Ήμουν πολύ μικρή όταν έπιασα για πρώτη φορα στα χέρια μου ένα βιβλίο σολωμονικής του αδελφού μου,το οποίο το έθαβε κυριολεκτικά στην πιο σκοτεινή μεριά της βιβλιοθήκης μας για να μην το βρίσκω.Αρκετές φορές τύχαινε να το ανοίξω και να το ξεφυλλίσω αλλά περισσότερο ήταν η περιέργια και όχι το ότι γνώριζα το τι ακριβώς περιείχε.
Εκείνο το διάστημα θα πρέπει να πήγαινα 3η-4η δημοτικού απ όσο μπορώ να θυμηθώ ,ο αδελφός θα ήταν στην ίλικία των 16-17.Κατα περιέργο τρόπο εκείνο το διάστημα βλέπαμε διάφορα οράματα και εγώ αλλά και ο αδελφός μου όπου μου τα διηγόταν αργότερα.
Συγκεκριμμένα είχα πάθει μυνίσκο και θυμάμαι πως ήμουν αναγκασμένη να έχω το πόδι μου μπανταρισμένο στο γύψο για καμμιά 1-2 βδομάδες.Οι γονείς μου ,έλειπαν απο το σπίτιλόγως δουλειάς για αρκετό καιρό και η γιαγιά μου μας κρατούσε συντροφιά ώς τον γυρισμό τους.
Ένα απο εκείνα τα βράδια ήταν και αυτό που θα διηγηθω.
Καθόμασταν με την γιαγιά μου ,με τον γύψο
την ασπρόμαυρη τv,εμείς στο δωμάτιο μου (το καθιστικό τότε)και ο αδελφός μου στο σαλόνι.Το καθιστικό απο το σαλόνι τα χωρίζει ένας διάδρομος περίπου 4 μέτρα ,αλλά με την άκρη του ματιού σου αν είσαι στο καθιστικό μπορείς να δεις ένα σημείο του σαλονιού,την βιβλιοθήκη τότε και την μια πολυθρόνα.
Τελος πάντων για να μην σας γίνω και βαρετή...
Είχα στα χέρια μου ένα κέντημα που μου το είχε πάρει η μητέρα μου για να πέρναω τις ώρες μου πιο ευχάριστα στο σπίτι εφόσον θα απουσίαζα απο το σχολείο και κεντούσα αμέρημνα ενώ δίπλα μου στεκόταν η γιαγιάκα μου η συνχωρεμένη και έβλεπε τv.H μπαλκονόπορτα ήτανε ανοιχτή γιατί θυμάμαι πως αν και Οκτώβρης είχε αρκετή ζέστη και όπως είπα και πρίν άνετα κοιτούσα με την άκρη του ματιού μου τον αδελφό μου που καθόταν στο σαλόνι.
Ξαφνικά εκεί που ήταν όλα πράα νοιώθω πως βλέπω μια μορφή να μπαίνει απο την μπαλκονόπορτα ,ένας άνδρας περίπου στο 1.80 με άσπρα μαλλιά γύρω στα 40-50ετών ίσως και πιο νέος με ένα άσπρο χιτώνα,να με πλησιάζει να μου παίρνει το κάντημα απο τα χέρια εγώ να τον κοιτάζω να φωνάζω τον αδελφο μου για να με ακούσει να τον βλέπω πως είναι σκιμμένος μπροστά στην βιβλιοθήκη και κάτι ψάχνει να του φωνάζω και αυτός τπτ.Την γιαγιά μου δεν την θυμάμαι μέσα σε αυτο το όραμα και ο άνδρας να κρατάει με το ένα χερι το κέντημα και με το άλλο να μου χαιδεύει το κεφάλι και να μου λέει"μην φοβάσαι θα γίνεις καλά" και ξαφνικά εξαφανίστηκε και πάλι .
Εξιστόρισα στον αδελφό μου αυτό που είδα τον ρώτησα επίσης γιατι ενώ του φώναζα πρίν απο λίγο δεν με άκουγε και μου είπε ότι δεν άκουσε να φωνάζω το όνομά του,το μόνο θυμάμαι που μου είχε πει ήταν "τα νύχια του ,τα νύχια του Δέσποινα τα κοίταξες?"
Ειλικρινά ήταν τόσο ζωντανό που δεν ξέρω αν όντως ήταν αληθινός η μήπως αποκοιμήθηκα εκεί κουρασμένη και ήταν ένα απλό όνειρο αλλά δεν το νομίζω γιατί ακόμη έχω εκείνη την αίσθηση του χεριού του επάνω στο κεφάλι μου .Δεν ξέρω αν ήταν καλό η κακό αλλά νομίζω πως ήρθε καλοπροαίρετα αν κρίνω απο τα γεγονότα και τα συμβάντα των επόμενων χρόνων γιατί αυτη ήταν μόνο η αρχή....
Παρ Μαρ 21, 2014 11:16 pm από giorgos5672
» ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΠΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ
Δευ Οκτ 10, 2011 7:24 pm από degreekgiorgos
» και γω εδώ, Είμαι...
Δευ Οκτ 25, 2010 1:56 pm από nickpalass
» Αγαπημένα Αποσπάσματα Σειρών - Ταινιών
Τετ Ιουν 02, 2010 6:21 pm από AGGY
» Ποινές
Παρ Νοε 13, 2009 7:35 pm από SAMIGOS
» Χρονια πολλα Α7Χ
Παρ Νοε 06, 2009 3:55 pm από SAMIGOS
» Αστεία Videos
Κυρ Νοε 01, 2009 9:39 pm από SAMIGOS
» Ποιοι παιζετε Pro Evolution?
Κυρ Σεπ 13, 2009 5:25 pm από Miltos
» Ρολόι που λέει...
Δευ Αυγ 17, 2009 11:17 am από soag