματα που περιέχονται μέσα σ' αυτήν τη μάζα ευθυγραμμίζονται σύμφωνα με τις γραμμές του μαγνητικού πεδίου της Γης. Όταν ο βράχος σκληρύνει, τα ρινίσματα αυτά αποτελούν ένα αξιόπιστο δείκτη, για το ποια ήταν η κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου της Γης, την εποχή που σχηματιζόταν ο βράχος. Έτσι, εάν ένας τέτοιος βράχος περιστραφεί εξαιτίας ενός δραματικά μεγάλου γεωλογικού συμβάντος, το μαγνητικό του πεδίο θα παρουσιάζει ανώμαλο προσανατολισμό, όπως συμβαίνει με τους βράχους που εξετάζει η ομάδα του Maloof.

"Βρήκαμε ακριβώς τέτοιου είδους ανωμαλίες στα ιζήματα του Svalbard" λέει ο Maloof. "Κατεβάλλαμε κάθε προσπάθεια για να βρούμε άλλη εξήγηση για τις ανωμαλίες αυτές, όπως για παράδειγμα κάποια πολύ αστραπιαία περιστροφή των φλοιωδών πλακών, επάνω στις οποίες βρίσκονται τα νησιά, αλλά καμία από τις εναλλακτικές εξηγήσεις δεν ευσταθεί, όσο το γεγονός μίας πλήρους πολικής περιστροφής, εάν λάβουμε επίσης υπόψη μας και τα υπόλοιπα γεωχημικά και γεωλογικά δεδομένα που αφορούν τους βράχους αυτούς".

Τα ευρήματα, όπως αναφέρει, θα μπορούσαν πιθανώς να εξηγήσουν ασυνήθιστες αλλαγές στο χημικό περιβάλλον του ωκεανού, που συνέβησαν πριν από περίπου 800 εκατομμύρια χρόνια. Παρόμοιες τέτοιες αλλαγές συνέβησαν και άλλες φορές στα αρχαία χρόνια, λέει ο Maloof, αλλά για τις περιπτώσεις αυτές οι επιστήμονες θεωρούν πως ευθύνονται οι εποχές των παγετόνων.

"Οι επιστήμονες δεν έχουν βρει αποδείξεις για μία πιθανή παγετονική περίοδο 800 εκατομμύρια χρόνια πριν και η αλλαγή στον ωκεανό στην κρίσιμη αυτή χρονική στιγμή παραμένει ένα από τα μεγάλα μυστήρια της ιστορίας του πλανήτη μας", αναφέρει. "Αλλά εάν όλες οι Ήπειροι ξαφνικά "αναποδογύριζαν" και οι ποταμοί τους άρχιζαν να αδειάζουν νερό και θρεπτικές ουσίες στις τροπικές αντί για τις αρκτικές περιοχές για παράδειγμα, θα μπορούσαν να προκληθούν οι μυστηριώδεις γεωχημικές αλλαγές, που η επιστήμη αδυνατεί να εξηγήσει".

Επειδή η επιστημονική ομάδα άντλησε όλα τα δεδομένα της από τα νησιά του Svalbard, ο Maloof λέει πως η επόμενη προτεραιότητα τους θα είναι να ψάξουν αποδείξεις που θα ενισχύουν τα ευρήματά τους, ερευνώντας ιζήματα ίδιας χρονολογίας αλλά σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Αυτό είναι δύσκολο, όπως λέει ο Maloof, γιατί οι περισσότεροι βράχοι που έχουν ηλικία 800 εκατομμυρίων χρόνων έχουν εδώ και πολύ καιρό εξαφανιστεί. Επειδή οι πλάκες του φλοιού της Γης γλιστράνε η μία επάνω στην άλλη κατά τη διάρκεια των χρόνων, παρασύρουν μαζί τους ένα μεγάλο μέρος από την ιστορία του πλανήτη μας, στα έγκατα της Γης. Ωστόσο, μία περιοχή που εντόπισε η ομάδα του Maloof στην Αυστραλία, φαίνεται πως έχει αρκετές προοπτικές.

"Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για τα ευρήματα, μέχρις ότου βρούμε παρόμοια σύσταση και μαγνητικό προσανατολισμό σε βράχους άλλων ηπείρων. Βράχοι της ίδιας ηλικίας έχουν διατηρηθεί στο εσωτερικό της Αυστραλίας, έτσι θα επισκεφτούμε την περιοχή μέσα στα επόμενα δύο χρόνια για να ψάξουμε για επιπλέον αποδείξεις. Εάν βρούμε, θα είμαστε πλέον πολύ πιο σίγουροι για την ορθότητα της θεωρίας" δηλώνει ο Maloof.

Εξηγεί στη συνέχεια, πως η πλήρης πολική περιστροφή ήταν πιο πιθανό να έχει συμβεί όταν οι χερσαίες περιοχές της Γης ήταν κοντά μεταξύ τους, σχηματίζοντας μία υπέρ-ήπειρο, κάτι το οποίο έχει συμβεί τουλάχιστον δύο φορές στο μακρινό παρελθόν. Αλλά δε θα έπρεπε να ανησυχούμε πως κάποια τέτοια μεγάλη περιστροφή πρόκειται να συμβεί ξανά σύντομα, γιατί η μάζα της Γης έχει μία αρκετά ισορροπημένη κατανομή σήμερα, καταλήγει.

Μυστηριώδεις άνθρωποι με ολόμαυρα μάτια
Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν είναι καν άνθρωποι...




Τους αποδίδονται χαρακτηρισμοί όπως «αλλόκοτοι», «ανατριχιαστικοί», «απειλητικοί», μέχρι και «απάνθρωποι». Αυτές είναι λέξεις που έχουν χρησιμοποιηθεί από κάποιους ανθρώπους για να περιγράψουν παιδιά, εφήβους και ενήλικες, που μοιράζονται ένα κάπως ασυνήθιστο γνώρισμα: ολόμαυρα μάτια που μοιάζουν να είναι αφύσικα. Τι συμβαίνει άραγε με τους ανθρώπους αυτούς; Πρόκειται για ένα είδος δεισιδαιμονίας και φόβου κάποιων ανθρώπων στο ασυνήθιστο, ή υπάρχουν λόγοι για να πιστέψει κανείς, πως πρόκειται για μία μυστηριώδη μερίδα ανθρώπων; Ποιοι είναι τέλος πάντων οι άνθρωποι αυτοί;

Μάτια και χρώμα

Το χρώμα των ματιών του ανθρώπου είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα, που εξαρτάται από την ύπαρξη συγκεκριμένων χρωστικών ουσιών στην ίριδα, με κυριότερη εξ' αυτών τη μελανίνη. Αν και υπάρχουν τρεις γονότυποι που αφορούν το χρώμα των ματιών (καφέ, μπλε και πράσινο), οι φαινότυποι των ματιών, ανθρώπων και ζώων, έχουν μεγαλύτερη ποικιλία και αυτό εξαρτάται από το ποσοστό μελανίνης στα μελανοκύτταρα της ίριδας. Προκύπτουν έτσι 8 φυσιολογικά χρώματα ματιών που είναι τα: σκούρο καφέ (πολύ μεγάλη ποσότητα μελανίνης), ανοιχτό καφέ (μέτρια ποσότητα μελανίνης), μάτια στο χρώμα της ώχρας (αποκαλούνται συχνά και «γατίσια»), πράσινα, γκρι, γαλάζια, γαλαζοπράσινα και βιολετιά. Υπάρχουν επίσης 3 μη φυσιολογικές περιπτώσεις, που είναι η ετεροχρωμία (διαφορετικό χρώμα ματιών στις δύο ίριδες ενός ανθρώπου, ή ακόμα και στην ίδια την ίριδα του ενός ματιού), ο αλμπινισμός (εντύπωση κόκκινων ματιών, λόγω απουσίας χρωστικών στην ίριδα) και τέλος η ατελής ανάπτυξη της ίριδας, γεγονός που κάνει να φαίνεται η περιοχή της ίριδας μαύρη.

Αν και το μαύρο χρώμα των ματιών δεν είναι κάτι το φυσιολογικό, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με πολύ σκούρα καφέ ή μπλε μάτια, που κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες φωτισμού, μοιάζουν σα να έχουν μαύρα ή σχεδόν μαύρα μάτια. Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις το μαύρο χρώμα έχει παρατηρηθεί σε άριστες συνθήκες φωτισμού, στο φως της ημέρας για παράδειγμα. Επιπρόσθετα, κάποιες αναφορές δεν αφορούν μόνο φαινόμενα μαύρης ίριδας, αλλά αφορούν ολόκληρο το μάτι που μοιάζει να είναι τελείως μαύρο στο σύνολό του και φαίνεται πως έχει ελάχιστο ή ακόμα και καθόλου λευκό.

Βέβαια οι παραπάνω περιπτώσεις θα μπορούσαν να οφείλονται στην υποκειμενική αντίληψη του κάθε παρατηρητή. Αλλά αυτό που φαίνεται περίεργο σε αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, είναι κάποιες ιδιαίτερες αναφορές για αλλόκοτη συμπεριφορά και εντύπωση που αφήνουν οι άνθρωποι που έχουν τόσο μαύρα μάτια. Επίσης, κάποιοι που έχουν συναντήσει τέτοιους ανθρώπους ισχυρίζονται πως καταλήφθηκαν από ανεξήγητο φόβο και μία τάση να αποφύγουν τους ανθρώπους με τα μαύρα μάτια, με κάθε τρόπο.

Πρόκειται για προκατάληψη; Για ψυχολογική αντίδραση στο μαύρο χρώμα των ματιών; Ας δούμε μερικές περιπτώσεις αναφορών.

Ενδεικτικές περιπτώσεις αναφορών

Σύμφωνα με την αναφορά μίας γυναίκας που ταξίδευε με τον άντρα της σε αυτοκινητόδρομο του Μίσιγκαν και σταμάτησε για να επισκεφτεί την τουαλέτα, ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με μία λεπτή μελαχρινή γυναίκα, η οποία είχε ολόμαυρα μάτια και την κοίταξε έντονα και επίμονα. Όπως αναφέρει, ένιωσε μία πολύ δυσάρεστη αίσθηση τρόμου, σα να υπήρχε κάτι το τελείως αφύσικο στη γυναίκα αυτή. Τα μάτια της ήταν τελείως μαύρα, δε φαινόταν καν να υπάρχει κόρη. Το βλέμμα της ήταν τελείως κρύο και έκανε την γυναίκα που διηγείται την ιστορία να φύγει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, μακριά της. Διηγούμενη την ιστορία αυτή, επέμενε πως η αίσθηση που της άφησε η εμπειρία αυτή, ήταν πως η γυναίκα με τα μαύρα μάτια δεν ήταν άνθρωπος. Είχε επίσης την εντύπωση, πως η συγκεκριμένη γυναίκα την κοίταζε με έναν τρόπο, που υποδήλωνε πως ήταν ανώτερη και πιο δυνατή κατά κάποιον τρόπο.

Σε κάποια άλλη αναφορά, μία 47χρονη μεσίτρια στο Όρεγκον, η οποία μετά από 20 χρόνων εμπειρία στο επάγγελμα αυτό είχε συνηθίσει να έρχεται σε επαφή με πολλών λογιών ανθρώπους, διηγείται την αλλόκοτη εντύπωση που της άφησε ένας 17χρονος έφηβος, ο οποίος επισκέφτηκε μία μέρα το γραφείο της. Με το που τον αντίκρισε, ένιωσε αμέσως τις τρίχες του αυχένα της να ορθώνονται, πράγμα που δεν δικαιολογούνταν από κάτι άλλο στην εμφάνισή του, παρά από τη θέα των ματιών του. Όπως και στην προηγούμενη αναφορά, ήρθε αντιμέτωπη με μία βαθιά αίσθηση μοχθηρότητας που εξέπεμπε ο νεαρός αυτός και της ήταν σχεδόν αδύνατο να τον κοιτάξει απευθείας στα μάτια. Τα μάτια του ήταν τελείως μαύρα, δεν υπήρχαν κόρες και η μεσίτρια ένιωσε σα να βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο.

Επρόκειτο πράγματι για τελείως μαύρα μάτια; Κάποιες φορές οι κόρες των ματιών είναι τόσο διασταλμένες (η διαστολή της κόρης λέγεται μυδρίαση), που καλύπτουν τελείως τις ίριδες και κάνουν τα μάτια να φαίνονται μαύρα. Στο σκοτάδι οι κόρες διαστέλλονται για να δεχθούν όσο το δυνατόν περισσότερο φως. Αλλά ο νεαρός που αναφέρεται στην παραπάνω ιστορία, επισκέφτηκε το μεσιτικό γραφείο μέρα μεσημέρι. Κάποια φάρμακα μπορούν επίσης να κάνουν τις κόρες να διασταλούν, κάποιες ναρκωτικές ουσίες όπως και κάποιες ψυχολογικές ή και παθολογικές καταστάσεις. Μπορεί να ισχύει και μία τέτοια εκδοχή για την ιστορία που διηγείται η μεσίτρια, αν και όπως αφηγήθηκε, της δόθηκε η εντύπωση πως ο νεαρός αυτός εξέπεμπε συνολικά μία αίσθηση μαύρου.

Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου κάποιοι αναφέρουν πως είδαν ανθρώπους που είχαν τελείως μαύρα μάτια, πως ακόμα και το λευκό τμήμα του ματιού απουσίαζε εντελώς. Εντυπωσιακές είναι οι συνθήκες, κάτω από τις οποίες συνάντησε μία γυναίκα δύο παιδιά, τα οποία - όπως αφηγήθηκε - είχαν τελείως μαύρα μάτια: Βρισκόταν στο υπνοδωμάτιό της και διάβαζε ένα βιβλίο. Η ώρα ήταν ένδεκα το βράδυ, όταν άκουσε χτυπήματα στην πόρτα. Σηκώθηκε για να δει ποιος είναι και μέσα από το παραθυράκι της πόρτας είδε με έκπληξη δύο παιδιά με ηλικία περίπου 10 χρόνων. Άνοιξε την πόρτα και τα ρώτησε τι ήθελαν κι εκείνα απάντησαν λέγοντας απλώς, πως ήθελαν να χρησιμοποιήσουν την τουαλέτα. Την εξέπληξε η όλη υπόθεση, τους αρνήθηκε και κλείνοντας την πόρτα έριξε μια ματιά πίσω από το τζάμι. Τα μάτια τους ήταν τελείως μαύρα. Τρομοκρατήθηκε και όπως λέει, δεν είχε δει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο.

Υπάρχει λογική εξήγηση ή πρόκειται για κάτι το πραγματικά παράξενο;

Τι συμβαίνει τελικά; Στο άρθρο του για τα παιδιά με τα μαύρα μάτια, στο περιοδικό UFODigest, ο ερευνητής Barry Napier γράφει: Τα μαύρα μάτια θα μπορούσαν να οφείλονται απλά σε φακούς επαφής (υπάρχουν φακοί επαφής με τελείως μαύρο χρώμα). Το πιο πιθανό σενάριο είναι, πως οι πιο αξιόπιστες αναφορές οφείλονται σε υπερβολική αντίδραση σε κάτι ασυνήθιστο ή σε μεγάλη φαντασία και πως ένα μεγάλο ποσοστό από το σύνολο των σχετικών αναφορών, αποτελεί επινοημένες ιστορίες που κατασκευάστηκαν από κάποιους είτε για να δημιουργήσουν εντύπωση, είτε απλά για να κάνουν πλάκα.

Δεν παραλείπει όμως να παρατηρήσει, πως αρκετές αναφορές για θεάσεις τέτοιων ανθρώπων είναι ιδιαίτερα φορτισμένες συναισθηματικά και πως οι άνθρωποι που τις διηγήθηκαν εξακολούθησαν να φαίνονται φοβισμένοι μετά από τα περιστατικά αυτά.

Οι λάτρες του παράξενου ισχυρίζονται πως όσοι έχουν δει ανθρώπους με μαύρα μάτια κατά πρόσωπο δεν έχουν άδικο να νιώθουν πως οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν κάτι το ανθρώπινο. Προτείνουν πως είναι είτε εξωγήινοι, είτε προέρχονται από κάποια άλλη διάσταση, είτε ακόμα πως είναι δαιμονικοί.

Για το φαινόμενο των ανθρώπων με τα μαύρα μάτια, υπάρχουν πολλές λογικές εξηγήσεις. Λένε ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής και το μαύρο χρώμα, μπορεί να προκαλέσει έτσι ψυχολογικές εντυπώσεις αρκετά έντονες, που σε συνδυασμό με τη σπανιότητα της θέασης μαύρης ίριδας στους ανθρώπους, δημιουργεί μία άχλη μυστηρίου γύρω από το όλο θέμα. Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση αυτών, που έχουν δει ανθρώπους με ολοκληρωτικά μαύρα μάτια (χωρίς καν λευκό μέρος). Μαζί με τις περιπτώσεις αυτές, που εάν αληθεύουν, δύσκολα μπορούν να εξηγηθούν λογικά, οι άνθρωποι με τα μαύρα μάτια θα συνεχίζουν να αποτελούν ένα αναφερόμενο ως ανεξήγητο φαινόμενο.

Τηλεφωνική τηλεπάθεια
να ξέρεις ποιος σε καλεί στο τηλέφωνο, πριν το σηκώσεις




Σε πολλούς ανθρώπους έχει συμβεί να λαμβάνουν μία τηλεφωνική κλήση από κάποιον, ενώ είχαν το άτομο αυτό στο μυαλό τους πριν από λίγο. Ο Rupert Sheldrake, γνωστός βιολόγος, ερευνητής και εισηγητής της θεωρίας των μορφογενετικών πεδίων, δηλώνει πως απέδειξε την ονομαζόμενη «τηλεφωνική τηλεπάθεια».

Ο Rupert Sheldrake, οι έρευνες του οποίου χρηματοδοτούνται από το φημισμένο Trinity College στο Cambridge, πραγματοποίησε μία σειρά πειραμάτων που έδειξαν πως αυτού του είδους η πρόβλεψη ισχύει για τηλεφωνικές κλήσεις, αλλά ακόμα και για μηνύματα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Σε κάθε υποκείμενο που συμμετείχε στην έρευνα ζητήθηκε να δώσει στους ερευνητές τα ονόματα και τα τηλεφωνικά νούμερα από 4 συγγενείς του ή φίλους. Στη συνέχεια οι ερευνητές τηλεφωνούσαν στους ανθρώπους αυτούς ανά τακτά χρονικά διαστήματα και τους ζητούσαν να καλέσουν το υποκείμενο, που έπρεπε να αναγνωρίσει ποιος τον καλούσε, χωρίς να απαντήσει στο τηλέφωνο.

«Το ποσοστό επιτυχίας ήταν 45%, αρκετά πιο πάνω από το 25% που θα περίμενε κανείς λόγω του παράγοντα τύχη», δήλωσε στην ετήσια συνάντηση της Βρετανικής Ένωσης για την Επιστημονική Πρόοδο (British Association for the Advancement of Science).

Αναφέρει πως βρήκε τα ίδια αποτελέσματα σε υποκείμενα που τους ζητήθηκε να ονομάσουν ένα, μεταξύ τεσσάρων ατόμων που τους έστελναν μήνυμα με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, πριν το μήνυμα φτάσει στον προορισμό του. Παρόλα αυτά το δείγμα υποκειμένων που χρησιμοποίησε ήταν μικρό και στις δύο έρευνες: 63 άτομα για την έρευνα που αφορούσε τα τηλέφωνα και 50 για την έρευνα που αφορούσε τα email. Από αυτούς, μόνο τέσσερα άτομα κινηματογραφήθηκαν κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής έρευνας, ενώ πέντε ήταν αυτοί που κινηματογραφήθηκαν από τους συμμετέχοντες στην έρευνα με τα email.

Ο Rupert Sheldrake, που πιστεύει στη νοητική επικοινωνία μεταξύ ατόμων που βρίσκονται μέσα σε μία κοινωνική ομάδα, δήλωσε πως θα επεκτείνει τα πειράματά του για να διαπιστώσει εάν το φαινόμενο ισχύει και στην περίπτωση μηνυμάτων που στέλνονται από κινητά τηλέφωνα.

Ο αντίλογος των σκεπτικιστών

Η ανακοίνωση της έρευνας αυτής από τον Rupert Sheldrake στην ετήσια συνάντηση της Βρετανικής Ένωσης για την Επιστημονική Πρόοδο, καθώς και οι ανακοινώσεις δύο ακόμα συμμετεχόντων, η μία εκ των οποίων αφορούσε τις επιθανάτιες εμπειρίες, ξεσήκωσε έντονες αντιδράσεις από μέλη της Ένωσης, κυρίως από τον Λόρδο Winston και τον Σερ Walter Bodmer, που έχουν και οι δύο διατελέσει πρόεδροι της Ένωσης στο παρελθόν.

Έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου για το γεγονός ότι σε τρεις ομιλητές που πιστεύουν στα παραφυσικά φαινόμενα, τους επιτράπηκε να διατυπώσουν τις απόψεις τους αυτές στο κοινό, χωρίς ουσιαστικό αντίλογο από σκεπτικιστές στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα υποστήριξαν πως η έρευνα για τηλεπάθεια δεν έχει καμία θέση σε μία επιστημονική συνάντηση. Και οι τρεις εισηγήσεις αφορούσαν φαινόμενα που θεωρούνται από τους επιστήμονες αδύνατα σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής και παρόλο που η Ένωση προσπαθεί να μην καταστείλει ιδέες, ακόμα και όταν είναι αρκετά επαναστατικές, θεωρήθηκε ωστόσο από κάποιους, πως στη συγκεκριμένη συνάντηση οι παρουσιάσεις δεν ήταν ιδιαίτερα πειστικές.

Η πρώτη μελέτη παρουσιάστηκε από τον Rupert Sheldrake, έναν ανορθόδοξο βιολόγο που οι έρευνές του ξεσηκώνουν έντονες αντιδράσεις, και αφορούσε την τηλεπάθεια. Πολλοί άνθρωποι αναφέρουν εμπειρίες, κατά τις οποίες ενώ σκεφτόντουσαν κάποιον φίλο ή συγγενή τους, συνέβη να λάβουν από αυτόν τηλεφωνική κλήση εκείνη τη στιγμή. Οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν πως το φαινόμενο αυτό οφείλεται σε σύμπτωση, η οποία ισχυροποιείται επειδή συνήθως ξεχνάμε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις που σκεφτόμαστε κάποιον αλλά δεν μας καλεί. Αλλά ο Δρ. Sheldrake προσπάθησε να απομονώσει το φαινόμενο και να ελέγξει εάν οφείλεται σε καθαρή τηλεπάθεια.

Στην τηλεφωνική έρευνα έλαβαν μέρος 63 άνθρωποι και το ποσοστό επιτυχίας ήταν πάνω από 40% σε ένα σύνολο 571 προσπαθειών. Οι άνθρωποι που καλούσαν τα υποκείμενα βρισκόντουσαν σε αρκετές περιπτώσεις πολλά χιλιόμετρα μακριά κάποιες φορές ακόμα και χιλιάδες χιλιόμετρα και η απόσταση δεν επηρέασε το αποτέλεσμα. Στη δεύτερη φάση της έρευνας (follow-up) κάποια υποκείμενα βιντεοσκοπήθηκαν ώστε να διαπιστωθεί ότι δεν λάμβαναν μηνύματα από αυτούς που τους τηλεφωνούσαν. Οι τέσσερις άνθρωποι που δοκιμάστηκαν με αυτόν τον τρόπο, είχαν ακόμα καλύτερα αποτελέσματα, βρίσκοντας αυτόν που τους καλούσε σε ποσοστό 45% των κλήσεων.

Ο Δρ. Sheldrake προτείνει πως το αποτέλεσμα της έρευνας αποτελεί ένα καλό στοιχείο για γνήσια τηλεπάθεια, τουλάχιστον μεταξύ ανθρώπων που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους. Αλλά οι επικριτές της έρευνάς του ισχυρίστηκαν πως το αποτέλεσμα πιθανότητα να προέκυψε από την έλλειψη αυστηρότητας της μεθοδολογίας που χρησιμοποίησε ο Δρ. Sheldrake. Ήταν πιθανό, τα υποκείμενα της έρευνας να μπορούσαν να εικάσουν την ταυτότητα αυτού που τους καλούσε, από την χρονική ακρίβεια της κλήσης.

«Εάν το υποκείμενο γνωρίζει καλά τέσσερις ανθρώπους, πιθανότατα θα γνωρίζει και ποιος από αυτούς έχει την τάση να είναι ακριβής, ποιος καθυστερεί, ή ποιος είναι βιαστικός», είπε ο Richard Wiseman, καθηγητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Hertfordshire. «Εάν κάποιος με καλούσε στις 11:02, αντί για τις 11:00 που θα περίμενα να με καλέσει, εύκολα θα μάντευα πως είναι ο φίλος μου που συνηθίζει να καθυστερεί». «Ο Δρ. Sheldrake εκθέτει αποτελέσματα, που είναι κατά πολύ υψηλότερα από αυτά που συνήθως αναφέρονται από παραψυχολόγους και αυτός είναι ένας καλός λόγος για να είναι κάποιος σκεπτικιστής. Ο σχεδιασμός των πειραμάτων είναι πιο πρόχειρος σε σχέση με τα περισσότερα παρόμοια πειράματα αυτού του χώρου κι έτσι τα αποτελέσματα μπορεί να οφείλονται στη δυνατότητα που είχαν οι συμμετέχοντες να συμπεράνουν ποιοι τους καλούσαν, χωρίς τη μεσολάβηση τηλεπάθειας. Είναι σημαντικό να γίνουν τα πειράματα αυτά ξανά και από άλλους επιστήμονες».

Ο Rupert Sheldrake είναι ανεξάρτητος ερευνητής, αν και χρηματοδοτείται αυτήν την περίοδο από το κεφάλαιο Perrott-Warrick, που είναι διαχειριζόμενο από το Trinity College του Cambridge. Οι άλλες έρευνές του περιλαμβάνουν μελέτες για τον έλεγχο της υπόθεσης, ότι τυφλοί άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν ότι κάποιος τους κοιτάζει έντονα και μελέτες σχετικά με την τηλεπαθητική επικοινωνία κατοικίδιων ζώων με τους ιδιοκτήτες τους.

Η Βρετανική Ένωση για την Επιστημονική Πρόοδο

Η Helen Haste, πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής της Ένωσης, είπε ότι και οι τρεις ομιλητές που αμφισβητήθηκαν, έχουν κατάλληλα ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια και πως αν και η εργασία τους είναι αμφισβητούμενη, είναι μέσα στα πλαίσια μίας αυστηρά διαμορφωμένης μεθοδολογίας.

«Στην Ένωση πιστεύουμε πως θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε συζητήσεις και δημόσιες ανταλλαγές επιχειρημάτων επάνω σε θέματα που αντιμετωπίζονται ως έγκυρα από ένα μέρος ανθρώπων της επιστημονικής κοινότητας, εφόσον γίνονται με αποδεκτούς τρόπους. Τα φαινόμενα που εξετάστηκαν είναι συχνά αναφερόμενα, αλλά δεν έχουν τεκμηριωθεί αποτελεσματικά μέσω της επιστημονικής έρευνας. Αυτό το πεδίο έρευνας είναι θεμιτό και πιστεύω πως σε μία συνάντηση όπως η συγκεκριμένη, οι άνθρωποι που μελετάνε τα αντικείμενα αυτά με μία σοβαρή και πειραματικά στελεχωμένη προσέγγιση, πρέπει να συμμετέχουν».

Ο λόρδος Winston δήλωσε πως, αν και δεν αντιτίθεται σε έρευνες του είδους που δημοσιεύτηκαν στην ετήσια συνάντηση της Ένωσης, ωστόσο θα έπρεπε να υπάρξει αντίλογος από επιστήμονες που δεν ασπάζονται τις υποθέσεις που σχετίζονται με την παραψυχολογία.

Η Ένωση, που φέτος γιόρτασε την 175η επέτειό της, είναι μια επιτροπή που έχει ως σκοπό να βοηθήσει το κοινό στην ενημέρωση και κατανόηση της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η ετήσια συνάντηση της Ένωσης, που αυτή τη χρονιά έγινε στο Πανεπιστήμιο της ανατολικής Αγγλίας στο Norwich, έχει δημιουργήσει πολλές φορές στο παρελθόν διάφορες συγκρούσεις. Η πιο γνωστή περίπτωση ήταν όταν ο Thomas Huxley υποστήριξε την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου, έναντι του Samuel Wilberforce, επισκόπου της Οξφόρδης.

Όταν ρωτήθηκε, εάν πίστευε πως καταγόταν από πιθήκους της γενιάς του πατέρα ή της μητέρας του, ο Huxley απάντησε: «Θα προτιμούσα να κατάγομαι από έναν πίθηκο, παρά από έναν επίσκοπο»!

Ο πλανήτης πηγαίνει πίσω στην εποχή των Δεινοσαύρων! - σχολιάζουν επιστήμονες




Το φαινόμενο του θερμοκηπίου στον αιώνα που έρχεται θα μπορούσε να σημαίνει την επιστροφή σε θερμοκρασίες της εποχής των δεινοσαύρων και να οδηγήσει στην εξαφάνιση περισσοτέρων από τα μισά βιολογικά είδη, δήλωσε πρόσφατα ένας επιστήμονας. Όχι μόνο τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα θα φτάσουν τα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 24 εκατομμυρίων χρόνων, αλλά και οι παγκόσμιες κατά μέσον όρο θερμοκρασίες θα είναι υψηλότερες από αυτές που υπήρχαν για 10 εκατομμύρια χρόνια, είπε ο Chris Thomas του Πανεπιστημίου της Υόρκης.

Ποσοστό μεταξύ 10 και 99 % των ειδών θα έρθουν αντιμέτωπα με ατμοσφαιρικές συνθήκες που για τελευταία φορά είχαν υπάρξει πριν την εξέλιξή τους, με αποτέλεσμα ποσοστό μεταξύ 10 έως 50 % αυτών να κινδυνεύει να εξαφανιστεί. «Θα μπορούσαμε ήδη να βρισκόμαστε στο κρίσιμο κατώφλι ενός κύματος μαζικών εξαφανίσεων», δήλωσε ο Thomas στην ετήσια συνάντηση της Βρετανικής Εταιρίας για την Προαγωγή της Επιστήμης.

Οι επιστήμονες προβλέπουν ότι οι παγκόσμιες κατά μέσον όρο θερμοκρασίες θα ανέβουν από δύο έως έξι εκατοστιαίες μονάδες μέχρι το 2100, κυρίως ως αποτέλεσμα της άντλησης από τον αέρα διοξειδίου του άνθρακα από την καύση φυσικών καυσίμων που χρησιμεύουν για μεταφορές και παροχή ενέργειας.

«Αν οι πιο δυσοίωνες θερμοκρασιακές προβλέψεις επαληθευτούν, τότε θα επιστρέψουμε σε παγκόσμιες θερμοκρασίες που δεν έχουμε ξανασυναντήσει, από την εποχή των δεινοσαύρων», λέει ο Thomas. «Αρχίζουμε να τοποθετούμε αυτά τα δεδομένα σε μια ιστορική προοπτική. Αυτές είναι συνθήκες, που δεν έχουν συμβεί για εκατομμύρια χρόνια, έτσι κανένα από τα είδη δε ήταν εκτεθειμένο σε αυτές πριν», συμπλήρωσε.

Ο Thomas λέει ότι επιστημονικές παρατηρήσεις έχουν ήδη ανακαλύψει ότι όπως προβλέφτηκε από τα κλιματολογικά μοντέλα 80% των ειδών έχουν ήδη ξεκινήσει να μετακινούν τις υφιστάμενες ζώνες διαβίωσής τους σε απάντηση των αλλαγών των κλιματολογικών συνθηκών. «Αυτή η μετακίνηση συνδέεται άμεσα με το κλίμα. Είναι μια ξεκάθαρη ένδειξη των κλιματολογικών αλλαγών», είπε.

Όχι μόνο τα ζώα, τα πουλιά και τα έντομα έχουν αρχίσει να αντιδρούν, αλλά έχουν υπάρξει στοιχεία, ότι και η βλάστηση ακόμη μετακινείται. Για παράδειγμα, οι επιπτώσεις των αλλαγών του κλίματος στο βιολογικό περιβάλλον των οικοσυστημάτων έχουν ήδη οδηγήσει στην εξαφάνιση περισσοτέρων από 1% των αμφίβιων ειδών του πλανήτη, είπε ο Thomas. Όχι μόνο κάποια είδη απλά δε θα βρίσκουν πια κατάλληλο μέρος να ζήσουν, αλλά θα υπάρξει και ανταγωνισμός με εισβολείς, είδη τα οποία θα έχουν αναγκαστεί να μετακινηθούν από τις αρχικές περιοχές τους. Αυτό θα προκαλούσε όχι μόνο την εξολόθρευση, αλλά και την ανάμειξη των ειδών, πράγμα που δεν έχει συμβεί στο παρελθόν.

Και οι αλλαγές θα συμβούν στο γρηγορότερο ρυθμό που έχει συμβεί ποτέ στην εξέλιξη. «Με όρους γεωλογίας, 100 χρόνια σημαίνει ουσιαστικά ακαριαία», σχολίασε ο Thomas.

Η προδοσία του Ιούδα: το κατώφλι που δε θα έπρεπε ποτέ να διαβείτε!

Η άποψη του θεολόγου Ilarion Alfeyev, από το πατριαρχείο της Μόσχας


Ο απαγχονισμός του Ιούδα - Gislebertus, πέτρινο γλυπτό, καθεδρικός ναός Αγίου Λαζάρου

Ήξερε ο Ιησούς ότι ο Ιούδας επρόκειτο να τον προδώσει;

Αν ναι, τότε γιατί τον έκανε μαθητή του;

Ενέργησε ο Ιούδας υπακούοντας τις εντολές του Ιησού, όταν τον παρέδωσε στις ιουδαϊκές αρχές;

Και πού βρίσκεται η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του θεϊκού σχεδίου και μιας πράξης προερχόμενης από την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου;

Διάφοροι στοχαστές έχουν αναζητήσει απαντήσεις για τα παραπάνω ερωτήματα. Η συζήτηση «πήρε φωτιά» μετά την πρόσφατη ανακάλυψη του αποκαλούμενου «Ευαγγελίου του Ιούδα».

Ο σύγχρονος θεολόγος Ilarion Alfeyev, επίσκοπος της Βιέννης και της Αυστρίας, εκθέτει στο κείμενο που ακολουθεί, μία άποψη σχετικά με το ζήτημα της προδοσίας του Ιούδα.

"Οι πρώιμοι Χριστιανοί συγγραφείς ήταν ενήμεροι για το Ευαγγέλιο του Ιούδα. Ένας από αυτούς, ο Ειρηναίος της Λυών, του οποίου σχεδόν όλα τα γραπτά προσανατολίζονται εναντίον του Γνωστικισμού, αναφέρει το Ευαγγέλιο του Ιούδα στο αντι-γνωστικό του έργο «Adversus Haereses» (εναντίον των αιρέσεων), το οποίο συνέγραψε περί το 180 μ.Χ. Συγκεκριμένα αναφέρεται στους Καϊνίτες, μια υποτιθέμενη σέκτα του Γνωστικισμού. Γράφει ότι οι Καϊνίτες διακήρυσσαν ότι ο Ιούδας ο προδότης γνώριζε την αλήθεια, όπως κανένας άλλος δεν τη γνώριζε και ότι εκπλήρωσε το μυστήριο της προδοσίας. Κατά την άποψή του, όλα τα πράγματα, γήινα και ουράνια, έπεσαν έτσι σε σύγχυση. Οι Καϊνίτες κατασκεύασαν μια μυθοπλασία, την οποία αποκάλεσαν το «Ευαγγέλιο του Ιούδα».

Η πρόσφατη ανακάλυψη του χειρόγραφου έρχεται σε συμφωνία με τις πληροφορίες που αφορούν την γνωστική του καταγωγή. Είναι σχετικά δύσκολο να ανακατασκευαστεί η θέση του συγγραφέα σχετικά με το ρόλο του Ιούδα στην προδοσία του Ιησού, επειδή το χειρόγραφο δεν έχει μεταχειριστεί σχολαστικά τις τελευταίες δεκαετίες: κάποιες σελίδες του έχουν χαθεί και το κείμενο, σήμερα σε πάνω από χίλια κομμάτια και θραύσματα, θεωρείται ότι είναι λιγότερο από τα τρία τέταρτα του συνολικού κειμένου. Κρίνοντας από τα θραύσματα στην καθαρή τους κατάσταση, είναι φανερό ότι ο συγγραφέας έβλεπε τον Ιούδα ως τον ευνοούμενο μαθητή του Ιησού, ο οποίος εκμυστηρεύεται στον Ιούδα τα «Μυστήρια του Βασιλείου». Σύμφωνα με το ευαγγέλιο αυτό, ο Ιούδας δρούσε κάτω από τις εντολές του ίδιου του Ιησού.

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου και τρίτου αιώνα μ.Χ., διάφορες ημι-χριστιανικές και μη χριστιανικές ομάδες συνέθεσαν κείμενα τα οποία αόριστα αποκαλούνταν ως «Νέα Απόκρυφη Διαθήκη», συνήθως - αλλά όχι πάντα - κάτω από τα ονόματα αποστόλων, πατριαρχών, ή άλλων προσώπων που αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη, στην Καινή Διαθήκη, ή σε παλαιότερα κείμενα της ιουδαϊκής απόκρυφης λογοτεχνίας. Το Ευαγγέλιο του Ιούδα είναι ένα από αυτά τα κείμενα και έτσι περιγράφεται από τις δύο μοναδικές αναφορές του στην αρχαιότητα. Όσον αφορά την ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι ένα δημιούργημα που του δόθηκε ελεύθερη βούληση, αυτή έλειπε από τα πιστεύω πολλών γνωστικών ομάδων εκείνο τον καιρό. Ο άνθρωπος περισσότερο θεωρούνταν ως ένα παιχνίδι χειριζόμενο από τις δυνάμεις του καλού ή του κακού. Κανένα γνωστικό δόγμα δεν ερμήνευσε την προσωπικότητα του Ιησού Χριστού ως ένα εστιακό σημείο. Οι Γνωστικοί χρησιμοποιούσαν μόνο επιλεγμένα συστατικά στοιχεία από τις διδασκαλίες Του για τους δικούς τους σκοπούς, οι οποίοι αντανακλώνταν στις φαντασμαγορικές τους συντάξεις. Όπως πολλές εργασίες των Γνωστικών, το Ευαγγέλιο του Ιούδα ισχυρίζεται ότι αποτελεί μια μυστική αφήγηση, συγκεκριμένα «η μυστική αφήγηση της αποκάλυψης ότι ο Ιησούς είχε συνεννοηθεί με τον Ιούδα τον Ισκαριώτη».

Η απεικόνιση του Ιούδα να ενεργεί κάτω από οδηγίες του Ιησού όταν τον πρόδιδε, αντιστοιχεί ξεκάθαρα στις γνωστικές διδασκαλίες σχετικά με το καλό και το κακό, που περιγράφονται ως δύο ίσες δυνάμεις που κυβερνούν το σύμπαν. Ωστόσο, αυτό δεν ανταποκρίνεται στις διδασκαλίες της Εκκλησίας, η οποία επιμένει ότι κάθε άτομο είναι πλήρως υπεύθυνο για τις πράξεις του και κανένας δεν είναι εξ αρχής προορισμένος να διαπράξει αμαρτίες.

Σύμφωνα με τις Χριστιανικές διδασκαλίες, υπάρχει ένα μυστικιστικό παράδοξο μεταξύ της πανσοφίας του Θεού και της προσωπικής ελευθερίας του ατόμου. Από τη μία πλευρά ο Θεός γνωρίζει από πριν για τις αμαρτίες που διαπράττει κάποιο συγκεκριμένο άτομο. Από την άλλη πλευρά, η παντογνωσία και πανσοφία του Θεού δε μπορεί να δικαιολογήσει καμία κακή πράξη.

Ο σεβασμιότατος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, (675-749 μ.Χ.) γράφει: «Θα έπρεπε να είναι γνωστό ότι ο Θεός είναι ενήμερος για όλα τα πράγματα εκ των προτέρων. Ωστόσο δεν τα προκαθορίζει όλα, γιατί είναι ενήμερος για τα πράγματα που μπορούμε να χειριστούμε με τις δικές μας δυνάμεις, αλλά δεν τα προκαθορίζει. Εύχεται να μη συμβεί τίποτε το φαύλο, κι όμως δεν υποχρεώνει κανέναν να είναι ηθικός άνθρωπος.»

Ο Ιούδας δεν ήταν προδιαγεγραμμένο να διαπράξει μια προδοσία. Όταν ο Ιησούς Χριστός τον επέλεξε ως έναν από τους δώδεκα μαθητές του, δεν ξεχώρισε τον Ιούδα από αυτούς με σκοπό να τον προδώσει. Ο Ιούδας επιλέχθηκε από Αυτόν για να αναγγείλει το Ευαγγέλιο. Ο Ιούδας δεν στερούνταν κάποιο από τα δώρα που είχαν οι άλλοι απόστολοι. Μαζί με τους άλλους αποστόλους, παρευρέθηκε στο Μυστικό Δείπνο. Όπως οι άλλοι απόστολοι έλαβε το σώμα και το αίμα του Χριστού, που ενσωμάτωνε το Θεό. Αλλά ο Ιούδας σχεδίαζε μια προδοσία όσο οι άλλοι απόστολοι παρακολουθούσαν τα λόγια του Σωτήρα.

Κανένας δεν εξανάγκασε τον Ιούδα να προδώσει τον Ιησού, αυτός αυτόβουλα επέλεξε να τον προδώσει. Τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Ιούδα «αυτό που έχεις να κάνεις, κάνε το γρήγορα» (Ιωάννης 13:27) δεν ήταν ούτε μια άμεση εντολή στον Ιούδα, ούτε ένα σημάδι για να «κυλήσει ο τροχός». Τα λόγια θα μπορούσαν να είναι μια ένδειξη ότι ο Ιησούς γνώριζε αυτό που ο Ιούδας μυστικά σχεδίαζε. Τα λόγια θα μπορούσαν να σταματήσουν τον Ιούδα την τελευταία στιγμή. Αλλά το σχέδιο της προδοσίας ήταν στέρεα καλλιεργημένο στην καρδιά του Ιούδα εκείνη την ώρα και ούτε τα λόγια του Σωτήρα δεν κατάφεραν να τον σταματήσουν.

Ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Αλίμονο στον κόσμο για τα σκάνδαλα, διότι αυτά θα έλθουν. Αλίμονο όμως στον άνθρωπο εκείνον, από τον οποίο τα σκάνδαλα θα προέλθουν!» (Ματθαίος 18:7). Πρώτα και κύρια, αυτά τα λόγια σχετίζονταν με τον Ιούδα τον Προδότη.

Ο Ιησούς Χριστός εθελοντικά επέλεξε να υποφέρει έτσι ώστε ολόκληρη η ανθρωπότητα να λυτρωθεί από το θάνατο στο θνητό της σώμα. Και όμως ο Ιούδας δεν είχε καμία σχέση με την πράξη της σωτηρίας και της απελευθέρωσης από τη δύναμη της αμαρτίας όσον αφορά την ανθρωπότητα. Η σωτηρία και η λύτρωση θα ερχόντουσαν ακόμη και αν ο Ιούδας δεν έπαιζε το ρόλο που έπαιξε, γιατί μια πράξη προδοσίας δεν ήταν απαραίτητη για να υποκινήσει μια σειρά γεγονότων που ουσιαστικά οδήγησαν την ανθρωπότητα στη σωτηρία. Η Εκκλησία αντιμετωπίζει τον Ιούδα ως τον άνθρωπο που πέρασε το κατώφλι, αυτό που δε θα έπρεπε κανείς να διαβεί, ανεξάρτητα από τις συνθήκες ή το οικονομικό όφελος. Το να διαβείς το κατώφλι επιφέρει ανάθεμα και αιώνιο θάνατο".